To blog του Seliniou δεν είναι αυτό που ήταν

Είπα μετά από πολύ καιρό να μπώ να δώ τί γίνεται σε αυτό το έρμο το ιστολόγιο.
Το είδα λοιπόν εκεί, αφρόντιστο, με λίγες αναρτήσεις μερικές φορές ούτε μία το μήνα.


Έχουν αλλάξει πολλά, νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουμε αλλάξει πολύ μέσα σε αυτή τη χρονιά.


Παίζουν και το ρόλο τους αυτά τα σατανικά σόσιαλ μύδια, που σα το διάολο σου δίνουν την εύκολη λύση. Μία ατάκα εδώ, μία πρόταση εκεί, ένα μικρό νόημα, ένα βιντεάκι και ώωωωπ, ξεχαρμανιάσαμε.


Η ανάρτηση σε ένα ιστολόγιο είναι κάτι δυσκολότερο, επίπονο θέλει θέμα, θέλει χρόνο και φροντίδα, μικρή ή μεγαλύτερη. Και ο καιρός δεν ευνοεί τα δύσκολα, είμαστε κουρασμένοι πολύ.


Εύχομαι αυτή την χρονιά να τα παλέψουμε τα δύσκολα περισσότερο, ο κάθε selinios να βγεί περισσότερο από τη νάρκη του, να κάνει δυσκολότερες και πιο υπεύθυνες επιλογές, πιο "ακριβές" επιλογές.

Τα άλλα τα φτηνά, τα ¨κινέζικα¨νομίζω ότι έχουν δείξει πολλαπλά πως δεν αξίζουν, το έχουμε πια όλοι καταλάβει για τα καλά.-

Πελαγοδρομούμε

Είναι κοινός τόπος ότι υπό συνθήκες πίεσης, οι άνθρωποι εξωτερικεύουν λίγο περισσότερο από αυτό που κρύβουν μέσα τους. Θεωρώ ότι τον τελευταίο καιρό οι περισσότεροι ζούμε υπό συνθήκες πίεσης.


Οι γύρω μου, λοιπόν, τουλάχιστον στον εργασιακό χώρο, με όλη αυτή την περιρρέουσα ρευστότητα και τις επικείμενες αλλαγές προς το χειρότερο, μπορώ να πω ότι οι περισσότεροι με έχουν απογοητεύσει.


Η πρώτη μου διαπίστωση είναι η επιβεβαίωση της άποψής μου ότι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο είναι η «κοινή;» λογική.


Η δεύτερη μου διαπίστωση είναι ότι γύρω μου περιστοιχίζομαι από ανθρώπους που ως επί το πλείστον είναι ιδιαίτερα αγχωμένοι, ίσως και σε πανικό κάποιες φορές, που δεν μπορούν να βάλουν κάτω δύο δεδομένα και να αποφασίσουν τα υπέρ, τα κατά και βάση αυτών να επιλέξουν.

Αντ’ αυτού χάνονται σε δαιδαλώδεις σκέψεις σκοτεινά μονοπάτια του νου, κάνουν υποθέσεις και εν τέλει πνίγονται σε μία κουταλιά νερό. Δε νομίζω ότι πάσχουν από έλλειψη νοημοσύνης. Επίσης δε νομίζω ότι πάσχουν από έλλειψη γνώσης ή πληροφόρησης.

Απλά νομίζω ότι έχουν γαλουχηθεί σε αυτή τη χώρα που ο καθένας πορεύεται αγκαλιά με την τύχη, χωρίς νόμους που να ισχύουν για όλους, χωρίς κανόνες, χωρίς ένα πλαίσιο που θα αποτελέσει το στήριγμα για οποιονδήποτε προγραμματισμό. Γι’ αυτό και πελαγοδρομούμε, πελαγοδρομούμε έως ότου κάποιοι (λίγοι) να βρούμε στεριά και οι υπόλοιποι να πελαγοπνιγούμε…

Η μετατροπή μίας οικονομικής κρίσης σε κοινωνική

Τον τελευταίο καιρό όλοι μας ήρθαμε σε επαφή με όρους «βαθιάς» οικονομίας και προσπαθήσαμε να τους κατανοήσουμε και να καταλάβουμε τι αντιπροσωπεύουν. Spreads, hedge funds, δανειοληπτική ικανότητα, διεθνείς αγορές είναι πλέον στο λεξιλόγιο και του τελευταίου συμπαθούς συνταξιούχου.


Προσωπικά μέχρι τώρα δεν είχα καμία διάθεση να εμπλακώ με όλα αυτά, όπως και πάρα πολλοί άλλοι, που τους ενδιαφέρουν τα της δικιάς τους δουλειάς που απέχει πολύ από τα οικονομικά.


Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να πας μπροστά άμα δεν ξέρεις τι σου γίνεται στο πορτοφόλι σου. Αυτό όμως δεν είναι μακροοικονομικό μέγεθος, είναι μικροοικονομικό. Σημαίνει ότι ξέρω πάνω κάτω τι βγάζω, ρυθμίζω τα έξοδά μου ανάλογα, και έχω ένα καλό νοικοκυριό. Αν ξοδεύω περισσότερα, θα έρθει η τράπεζα από την οποία έχω πάρει δάνειο και θα μου πάρει το σπίτι. Θα έρθει ο λογαριασμός της ΔΕΚΟ και αν δεν τον πληρώσω θα σταματήσει η υπηρεσία. Αν χρωστώ το νοίκι, ο σπιτονοικοκύρης μου θα με διώξει από το σπίτι. Και στην τελική αν χρωστάω στον χασάπη το πολύ πολύ θα με πλακώσει στο ξύλο. Όμως όλα αυτά μου αξίζουν. Γιατί δεν έκανα καλό κουμάντο.


Όμως γι’ αυτά που έκανα ή δεν έκανα εγώ, σε μία ευνομούμενη πολιτεία, κανείς δεν θα έρθει να ενοχλήσει το γείτονα που μένει από πάνω μου και να του ζητήσει να πληρώσει αυτός τα σπασμένα μου. Και είναι αυτό που συζητείται συνεχώς στα πηγαδάκια παντού, δηλαδή το ότι γιατί να πληρώσω ΕΓΩ, την κακοδιαχείριση ενός τραπεζικού κατ’ αρχάς και μετά ενός κυβερνητικού συστήματος στα οποία ουδέποτε έχω συμμετάσχει…


Αλλαγή ρότας…


Υπάρχει λοιπόν οικονομική ύφεση, που δεν εμφανίστηκε επειδή εγώ δεν πήγαινα στη δουλειά μου στο σχολείο, στο δικαστήριο, στο χωράφι, στη βιομηχανία, στο μαγαζί μου, αλλά επειδή κάποιοι έπαιζαν με άυλες αξίες και τα έκαναν σκατά, είτε από βλακεία, είτε από πρόθεση (εμένα δεν με αφορά στο ελάχιστο). Και ως αντίμετρα, οι κυβερνήσεις απανταχού στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία έχωσαν χρήμα στις τράπεζες, βαθαίνοντας τα οικονομικά ελλείμματα των κρατών, έτσι ώστε μετά να πάνε να ξαναδανειστούν από τις τράπεζες (αγορές) με μεγαλύτερους τόκους για να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο το έλλειμμα! Για να πατσίσει η χασούρα, αποφάσισαν λοιπόν να μετακυλίσουν το κόστος σε εμένα, που ουδεμία ανάμειξη είχα, στο γείτονα που λέγαμε πριν!


Ακούμε συνεχώς: αυτό οι αγορές, εκείνο οι αγορές, αυτό οι κερδοσκόποι, εκείνο οι κερδοσκόποι και ότι διψούν για αίμα και όλο κάτι τέτοια γλαφυρά. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι ότι αυτά όλα δεν είναι άυλα πράγματα, αλλά εκπροσωπούνται από κάποιους. Κάποιους που ενώ όλοι θα είναι με την πλάτη στον τοίχο αυτοί θα καλοπερνούν. Θα κινούνται όμως στην ίδια κοινωνία με τους υπόλοιπους… και αυτό θα δημιουργήσει κινδύνους όσο οι διαφορές θα οξύνονται.


Και είμαστε μέλος μίας ένωσης: Μίας ένωσης τρομερά ετερογενούς, με βαθιές ιστορικές διαφορές, που είναι χαραγμένες στο DNA των λαών τους. Και πρέπει να κρατούμε στο μυαλό μας και την ιστορική έκφραση ότι είμαστε έθνος ανάδελφο. Η ένωση μας είναι καθαρά οικονομική, αυτό έχει συζητηθεί πολύ αυτό τον καιρό. Πως όμως να λειτουργήσει μία ένωση όταν οι χώρες από τις οποίες αποτελείται έχουν αντίθετα συμφέροντα; Και οι ΗΠΑ είναι ετερογενής χώρα, έχει κάνει όμως τα κουμάντα της. Έχει το καρότο του Αμερικάνικου ονείρου, την ψευδαίσθηση της Αμερικανικής οικογένειας, της Αμερικανικής υπερηφάνιας, την ενιαία προπαγάνδα και φυσικά το μακρύ χέρι του καπιταλισμού. Εμείς τι έχουμε; Τριάντα διαφορετικές γλώσσες, κουλτούρες και συμφέροντα. Και στα δύσκολα ο ένας στρέφεται εναντίον του άλλου. Πώς να προκόψεις, όταν η πτώση του ευρώ που εσένα σε ζορίζει, το Γερμανό τον συμφέρει; Ή όταν λόγω των όποιων οικονομικών παλινωδιών σου λέει: δεν μπορώ να σε βοηθήσω, κόψε το λαιμό σου; Τι σκατά συμφωνία είναι αυτή; Στην τελική αν ο Γερμανός που είναι τόσο δίκαιος πιστεύει ότι το έλλειμμά μου οφείλεται (μεταξύ άλλων) στη Siemens, ας βρει τους υπαίτιους και ας τους κρεμάσει παραδειγματικά. Εγώ μαζί του…


Η μακροοικονομία έχει ένα χαρακτηριστικό: Στερείται παντελώς συναισθήματος. Η μικροοικονομία όμως, πάσχει από εντελώς το αντίθετο: Βρίθει συναισθήματος, γιατί όταν έρθουν τα παλούκια και δεν έχω να εξυπηρετήσω τις ανάγκες μου, θα αρχίσω να φουντώνω. Και αυτό το φούντωμα θα το νοιώσουν στη συνέχεια και τα μακροοικονομικά μεγέθη σε όλο του το μεγαλείο.


Τον επόμενο καιρό αν τα πράγματα συνεχίσουν να πορεύονται κατά τον ίδιο τρόπο, θα αυξηθεί η ήδη μεγάλη ανεργία: Η Ελληνική κοινωνία έχει ένα χαρακτηριστικό (λιγότερο από παλιά, αλλά σε κάποιο βαθμό το διατηρεί) και αυτό είναι η οικογενειακή στήριξη. Αν μαζί με την ανεργία πληγεί και το εισόδημα αυτών που ακόμα εργάζονται (σε ποσοστό έως 30-35% αν κάνουμε σούμα από μειώσεις, περικοπές, άμεσους και έμμεσους φόρους) τότε οι πρώτοι (άνεργοι) θα μείνουν τελείως ξεκρέμαστοι. Μην ξεχνούμε ότι οι αντοχές του μέσου Έλληνα με μισθό 800-900-1000 ευρώ είναι ήδη οριακές. Έτσι σε λίγο καιρό θα δούμε ακραία φαινόμενα που δεν θα εκφράζονται μόνο από περιθωριακές ομάδες αλλά από τον οποιονδήποτε είναι σε απελπισία. Και απορώ πως αυτό το απλό δεν το βλέπει κανείς από αυτούς που μας έχουν μπλέξει σε αυτές τις τραγελαφικές καταστάσεις.

Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται: καλά δεν έχουν ακούσει για την Αντουανέττα;

Ο πρωθυπουργός μας, ένας αθεράπευτος χωρατατζής

Για άλλη μία φορά ο πρωθυπουργός μας αποδεικνύει πως έχει πολλά κρυφά ταλέντα. Ένα από αυτά είναι ότι προκαλεί κατά τα λεγόμενά του Μαζοχιστικές τάσεις στους συνανθρώπους μας.


Αναφέρει σε σημερινή του δήλωση: «Συγκινούμαι ειλικρινά, όταν άνθρωποι του μόχθου με πιάνουν στο δρόμο και μου λένε: για την πατρίδα, και το μισθό μου να θυσιάσω». Και βέβαια αυτοί που τον πιάνουν είναι οι άνθρωποι του μόχθου που δεν έχουν μία.


Για τους άλλους ανθρώπους, των τραπεζών, του χρηματιστηρίου, της Εκκλησίας, των βιομηχανιών, των διαπλοκών, ούτε κουβέντα. Ε, τι να τους κάνεις αυτούς; Άμα υπάρχει ο άνθρωπος του μόχθου… Α και επίσης να μας τους δείξει αυτούς να τους παρασημοφορήσουμε.

Δεν φταίει ο άνθρωπος, απλά είναι από άλλο ανέκδοτο…

Τα δίκτυα, ο εγκέφαλος και η μαγνητική τομογραφία ανισοτροπικής διάχυσης τένσορα (diffusion tensor MR imaging)

Η αρχή στην οποία βασίζεται η εν λόγω τεχνική είναι σχετικά απλή: Αν διαχύσεις σε ένα μέσο μία ουσία την οποία με κάποιο τρόπο μπορείς να ανιχνεύσεις και αυτό το μέσο είναι ομοιογενές, τότε η ουσία θα διαχυθεί με τον ίδιο τρόπο προς όλες τις κατευθύνσεις. Αν όμως το μέσο δεν παρουσιάζει ομοιογένεια, τότε η ουσία θα διαχυθεί ανισότροπα, δηλαδή με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα πιθανά εμπόδια που θα βρει στο δρόμο της. Αν δηλαδή στον κατακόρυφο άξονα βρει κάποιο εμπόδιο, τότε θα διαχυθεί προς τον οριζόντιο, αν δεν παρουσιαστεί και εκεί κάτι που να παρεμβάλλεται.

Είναι μία τεχνική που εφαρμόζεται μαζί με την μαγνητική τομογραφία δεν είναι ακόμα ευρέως διαδεδομένη, αλλά μπορεί δυνητικά να έχει αρκετές εφαρμογές στην απεικόνιση της δομής του εγκεφάλου.

Ο εγκέφαλος αποτελεί παράδειγμα πρότυπου δικτύου. Αποτελείται από δισεκατομμύρια νευρώνες, που μέσω των συνάψεων (κόμβων δικτύου) βρίσκονται σε στενή επικοινωνία, η οποία και τους προσδίδει καταπληκτική λειτουργικότητα, αλλά και οργάνωση.

Αποτελείται επίσης από ένα πλήθος υποστηρικτικών (δομικών) κυττάρων που βοηθούν στην συντήρηση, προστασία, αλλά και τη δομική λειτουργικότητα του εγκεφάλου. Υπό φυσιολογικές καταστάσεις, η δομή αυτή είναι συγκεκριμένη, και ο βαθμός οργάνωσης των νευρώνων αλλά και των συνάψεων υψηλός. Οι νευρώνες σχηματίζουν τα δεμάτια, δηλαδή νευρικές οδούς (σαν αυτοκινητόδρομοι υψηλών ταχυτήτων) οι οποίες διαχέουν την πληροφορία με ταχύτητα, συνέπεια και ακρίβεια.

Στη εγκεφαλική νόσο όμως, όπως αυτή παρουσιάζεται λόγω π.χ. κάποιας κακοήθειας ή και επί άλλων διαταραχών, όπως π.χ η σχιζοφρένεια, αυτή η δομή διαταράσσεται, τουλάχιστον τοπικά. Π.χ. στον εγκεφαλικό καρκίνο σημειώνεται άναρχη ανάπτυξη κυττάρων που καταστρέφουν τη δομή, ενώ στη σχιζοφρένεια εκτός από τη διαταραχή στη νευροδιαβίβαση διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια και διαταραχή στη δομή ορισμένων εγκεφαλικών δεματίων και κέντρων.

Αν λοιπόν ο υπό εξέταση εγκέφαλος (το εν λόγω δίκτυο) έχει υψηλή ποιότητα αλλά και ποσότητα οργάνωσης, τότε με τη χρήση της τεχνικής της διάχυσης τένσορα θα προκύψει υψηλή ανισοτροπία ( η ουσία θα πάει περισσότερο σε μία κατεύθυνση αντί σε όλες τις άλλες). Αυτό συμβαίνει, γιατί εφόσον τα νεύρα ενώνονται και σχηματίζουν οδούς, μια ουσία που τοποθετείται στον εγκέφαλο μπορεί να διαχυθεί μόνο παράλληλα με αυτές τις οδούς που αποτελούν τέλμα στην περεταίρω κάθετη πορεία της. (Όπως σε ένα μονόδρομο που στρίβει δεξιά λόγω εμφάνισης εμποδίου, π.χ. πολυκατοικίας, μπορείς να ακολουθήσεις μόνο την διαθέσιμη στροφή στα δεξιά). Αντίθετα, αν η ποιότητα της οργάνωσης του εγκεφάλου είναι χαμηλή, λόγω π.χ. δομικών προβλημάτων, τότε η ανισοτροπία μίας ενιόμενης ουσίας θα είναι χαμηλή. Η ουσία θα διαχέεται περισσότερο ισότροπα προς όλες τις κατευθύνσεις από την προηγούμενη περίπτωση, αφού η έλλειψη οργάνωσης θα αφήνει κενά εδώ και εκεί απ’ όπου η ουσία θα βρίσκει οδούς διαφυγής.

Αυτή λοιπόν η χαμηλή οργάνωση σε ένα πρότυπο δίκτυο όπως ο εγκέφαλος, σχετίζεται με τη νόσο, με την αδυναμία ανταπόκρισης σε ερεθίσματα, με τη λάθος απόκριση σε ερεθίσματα αλλά και με την μειωμένη λειτουργικότητα του δικτύου. Επίσης σχετίζεται και με προβλήματα συνδέσεων με άλλα εξωτερικά δίκτυα, δηλαδή τον ίδιο τον οργανισμό (δίκτυο περιφερικού νευρικού συστήματος/οργάνων) αλλά και με τον υπόλοιπο κόσμο (προβλήματα στις αισθήσεις. Π.χ. ο σχιζοφρενής βιώνει διαφορετικά τον περιβάλλοντα χώρο μέσω παρερμηνειών των αισθήσεων αλλά και πραγματικών (για τον ίδιο) ψευδαισθητικών εμπειριών.

Και έτσι ερχόμαστε σε ένα μεγαλύτερο δίκτυο, την κοινωνία. Η οποία μπορούμε να πούμε ότι είναι εξ ίσου πολύπλοκη με το πρότυπο δίκτυο του εγκεφάλου. Οι αναλογίες είναι πολλές: δισεκατομμύρια νευρώνες, δισεκατομμύρια άνθρωποι. Δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες συνάψεις για τους νευρώνες, συνεχής η αλληλεπίδραση με δεκάδες ή και εκατοντάδες ανθρώπους για καθένα από εμάς καθημερινά. Και εδώ η δομή, το πλαίσιο που καλείται να αποτελέσει το σημείο αναφοράς για τον καθένα μας είναι εξαιρετικά σημαντικό. Καλή δομή και πλαίσιο που έχει αντοχές, που λαμβάνει υπ’ όψιν του ιδιαιτερότητες αλλά και τα λάθη και τις αστοχίες του καθενός από εμάς δίνει τη δυνατότητα υγιών χαρακτηριστικών της ταχύτητας, της συνέπειας, της ακρίβειας για τα όποια ερεθίσματα. Πλαίσιο με αυξημένη ανισοτροπία, που έχει κακή δομή, που αφήνει τρύπες και κενά, μειώνει τη λειτουργικότητα και δίδει τα χαρακτηριστικά της κακοήθειας.

Και σταματώ προς το παρόν εδώ. Ξέρουμε ότι η κακοήθεια συνεχώς επιβαρύνει και καταλήγει στο θάνατο, την ολοκληρωτική καταστροφή του δικτύου, είτε αυτό είναι ο εγκεφαλος είτε η κοινωνία ή οτιδήποτε άλλο.-

Υγεία είναι η Ψυχοθεραπεία!

Πάγια πρόταση για την εκάστοτε κυβέρνηση:

Νομίζω ότι από εδώ και πέρα κάθε Ελληνική κυβέρνηση μόνο μία παροχή οφείλει να προσφέρει στους πολίτες της. Και εξηγούμαι:

Ας πούμε ότι ανήκεις στην επαγγελματική ομάδα των Ιατρών (λέω εγώ τώρα…). Και δουλεύεις σε Νοσοκομείο. Κάποια στιγμή φτάνει ο κόμπος στο χτένι. Κινητοποιείσαι, και απαιτείς κάποιες παροχές. Οι οποίες με τη σύμφωνη γνώμη όλου του κοινοβουλίου γίνονται δεκτές, γιατί είναι δίκαιες… Και γίνονται όλα αυτά νόμος του κράτους. Και εννιά μήνες μετά, έχουν δοθεί οι αυξήσεις στους μισθούς, όμως δεν έχει γίνει αναπροσαρμογή του κοστολογίου των εφημεριών, που σημειωτέων υπολογίζονται βάση του μισθού!!!

Δηλαδή πληρώνεσαι ένα μισθό α, όμως οι εφημερίες υπολογίζονται με ένα μισθό β (χαμηλότερο φυσικά)!!! Και επίσης, σε πολλά νοσοκομεία, είναι απλήρωτες από τον Ιούνιο. Και επειδή δεν διαφαίνεται η πιθανότητα να πληρωθεί οτιδήποτε πριν τις εκλογές, θα περάσουν πολλοί μήνες, μέχρι να γίνει και πάλι η καταβολή! Και έως τότε, οι γιατροί θα δουλεύουν βερεσέ! Και επίσης ούτε οι προβλεπόμενες προσλήψεις έγιναν, και υπάρχουν και κατά καιρούς οδηγίες να μην πληρώνονται περισσότερες από 7 εφημερίες. (Μα αφού δεν έχουν γίνει προσλήψεις, πολλοί θα εφημερεύουν, 8 και 9 και 10 και 11 φορές το μήνα, υποχρεωτικά, αλλά δεν θα πληρώνονται;) και υπάρχει η πιθανότητα να αυξηθεί όπως ακούγεται και η φορολόγηση των εφημεριών, έτσι ώστε πρακτικά να ακυρωθούν οι όποιες αυξήσεις. Και ενώ έχουν δοθεί αυξήσεις, δεν έχει προβλεφτεί κανένα κονδύλι για να τις καλύψει.

Φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλεις άκρη και να βρεις το δίκιο σου. Και πληρώνεσαι τα δεδουλευμένα όποτε τους καπνίσει, και δεν μπορείς να κάνεις ένα προγραμματισμό της προκοπής για τη ζωή σου, και όταν εν τέλει έρχονται τα χρωστούμενα, τα νιώθεις και ως δώρο και είσαι και ευγνώμων που δεν έχασες τα χρήματα τελείως.

Εδώ έρχομαι να καταθέσω την πρόταση μου. Προτείνω να μην δοθεί ΕΠΙΣΗΜΑ καμία αύξηση. Προτείνω περικοπή μισθών. Προτείνω όμως για όλους δωρεάν παροχή Ψυχανάλυσης. Έτσι ίσως κάποιοι καταφέρουμε να χαλαρώσουμε, να αποστασιοποιηθούμε από αυτόν τον μάταιο κόσμο και να τα βλέπουμε όλα με μάτι χαλαρό, χωρίς να ιδρώνει το αυτί μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα είναι τμήμα ενός κοσμικού αστείου του οποίου το επίκεντρο είμαστε εμείς.

Και να θαυμάσουμε το Διογένη τον Κυνικό, που ζούσε σε ένα πιθάρι και ήταν καταευχαριστημένος!!!

To Φίλτρο του Χάους

Πριν από λίγες μέρες ο καλός μας πρωθυπουργός μας ανακοίνωσε την απόφασή του να προσφύγει σε εκλογές. Μάλιστα, αιτιολόγησε αυτή του την απόφαση προφασιζόμενος βασικά δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι η αντιπολίτευση θα προκαλούσε έτσι κι αλλιώς εκλογές σε έξι μήνες, βάζοντας τη χώρα σε μακρά εξάμηνη προεκλογική περίοδο. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι θέλει νωπή εντολή, έτσι ώστε αφενός να βγει ενισχυμένος από την αναμέτρηση (ενώ ήδη υπολείπεται σημαντικά στις δημοσκοπήσεις…), αφετέρου να μπορέσει να μας φερμάρει ένα κάρο καινούργιους φόρους και να κάνει όλα αυτά που δεν έχει κάνει τα προηγούμενα έξι χρόνια (;;;)…

Από την άλλη, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης προφασίζεται μαγικές λύσεις, τις οποίες μάλιστα έχει δηλώσει και ανοιχτά και οι οποίες θα μας βγάλουν από την όποια κρίση χωρίς να ματώσει ρουθούνι και να στενοχωρηθεί ο οποιοσδήποτε. (Αν ήταν έτσι γιατί δεν παραδειγματίστηκε και η κυβέρνηση για να υιοθετήσει τις καταπληκτικές αυτές λύσεις;) και συμπληρώνει κάτι ρομαντικά για πράσινη ανάπτυξη (Αν θυμάστε παλιά ήταν της μόδας τα πράσινα άλογα).

Στα υπόλοιπα κόμματα, όποιος ψηφίσει ΛΑΟΣ κατά τη γνώμη μου ψηφίζει κυβέρνηση, όποιος ψηφίσει συνασπισμό (καλά αυτοί δεν μπορούν να αποφασίζουν εδώ και χρόνια ποιος είναι ο ηγέτης τους και κάθονται και σφάζονται μεταξύ τους, που να ήταν και κόμμα εξουσίας…) ψηφίζει αντιπολίτευση και όποιος ψηφίζει ΚΚΕ ψηφίζει τις αξύριστες μασχάλες του λαϊκού κινήματος (που δεν έχω καταλάβει ποιο είναι τα τελευταία είκοσι χρόνια).Εδώ να σημειώσω ότι όταν σκέφτομαι το ΚΚΕ μου έρχεται αυτόματα το μυαλό το σύνθημα του ΚΚΕ: Μην τους αφήνεις να σε φοβίζουν, φόβισέ τους εσύ, ή κάτι ανάλογο, που παραπέμπει μάλλον σε ένοπλο αγώνα σε χώρα της Αφρικής (Το οποίο δεν φαίνεται εντέλει και τόσο άτοπο αφού ποτέ δεν αποφασίσαμε σε ποια ήπειρο ανήκουμε)

Μετά βέβαια υπάρχουν πολλά άλλα κόμματα να ψηφίσει ο κόσμος, με ένα κάρο ωραίους γραφικούς τύπους, για να μας διασκεδάζουν, οπότε αν είναι να βαρέσουμε την πτώχευση, τουλάχιστον να έχουμε βουλιάξει με χιούμορ!

Εντωμεταξύ, αν πάρει αυτοδυναμία η τωρινή αντιπολίτευση που δεν φαίνεται να είναι με ισχυρό ποσοστό, το θέμα των πιθανών εκλογών το Μάρτιο παραμένει στο τραπέζι, αφού αν η ΝΔ πιστεύει στο έργο της, οφείλει να τις προκαλέσει για να «βελτιώσει τα πράγματα». Άρα, με αυτό τον τρόπο αναιρείται η εξαγγελία του πρωθυπουργού για την εξάμηνη προεκλογική περίοδο, αφού τώρα πάλι θα πρέπει αυτός με τη σειρά του να προκαλέσει εκλογές. Αν πάλι ανατραπούν οι δημοσκοπήσεις, πάλι η υπεροχή της ΝΔ θα είναι οριακή (εκτός αν γίνει κάποιο κοσμοίστορικό γεγονός και πάρει τους ψήφους της αρκούδας, οπότε τι να πω, τότε θα είμαστε εμείς οι παράξενοι.

Συμπέρασμα από τα προηγούμενα, είναι ότι για άλλη μία φορά τα πράγματα είναι κουλουβάχατα ως συνήθως στην αγαπητή μας χώρα. Κάποιος ο οποίος είναι γνώστης και έχει σημαντικές πληροφορίες παραπάνω από το μέσο άνθρωπο ίσως να έχει κάποια ιδέα τι να κάνει. Ο μέσος άνθρωπος όμως, αυτός που απλώς γνωρίζει την καθημερινότητά του και ενημερώνεται από τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις είναι πλήρως και ολοκληρωτικά μπερδεμένος.

Οι ιδεολογίες έχουν πια καταρριφθεί και τα κόμματα δεν έχουν κάποιο στέρεο υπόστρωμα. Οικονομική πολιτική, δεν υπάρχει αφού κάθε τόσο πρόσθετοι φόροι είναι αυτοί που καλούνται να ξεζουμίσουν μισθωτούς και συνταξιούχους.

Αναπτυξιακή πολιτική δεν υπάρχει, αφού οι αγρότες μειώνονται, η περιφέρεια φυτοζωεί, όλοι προσπαθούν να ζήσουν με επιχορηγήσεις και δάνεια-αρπαχτές, ο τουρισμός είναι αραχτός και Light, και η χώρα δεν παράγει τίποτε εκτός από καμιά ασφαλτόστρωση ή οτιδήποτε άλλο εμπεριέχει τρελή μίζα.

Υγεία δεν υπάρχει για τους λόγους που ξέρουμε όλοι αλλά και γιατί ακόμα και οι ψηφισμένοι νόμοι αγνοούνται επιδεικτικά ( οι φίλοι μου γιατροί έχουν χρωστούμενες εφημερίες τεσσάρων μηνών και οι αυξήσεις των μισθών τους δεν έχουν περάσει στις εφημερίες τους 9 μήνες μετά την ισχύ του αντίστοιχου νόμου!).

Συντεταγμένη πολιτεία επίσης δεν υπάρχει, με τον τρόπο που την κατανοώ εγώ αφού έχουμε ένα κάρο νόμους, βουλεύματα, αποφάσεις και εγώ δεν ξέρω τι άλλο που αλληλοαναιρούνται και έχουν ένα εκατομμύριο παραθυράκια ν’ αερίζονται, καθώς είμαστε και χώρα με ζεστό κλίμα…

Αυτή για εμένα είναι εικόνα ολοκληρωτικού χάους… Και σίγουρα χρειάζεται ένα φίλτρο για να δούμε τι θα κάνουμε… Το ερώτημα όμως είναι: Υπάρχει φίλτρο για το χάος;

Οι λογικές πλάνες στην καθημερινότητα και την πολιτική

Οι λογικές πλάνες είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Τις συναντούμε καθημερινά στη ζωή, όπου μας βομβαρδίζουν με πολλούς τρόπους. Είναι συνήθως το μέσο επιβολής της εξουσίας και φορείς δικαιολόγησης αποφάσεων που συνήθως, αν όχι πάντα στρέφονται εναντίων των πολλών. Αποτελούν όμως και όχημα δικής μας πειθούς από κάποιον που θέλει να ενδυναμώσει κάποια προβληματική θέση του ή που θέλει να μας εκμεταλλευτεί για κάποιο λόγο. Εν τέλει φαίνεται ότι αυτό που ονομάζουμε κοινή λογική, δεν αποτελεί και ένα τόσο συνηθισμένο αγαθό. Μάλλον θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι η κοινή λογική είναι ιδιαίτερα σπάνια.

Η λογική πλάνη λοιπόν για να επιστρέψουμε σε αυτή είναι ένα ψεγάδι στην δομή ενός επιχειρήματος, το οποίο καθιστά το εν λόγω επιχείρημα άκυρο. Οι προτάσεις από τις οποίες αποτελείται μία λογική πλάνη είναι έγκυρες. Έγκυρο ή επίσης πιθανό μπορεί να είναι και το δηλούμενο αποτέλεσμα τους, ή το συμπέρασμα του επιχειρήματος που υποδηλώνουν. Αυτό που όμως που δεν είναι έγκυρο είναι η μετάβαση από τη μία πρόταση στην άλλη ή ακόμα καλύτερα το παραγόμενο επιχείρημα που στοιχειοθετούν.

Οι πλάνες στην καθημερινότητα πολλές φορές είναι δύσκολο να εντοπιστούν γιατί ενσωματώνονται σε απόψεις που είναι έτσι διατυπωμένες ώστε να συσκοτίζουν τις λογικές συνδέσεις μεταξύ των επιμέρους προτάσεων. Πολλές φορές για να ενδυναμώσουν το σαθρό τους υπόβαθρο προσπαθούν να ανακαινίσουν άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα τα συναισθήματα ή την ψυχολογική κατάσταση του κοινού στο οποίο απευθύνονται. Ευθύνη του κοινού είναι να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση, να μπορεί να εντοπίσει αυτές τις πλάνες και να τις απορρίπτει ως κενές νοήματος.

Η πρώτη γνωστή συστηματική μελέτη των λογικών πλανών διενεργήθηκε από τον Αριστοτέλη, ο οποίος ταξινόμησε 13 τύπους. Η δεύτερη μελέτη έγινε τον Μεσαίωνα και γι’ αυτό το λόγο πολλές λογικές πλάνες σήμερα αναφέρονται με λατινικούς όρους. Η τρίτη περίοδος άρχισε περί τα μέσα του εικοστού αιώνα, λόγο του ανανεωμένου ενδιαφέροντος από τους κλάδους της Φιλοσοφίας, της Λογικής, της Ψυχολογίας και των Μελετών της Επικοινωνίας, ότι κι αν σημαίνει αυτό.

Σήμερα έχουν ταξινομηθεί περί τις 175 λογικές πλάνες.

Ας δούμε μερικές από αυτές:

Επιπόλαια γενίκευση: Είναι αυτή στην οποία οδηγούμαστε όταν εξετάζοντας πολύ λίγα δείγματα ή μελετώντας μία μεμονωμένη περίπτωση γενικεύουμε, θεωρώντας ότι αυτή η περίπτωση αντιπροσωπεύει όλη την τάξη των αντικειμενικών φαινομένων.
Παράδειγμα: Ο άντρας μου ο Μπάμπης είναι φαλλοκρατικό γουρούνι και μισογύνης. Το ίδιο και ο κολλητός του ο Βρασίδας. Άρα, όλοι οι άντρες είναι φαλλοκρατικά γουρούνια. Ή υπάρχει ένας κακοήθης που στο ιστολόγιό του που πετάει λάσπη στον πολιτικό κόσμο. Όλοι όσοι χρησιμοποιούν ιστολόγια είναι κακοήθεις.

Υπεργενίκευση: Αποτελεί ένα από τα πλέον συνηθισμένα λάθη που κάνουμε στην καθημερινή ζωή όταν κάνουμε αυτόματες σκέψεις (αυτόματες είναι οι σκέψεις που έχουμε παράλληλα με τα τεκταινόμενα στον περιβάλλοντα χώρο). Αυτό μπορεί να συμβαίνει για ποικίλους λόγους:

-Σκεφτόμαστε τις νέες εμπειρίες μας με βάση τις παλιές μας.

-Αναγνωρίζουμε πιο εύκολα την ποιότητα κάποιου προσώπου που έχουμε δει προηγούμενα.

-Είναι αναγκαία διαδικασία στην ανάπτυξη του ανθρώπου, π.χ. το μωρό όταν αρχίσει να μιλάει μπορεί να αποκαλεί όλους τους άντρες «μπαμπά» και τα ζώα με τέσσερα πόδια «γαβγάβ»

-Επειδή οι αυτόματες σκέψεις μας είναι αυτόματες είναι εύκολο σε εμάς να σταματήσουμε στις γενικεύσεις και να τις δεχθούμε χωρίς περαιτέρω εξέταση. Έτσι αυτή η λογική πλάνη μπορεί να μας οδηγήσει σε υψηλού βαθμού στερεοτυπία όσον αφορά στη σκέψη μας για άλλους ανθρώπους. Έτσι αν τα δεχθούμε όλα αυτά μπορεί να πιστέψουμε ότι όλοι οι άσπροι, οι μαύροι, οι Τούρκοι ή εν τέλει οποιαδήποτε άλλη ομάδα αποτελείται από ίδιους ανθρώπους. Όσο λιγότερα γνωρίζω για μία τέτοια ομάδα, τόσο ισχυρότερο θα είναι το στερεότυπό στο οποίο θα οδηγηθώ και η πλάνη στην οποία θα υποπέσω.

-Η υπεργενίκευση είναι μία από τις αγαπημένες λογικές πλάνες των λαοπλάνων πολιτικών μας. Λέει ο τάδε πολιτικός: «Όλοι οι Έλληνες υποστηρίζουν το έργο της κυβέρνησης μας» ή «Οι πολίτες μας πιστεύουν». Οι υπεργενικεύσεις αυτού του τύπου προϋποθέτουν ιδιαίτερα πολλά προαπαιτούμενα για να έχουν ισχύ. Έως ότου ερωτηθούν οι περισσότεροι, αυτός ο ισχυρισμός είναι κενός νοήματος. Έτσι όταν οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τέτοια ορολογία συμπεριφέρονται σε αυτούς που απευθύνονται σα να είναι παιδιά, που δεν έχουν ακόμα ξεχωρίσει τις γενικές έννοιες και ισχυρισμούς, από τις εξαιρέσεις.

Ειδική εξαίρεση: Είναι ένας τύπος κίβδηλου ισχυρισμού δια του οποίου μία θέση εισάγει ευνοϊκές ή αποκλείει δυσμενείς λεπτομέρειες με βάση την ανάγκη επιπρόσθετων θεωρήσεων. Έτσι εδώ κάποιος προσπαθεί να παραθέσει κάτι ως εξαίρεση σε ένα γενικά αποδεκτό κανόνα, χωρίς να δικαιολογεί την εξαίρεση με επαρκή επιχειρήματα. Παράδειγμα: Όποιος κλέβει το κράτος πάει φυλακή. Όταν ένας βουλευτής κλέψει το κράτος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν θα πάει φυλακή, γιατί έχει βουλευτική ασυλία. Ή επίσης: Περνούμε περίοδο λιτότητας και μεγάλης οικονομικής δυσχέρειας. Πρέπει να περικοπούν όλα τα κρατικά έξοδα στο ελάχιστο. Όταν όμως ένας υπουργός πάει ταξίδι και ξοδεύει σπάταλα το κρατικό χρήμα, αποτελεί εξαίρεση, γιατί είναι υπουργός.

Το διπλό κριτήριο: Είναι ένα κριτήριο το οποίο εφαρμόζεται με μεγαλύτερη επιείκεια σε μία ομάδα απ’ ότι σε μία άλλη. Για παράδειγμα είναι επιτρεπτό σε αγόρια εφήβους να έχουν σεξουαλικές σχέσεις, όχι όμως σε κορίτσια. ‘Η επίσης, κανείς δεν παίρνει αυξήσεις στους μισθούς στον δημόσιο τομέα. Παίρνουν όμως οι δικαστικοί, για να μπορέσουν να πάρουν και οι βουλευτές.

Ψευδές δίλλημα: (Επίσης ψευδής διχοτόμηση, πλάνη του αποκλεισμένου μεσαίου, επιλογή άσπρου-μαύρου, εσφαλμένη συσχέτιση, διακλάδωση). Είναι μία κατάσταση στην οποία μόνο δύο εναλλακτικές προτάσεις υπάρχουν ως δυνατές επιλογές, στις οποίες συχνά αν όχι πάντα αντιπροσωπεύονται δύο ακραία σημεία σε κάποιο φάσμα πιθανοτήτων. Αυτό δίνει την εντύπωση ότι οι επιλογές είναι αμοιβαία αποκλειόμενες, ακόμα και αν δεν χρειάζεται να είναι. Τυπικό παράδειγμα στην πολιτική: « Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.»

Επιχείρημα προς ρόπαλο: ( Αλλιώς προσφυγή στην ισχύ) Επιχείρημα που στηρίζεται στην χρήση ή στην απειλή της χρήσης ισχύος καθώς και του εξαναγκασμού προκειμένου να νομιμοποιήσει το συμπέρασμα. Είναι όταν κάποιος εξαίρει τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να υποστεί ο συζητητής του, εάν συνεχίσει να έχει αντίθετη άποψη. Επί παραδείγματι, «Όλοι γνωρίζουν ότι ο Κουμμουνισμός είναι κακό πράγμα. Η κυβέρνηση διώκει τους κομμουνιστές. Αν αντιβαίνω στην πολιτική της κυβέρνησης, τότε θα διωχθώ. Εγώ είμαι νομοταγής πολίτης, δεν θέλω να με διώκουν, άρα και η πολιτική της κυβέρνησης είναι ορθή.

Προσφυγή στην αυθεντία: Η λογική αυτή πλάνη έχει την εξής δομή:
1. Ο A ισχυρίζεται το B•
2. Ο A διαθέτει κάποιο θετικό χαρακτηριστικό,
3. άρα ο ισχυρισμός B είναι αληθής ακόμα και αν δεν τεκμηριώνεται επαρκώς, αφού έχει εκφραστεί από τον ειδικό

Ακόμα και οι αυθεντίες όμως μπορεί να σφάλλουν, οπότε χρειάζεται να είμαστε κριτικοί στο οτιδήποτε μας παρουσιάζεται.

Αυτές βέβαια είναι μερικές μόνο από τις λογικές πλάνες. Ο μοναδικός τρόπος να τις αντιπαρέλθουμε είναι η κριτική σκέψη σε ότι μας παρουσιάζεται.-

Κίνημα Ενδυνάμωσης Ταλαίπωρων Κυβερνώντων

Είμαι ειδικευόμενος γιατρός. Διαβάζω για διάφορους εργαζόμενους στο Δημόσιο τομέα, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν έχουν πληρωθεί εδώ και καιρό. Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Δεν έχουμε πληρωθεί τις εφημερίες που έχουμε κάνει εδώ και πέντε μήνες.

Τον Ιανουάριο, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την Υγεία. Οι διατάξεις του, ήταν αποτέλεσμα της συλλογικής σύμβασης που είχαμε υπογράψει το Δεκέμβριο. Η συζήτηση στη Βουλή κράτησε για τέσσερις ημέρες, όσο κράτησε δηλαδή και η συζήτηση του προϋπολογισμού. Αυτά που εντέλει ψηφίστηκαν δεν ήταν τα ίδια με τα προσυμφωνημένα, αλλά υπήρχαν πολλές εκπτώσεις σε διάφορες διατάξεις. Η ισχύς του νομοσχεδίου ξεκινούσε από 1/1/09. Όμως, στο οικονομικό κομμάτι, ακόμα δεν έχουν ενσωματωθεί οι αυξήσεις στους μισθούς μας και είναι μέσα Μαΐου. Στις ερωτήσεις μας οι υπεύθυνοι του λογιστηρίου απαντούν πως περιμένουν ερμηνευτική εγκύκλιο από το υπουργείο. Σε αυτή που ήρθε στα Νοσοκομεία, όπως διαβάζω στο ygeianet.gr, λέει κάπου πως πρώτο εξάμηνο του 2009, λογίζεται η διαδικασία που ξεκινά την 11/4/09 (;)(;).

Άρα, συνεχίζω να παίρνω 1080 ευρώ (είμαι παντρεμένος με παιδί). Τις τελευταίες ημέρες μαθαίνω πως υπάρχει ένα επίδομα που έχει δοθεί σε κάποιους από τους εργαζόμενους που υπάγονται στο Υπουργείο Υγείας και αφορά όλους τους ειδικευόμενους και τους υπόλοιπους που εργάζονται με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου. Φυσικά και δεν παίρνουμε αυτό το επίδομα, παρόλο που η υπόθεση έχει τελεσιδικήσει. Για να το πάρουμε πρέπει να κάνουμε προσφυγή ανά νοσοκομείο (;) και να πληρώσουμε δικηγόρους, για να δικαιωθούμε και να λάβουμε το επίδομα που μας οφείλουν (προσωπικά δεν νομίζω πως το δημόσιο θα μας το δώσει ποτέ). Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνούμε πως με κάποιο νόμο που δεν ξέρω πότε ψηφίστηκε τα χρέη του Δημοσίου για πάνω από δύο χρόνια παραγράφονται!

Με βάση αυτά τα ολίγα που μόλις ανέφερα, νομίζω πως ήρθε και η ώρα να κάνω την πρότασή μου. Πιστεύω λοιπόν, πως όλα αυτά τα χρήματα και γενικότερα οτιδήποτε μας χρωστά το Δημόσιο πρέπει να του τα χαρίσουμε. Γιατί σαφέστατα όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τις μισθοδοσίες μας πιστεύουν πως δεν τα χρειαζόμαστε, γι’ αυτό και ποτέ μα ποτέ δεν μας τα καταβάλλουν εγκαίρως! Και αφού κουτσοβολευόμαστε με τόσα χρωστούμενα, τότε είναι βέβαιο πως θα ανταπεξέλθουμε και χωρίς αυτά!

Επίσης, πρέπει να ομολογήσω πως είμαι πολύ ευχαριστημένος να ξέρω ότι οι μισθοί μας πραγματικά πιάνουν τόπο και γίνονται πανάκριβα ταξίδια, προμήθειες μεσαζόντων, βίλες, κότερα, πανάκριβα πολυτελή αυτοκίνητα, «επενδύσεις» σε offshore «εταιρίες» σε νησιά που δεν θα επισκεφτούμε ποτέ και που έχουν εξωτικά ονόματα. Έχω κοινωνική συνείδηση και χαίρομαι να βλέπω αυτούς τους «λίγους» συνανθρώπους μας να προκόβουν και να πηγαίνουν μπροστά, αυτοί, τα παιδιά τους, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους!

Επίσης πρέπει να σας πω ότι περιμένω με αγωνία να περάσει το καλοκαίρι για να μπορέσω να απολαύσω το καινούργιο φορολογικό κρεσέντο στο οποίο πιθανότατα θα επιδοθούν οι κυβερνώντες (και οι 300, εγώ δεν κάνω διακρίσεις), και το οποίο ελπίζω να κάνει την διαφορά, έτσι ώστε ούτε ένας από τους κατέχοντες σοβαρές θέσεις στο δημόσιο βίο να μην προβληματιστεί για την προσωπική του ευημερία ούτε μία στιγμή (γιατί μπορεί να χάσει καμιά ώρα νυχτερινής ανάπαυσης και αυτό δεν θα το άντεχα-μιλάμε για πολλές τύψεις).

Τέλος, κλείνοντας οφείλω να αναφέρω πως πρέπει δια νόμου να απαγορευτεί η δημοσίευση και η έρευνα οιονδήποτε σκανδάλων, διότι είναι πασιφανές το γεγονός πως όλα αυτά είναι συκοφαντίες και δάκτυλος των ξένων δυνάμεων που θέλουν να δημιουργήσουν αναταραχή και προβλήματα στον πολύ γερό κοινωνικό ιστό της χώρας μας. Η άποψη μου ενδυναμώνεται από το γεγονός πως σε κανένα σκάνδαλο δεν βρέθηκε ούτε ένας ένοχος και φυσικά δεν τιμωρήθηκε κανένας από αυτούς που κατηγορήθηκαν. Άρα, είναι λογικό να συνάγουμε από τα παραπάνω ότι η ανακίνηση τόσων και τόσων σκανδάλων δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από χυδαία προβοκάτσια!

Αυτά για τώρα και περιμένω απόψεις για να ενδυναμώσουμε το κίνημα που μπορεί να ονομαστεί «Κίνημα Ενδυνάμωσης του Εισοδήματος των ταλαίπωρων Κυβερνώντων»

Η εποχή των χοίρων

Ξεκινάω αυτό το κείμενο, ξέροντας ότι μάλλον θα στενοχωρήσω αρκετούς. Ορισμένοι θέλουν να πιστεύουν ότι οι χοίροι είναι χαριτωμένα ζώα. Δεν το νομίζω. Ορισμένοι μάλιστα, κυρίως σε άλλες χώρες τα προτιμούν ως κατοικίδια. Και εδώ διαφωνώ κάθετα.

Ο χοίρος είναι ένα κατ' εξοχήν χρήσιμο ζώο. Σε αυτό βασίζεται σημαντικό κομμάτι της διατροφής μας. Είναι όμως και κατ΄ εξοχήν βρώμικο ζώο. Σε αυτό βασίζεται κατά βάση η απαίσια μυρωδιά του και οι φρικτές του συνήθειες.

Ο σοφός κινέζικος λαός συμπεριέλαβε το χοίρο στο ωροσκόπιο του και του απέδωσε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά-ας τα δούμε λίγο και ας τα σχολιάσουμε, με βάση την εικόνα του ανθρώπου που έχουμε εμείς όταν τον χαρακτηρίζουμε γουρούνι, έτσι για να κάνει λίγο αντίστιξη:

Το Γουρούνι είναι το δωδέκατο και τελευταίο Κινέζικο Ζώδιο του Κινέζικου Ωροσκοπίου. Συμβολίζει την γονιμότητα, την αλήθεια και την καλοτυχία. (τη γονιμότητα ναι, αφού γεννά δύο φορές το χρόνο, 5-20 γουρουνάκια και αφού το αρσενικό κατά τον οργασμό του μπορεί να αποδώσει έως και 200-250 ml σπέρματος) Οι Κινέζοι δίνουν το βραβείο ειλικρίνειας στο Γουρούνι (και οι άνθρωποι-γουρούνια είναι το ίδιο, αφού εκφράζονται ομοίως. Δεν νοιάζονται ποσώς για κοινωνικές συμβάσεις, υποχρεώσεις, αναστολές).

Πράγματι, τα Γουρούνια θα προσπαθήσουν να κατακτήσουν την ευτυχία με όπλα την εντιμότητα, την ειλικρίνεια και την υπομονή τους.( Γι' αυτό να είστε σίγουροι. Κάτι γουρούνια τα οποία βλέπω στην τηλεόραση, πάσχουν κυρίως σε αυτά τα τρία χαρακτηριστικά). Τους αρέσει να απομονώνονται ειδικά όταν δουλεύουν ή ασχολούνται με κάτι σημαντικό. (Όπως το πως θα προετοιμαστεί το έδαφος για την επόμενη κομπίνα, τί κινήσεις θα χρειαστούν, ποιοί θα λαδωθούν, που θα πάνε διακοπές, και άλλα εξίσου σημαντικά).

Χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια για να κάνεις ένα Γουρούνι να αισθανθεί άνετα μαζί σου (εγώ τα γουρούνια του περιβάλλοντος χώρου τα βλέπω να συμπεριφέρονται κατά το χείριστο τρόπο από τη στιγμή ακόμα της γνωριμίας) αλλά όταν τα καταφέρεις θα ανακαλύψεις μια ζεστή καρδιά που θα σε υποστηρίξει όποτε χρειαστεί (κρατάτε και καμιά επιφύλαξη, δεν κάνει κακό). Τα Γουρούνια είναι γενικά φιλειρηνικά και τους αρέσει να βρίσκονται στην φύση (όπως και όλα τα ζώα, άλλο όμως να ζεις στη φύση και άλλο να κάνεις το χώρο γύρω σου Ζούγκλα). Έχουν οικολογικές ανησυχίες και προτιμούν να ζουν στην ύπαιθρο παρά σε μεγάλες πόλεις. (Και η Μύκονος ύπαιθρος είναι-με την καλή έννοια πάντα).

Οι άνθρωποι Γουρούνια είναι πολύ ενεργοί το φθινόπωρο και ειδικά τον Νοέμβριο που είναι και ο αγαπημένος τους μήνας (είναι μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Επίσης έως τότε έχουν περάσει στη ζούλα όλες οι νομοθετικές τροποποιήσεις, όταν όλοι έλειπαν τον Αύγουστο και στις αρχές Σεπτέμβρη, οπότε τότε αρχίζει να ρέει το χρήμα από τα νέα παράθυρα που έχουν δημιουργηθεί ) . Κατά τη διάρκεια της ημέρας κυβερνάνε μεταξύ των ωρών 21:00 και 23:00 (εδώ δεν σχολιάζω τίποτε-τα είπε όλα ο ποιητής κινέζος αστρολόγος-με κάλυψε απόλυτα-κοινώς δεν δουλεύουν καθόλου-σκέφτεστε κάποιους;). Τους αρέσουν τα κόκκινα, ροζ και άσπρα χρώματα και λατρεύουν να τρώνε φρούτα και λαχανικά (εκεί που έχουν φτάσει τα φρούτα και τα λαχανικά, μόνο με χαβιάρι και σολομό κοντράρονται). Τους συναντάμε κυρίως στην Αυστραλία, την Βόρεια Ευρώπη και την Αφρική (στην Αφρική συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα). Το Γουρούνι συνδέεται άμεσα με τους πλανήτες Αρη και Δία ( δηλαδή εγώ ήξερα το πετάει πετάει ο γάιδαρος- ίσως το γουρούνι να είναι UFO στο μυαλό, εγώ δεν το πιστεύω).

Τα Γουρούνια είναι πολύ γενναιόδωρα, μερικές φορές περισσότερο απο όσο πρέπει (πολύ συχνά είναι περισσότερο γενναιόδωρα απ ' όσο πρέπει- είναι όμως γενναιόδωρα κυρίως με τους εαυτούς τους) . Τους αρέσει να βοηθάνε τους άλλους τόσο πολύ ώστε κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους (Αυτό το χέρι που κάνει και άλλα όπως να βάζει βαρύγδουπες υπογραφές εκεί που δεν πρέπει και όχι εκεί που πρέπει). Στις σχέσεις τους προσπαθούν να φέρονται με ειλικρίνεια και εντιμότητα και περιμένουν ανταπόδοση για αυτή τους τη συμπεριφορά (η ανταπόδοση σύμφωνα με τον κώδικα του δικαίου που υποστηρίζουν είναι επί 100 ή επί 1.000) . Τους αρέσει η οικογένεια και κατά πάσα πιθανότητα θα παντρευτούν νωρίς ( μπορεί να κάνουν και πολλές κουμπαριές, είναι χρήσιμες).

Οι άνθρωποι Γουρούνια είναι οι καλύτεροι γνώστες της τέχνης του σεξ ( το οποίο εξασκούν σε όλους μας ακατάπαυστα) . Οι ερωτικοί τους σύντροφοι τους θαυμάζουν για την δημιουργικότητα τους και την αντοχή τους ( ναι, αυτό είναι αλήθεια, η φαντασία μας είναι μικρότερη της δικής τους, και η αντοχή μας επίσης- καλά πως δεν μας έχουν ξεπαστρέψει ακόμα;). Προσπαθούν να περνάνε καλά ότι και αν κάνουν ( συνήθως ένα πράγμα κάνουν- είπαμε, αυτό με την αστείρευτη αντοχή). Ταιριάζουν απόλυτα με το Κουνέλι, το Πρόβατο και την Τίγρη (εδώ μένω άλαλος).

Τα Γουρούνια είναι οπαδοί της μελέτης ( γιατί όσο και να το κάνουμε χρειάζεται ένα σχέδιο για να καταστρέψεις μία ολόκληρη χώρα και μερικοί να μην το παίρνουν καν χαμπάρι). Θέλουν να διαβάζουν και να ενημερώνονται για διάφορα θέματα. Προσπαθούν να μαθαίνουν συνεχώς καινούργια πράγματα. (κυρίως κοπιάρουν και κομπίνες του εξωτερικού, με μερικές τροποποιήσεις για να δέσουν με τα εδώ δεδομένα). Επίσης, τους αρέσει να ψωνίζουν ακριβά ρούχα και κοσμήματα και δεν ενδιαφέρονται για το χρήμα (κυρίως το δημόσιο χρήμα που υπάρχει για να τους εξυπηρετεί) . Συνήθως ξοδεύουν περισσότερα από όσα αντέχει η τσέπη τους αλλά δεν τους νοιάζει και πολύ (είπαμε, η τσέπη δεν έχει χρήμα. Κυκλοφορούν ή με χρυσές πιστωτικές χρεωμένες σε οργανισμούς, υπουργεία, και τράπεζες) .

Ειρηνικό από την φύση του, το Γουρούνι θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει καυγάδες και φασαρίες ( γιατί όταν είσαι ένοχος δεν είναι συνετό να πολυφωνάζεις-και αυτό όμως είναι σχετικό) . Σαν κοινωνικό πλάσμα που είναι, του αρέσει να βγαίνει έξω, ειδικά για φαγητό, να πηγαίνει σε εκδηλώσεις και κοινωνικές συνευρέσεις (και αποφεύγει πάση θυσία την ψυχοφθόρα εργασία). Δεν θέλει να μένει για πολύ διάστημα μόνο του (αποζητά την παρέα και την υποστήριξη άλλων γουρουνιών για να κάνουν μαζί τις γουρουνιές τους).

Και τέλος, εκτός από όλα αυτά, μπορεί να είναι και υπεύθυνο για την γρίππη που θα μας ξαποστείλει όλους, έτσι για να ησυχάσουμε από τούτο τον μάταιο κόσμο.

σημ.: Οποιοσδήποτε έχει την δυνατότητα να συνδέσει συνειρμικά τα παραπάνω με οποιοδήποτε πρόσωπο του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Ο συγγραφέας όμως, όταν τα έγραφε, είχε υπόψιν του τα Ufo που είναι ανάμεσα στους πλανήτες Άρη και Δια που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Η θέση του Έλληνα στην πυραμίδα των ειδών

Είναι πραγματικά απορίας άξιο, το πώς καταφέρνει να πορεύεται στο χρόνο το Ελληνικό κράτος. Η ίδια η συνέχισή της ύπαρξης του αποτελεί πραγματικό παράδοξο, άξιο προς μελέτη. Πιστεύω πραγματικά ότι ο Έλληνας είναι είδος προς διατήρηση αλλά και μελέτη. Επίσης πιστεύω ότι ό Έλληνας ανήκει στα κορυφαία επίπεδα της πυραμίδας του ανθρώπινου είδους, αν δεχτούμε πως μπορεί να υπάρξει τέτοια. Αυτό που λέω δεν αποτελεί προβοκατόρικη δήλωση, ούτε είναι κάτι που το λέω γιατί μου αρέσει να μας αυτοεπαινώ. Είναι όμως μία διαπίστωση που βασίζεται στην καθημερινότητα, την παρατήρηση και την συνεπαγόμενη εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων από τα δύο προηγούμενα.
Συχνά μου αρέσει να παρατηρώ τη φύση, να βλέπω τι ισχύει εκεί και να μεταφέρω τις αλήθειες αυτές στην ανθρώπινη πραγματικότητα. Γιατί μπορεί ο άνθρωπος να είναι κατά πολλούς η κορωνίδα αυτού του πλανήτη, λογικό όμως είναι να υποθέσουμε πως και αυτός υπάγεται στα ίδια δεδομένα που ισχύουν για όλα τα είδη. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν πρώτα να δούμε τι ισχύει στη φύση.

Στη φύση λοιπόν, η οργάνωση της κοινωνίας του κάθε είδους είναι ανάλογη με τη θέση του στην τροφική αλυσίδα και παρουσιάζει φυσικά και κάποια αναλογία με το μέγεθός του. Αυτή η θέση διαχρονικά μπορεί να παρουσιάζει μικρές μεταβολές, σε γενικές γραμμές όμως παρουσιάζει σταθερότητα. Έτσι, είδη όπως τα μυρμήγκια, οι μέλισσες κτλ., ζουν σε πολυπληθείς-μαζικές κοινωνίες με σαφή δομή και λειτουργίες. Το άτομο εξυπηρετεί το σύνολο και δεν θα μπορούσε εξάλλου να είναι αλλιώς, γιατί το άτομο ως τέτοιο δεν θα είχε καθόλου καλές πιθανότητες επιβίωσης αν προσπαθούσε μόνο του να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της καθημερινότητας. Όσο ανεβαίνουμε στην τροφική αλυσίδα οι κοινωνίες μικραίνουν, τα ζώα είδη μεγαλώνουν σε μέγεθος και οι φυσικοί τους κυνηγοί λιγοστεύουν, έτσι ώστε η επιβίωσή τους να εξαρτάται βασικά από την εύρεση τροφής και όχι από τον κίνδυνο από άλλα είδη.

Επίσης όσο ανεβαίνουμε στην τροφική αλυσίδα, τόσο αρχίζει να γίνεται εμφανέστερος ο νόμος της φυσικής επιλογής. Επιβιώνουν τα δυνατότερα άτομα του είδους, αυτά με τις καλύτερες δυνατότητες επιβίωσης, με το μεγαλύτερο, καλύτερο και δυνατότερο σώμα, τις καλύτερες ικανότητες εύρεσης τροφής, αυτοί με το καλύτερο ένστικτο αυτοσυντήρησης που τους βοηθάει να επιβιώνουν, αλλά και με τις μεγαλύτερες ικανότητες προσαρμογής σε πιθανές δυσμενείς συνθήκες.

Ως γνωστόν ο άνθρωπος δεν ξεκίνησε την πορεία του σε τούτο τον κόσμο με τις καλύτερες συνθήκες. Είχε να αντιμετωπίσει πολλούς θηρευτές και πολλές καιρικές αντιξοότητες, αφού το σώμα του δεν ήταν και το καλύτερο όπλο. Είχε όμως το μυαλό που έκανε τη διαφορά. Ανακάλυψε στην πορεία, κάτι που χρησιμοποιούν και κοινωνίες κατώτερων ειδών. Ανακάλυψε τον καταμερισμό των εργασιών και τη δημιουργία ομάδων μικρών στην αρχή, μεγαλύτερων αργότερα, που άρχισαν να του δίνουν το συγκριτικό πλεονέκτημα. Στις κοινωνίες που δημιουργήθηκαν άρχισαν να μπαίνουν κανόνες λειτουργίας, στους οποίους αναγκαζόταν να υπακούει, έτσι ώστε το ατομικό καλό να προκύπτει μέσα από την υπακοή στο γενικό καλό. Έτσι μπορεί μεν ορισμένα προικισμένα άτομα να μην εκδήλωναν το πλήρες δυναμικό τους λόγω των υποχρεώσεών τους στα λιγότερο ικανά άτομα, αλλά τελικά ωφελούνταν γιατί στις πολύ δύσκολες στιγμές απολάμβαναν της προστασίας από την ομάδα, την κοινωνία και από τους κανόνες που όφειλαν όλοι να τηρούν και που αργότερα ονομάστηκαν νόμοι. Άρα τελικώς προέκυπτε και ωφέλεια για αυτούς.

Με βάση αυτά τα συνοπτικά δεδομένα, ας δούμε τι ισχύει στην Ελληνική κοινωνία. Στην σύγχρονη λοιπόν Ελλάδα, υπάρχουν πάρα πάρα πολλοί κανόνες, πολλοί νόμοι. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχουν πολύ καλά δομημένες σχέσεις. Μπορεί επίσης να σημαίνει ότι υπάρχει η ανάγκη να περιοριστούν τα άτομα τα οποία έχουν εύκολα την τάση να στρέφονται εναντίον του κοινωνικού συνόλου. Μπορεί κάλλιστα να σημαίνει ότι η Ελληνική κοινωνία είναι πιο προηγμένη από τις άλλες, ότι είναι πιο πολύπλοκη. Μπορεί όμως επίσης να σημαίνει ότι αφού υπάρχουν πάρα πολλοί νόμοι είναι αδύνατον να τηρηθούν στο σύνολό τους και έτσι αυτοαναιρούνται. Με αυτόν τον τρόπο αφήνουν την κοινωνία ανυπεράσπιστη σε μία αναρχία των νόμων, αφού την ίδια στιγμή που ισχύει κάποιος κανόνας για κάποιον που βρέθηκε στη λάθος στιγμή στο λάθος τόπο, δεν ισχύει για κάποιον άλλο, επειδή αυτό το άτομο ήταν στη σωστή στιγμή στο σωστό τόπο όπου δεν υπήρχε η δυνατότητα επιβολής του εν λόγω νόμου-κανόνα. Άρα, η ομάδα-κοινωνία είναι ανυπεράσπιστη και εκτεθειμένη στην τυχαιότητα ή την επιτηδευμένη τυχαιότητα που προκαλείται από κάποια άτομα, πιθανόν αυτά με τις μεγαλύτερες ικανότητες (σύμφωνα με αυτά που ισχύουν στη φύση), αφού αυτά τα άτομα επηρεάζουν το για ποιους ισχύει αυτή η τυχαιότητα και για ποιους όχι..

Δηλαδή η κοινωνία μας μάλλον είναι ατομοκρατούμενη και όχι κοινωνικοκρατούμενη, άρα σύμφωνα με τον αρχικό συλλογισμό περί εξέλιξης των ειδών και των κοινωνιών-πιο εξελιγμένη! Δεν προσπαθεί δηλαδή να υποστηρίξει τον ιστό, αλλά τα μεμονωμένα άτομα! (άρα τα άτομα απολαμβάνουν υψηλότερης θέσης στην αλυσίδα-δεν έχουν ανάγκη από την υποστήριξη των γύρω)

Στην σύγχρονη επίσης Ελλάδα, το κράτος-κοινωνία φαίνεται να παραπαίει. Οι ειδήμονες μιλούν συνέχεια για οικονομικά προβλήματα, για κράτος το οποίο είναι έτοιμο να χρεοκοπήσει. Η ίδια η χώρα δεν έχει ιδιαίτερες πλουτοπαραγωγικές πηγές, δεν έχει βαριά βιομηχανία (δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία γιατί όταν σκέφτομαι τον τουρισμό μου έρχεται αυτόματα στο μυαλό το εξαθλιωμένο δωμάτιο που νοικιάζει κάποιος νησιώτης έναντι εκνευριστικά μεγάλου ποσού στον οποιοδήποτε ταλαίπωρο τουρίστα που έπεσε στα χεράκια του) και ότι έργα κάνει τα κάνει με δανεικά από άλλες «κατώτερες» κοινωνίες, π.χ. την γερμανική που έχει ξεπαραδιαστεί να μας δίνει μέσω της ΕΕ… Παρόλα αυτά και ενώ όλες οι στατιστικές μιλούν για έξαρση της ανεργίας, για τρομερά ποσοστά ανθρώπων που ζουν στη φτώχια, τα καφέ έχουν ακόμα πολύ κίνηση, τα ακριβά εμπορικά κέντρα αυξάνονται και οι Έλληνες έχουν από τις υψηλότερες καταναλώσεις ανά αριθμό κατοίκων σε είδη πολυτελείας στον κόσμο- βλέπε Porshe Cayenne κ.α.-επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά το μότο- η Ελλάδα παραπαίει αλλά οι πολίτες της ως άτομα ευημερούν.

Στη σύγχρονη Ελλάδα η παιδεία και η Υγεία καταρρέουν ως συστήματα. Παρόλα αυτά, οι Έλληνες συνεχίζουν να ζουν περισσότερα χρόνια, σε πείσμα των στατιστικών, χωρίς όμως να έχουν την κορυφαία μακροζωία που είχαν παλιά, έχοντας όμως πολύ καλή θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Επίσης, παρόλο τον αναλφαβητισμό που ταλανίζει την ατομοκεντρική μας χώρα, οι άξιοι Έλληνες συνεχίζουν να αποτυγχάνουν παταγωδώς στην Ελλάδα, αλλά να διαπρέπουν στο εξωτερικό, σε όλους ανεξαιρέτως τους επιστημονικούς τομείς.

Στη σύγχρονη Ελλάδα, επιμένουμε να ψηφίζουμε τους πιο ανάξιους αντιπροσώπους για να διαχειριστούν την ένδοξη Δημοκρατία μας (πάντα κρίνοντας από τα αποτελέσματα τους στη διακυβέρνηση). Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πιο ικανοί; Αυτό, αν λάβουμε υπόψη μας τους προηγούμενους παράγοντες που ανέλυσα μάλλον μοιάζει αδύνατο. Άρα τι μπορεί να σημαίνει; Ίσως ότι αυτή η επιλογή είναι εκ του πονηρού. Μας βολεύει να διαλέγουμε ανίκανους έτσι ώστε να επιτύχουμε δύο σκοπούς. Ο πρώτος είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός. Ο Έλληνας ως βαθιά δημοκρατικό άτομο δεν ανέχεται να του στερούν το όνειρο. Στην Ελλάδα, όσο ανίκανος και να είσαι, μπορεί να επιτύχεις ανώτατα αξιώματα και τιμή. Όλοι λοιπόν μπορεί να έχουν πρόσβαση στην επιτυχία, όσο χαμηλή και να είναι η νοημοσύνη τους. Ο δεύτερος και φυσικά σημαντικότερος λόγος είναι ότι μόνο έχοντας τέτοιους εκπροσώπους να διαχειρίζονται τους κανόνες λειτουργίας των πραγμάτων μπορεί πραγματικά να αναδειχθεί η ικανότητα του ατόμου, αφού μόνο έτσι μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιήσει όλους τους δυνατούς πόρους του περιβάλλοντος για να επικρατήσει εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και να αυτοσχεδιάσει ανενόχλητος προς την προσωπική επιτυχία.

Στην σύγχρονη επίσης Ελλάδα υπάρχει και ένα άλλο κοινωνικό παράδοξο! Αυτοί που δουλεύουν συνήθως πληρώνονται λιγότερο από αυτούς που τεμπελιάζουν ή μπορεί να μην πληρώνονται καθόλου. Και εξηγούμαι! Ξέρω πολλές ιστορίες ανθρώπων που δουλεύουν στο δημόσιο το οποίο είτε τους έχει φάει χρήματα, είτε τους έχει απλήρωτους για μήνες (προκαλέστε με να σας δώσω λεπτομέρειες!) Έχω όμως ακούσει και πολλές ιστορίες τεμπελχανάδων που το μόνο που κάνουν είναι να βάζουν την υπογραφή τους σε έγγραφα που ούτε καν έχουν διαβάσει και που σε λίγο καιρό έχουν βρεθεί να κατέχουν τεράστιες περιουσίες. (Ποτέ επίσης δεν μου έχει εξηγήσει κάποιος γιατί κάποιος διορισμός στο δημόσιο με τις κανονικές διαδικασίες κάνει από δύο μήνες έως τρία χρόνια, τη στιγμή που το μόνο που χρειάζονται είναι λίγες υπογραφές!)

Στη σύγχρονη Ελλάδα όλοι θέλουν να μεταναστεύσουν, αφού δεχόμαστε με χαρά εκατομμύρια μετανάστες οι οποίοι επιλέγουν να έρθουν εδώ και όχι κάπου αλλού! Δεν μπορεί! Αυτοί κάτι θα ξέρουν!

Στη σύγχρονη Ελλάδα, παρόλη την υποτιθέμενη ανέχεια έχουμε εξοπλιστικά έξοδα και προγράμματα που θα ζήλευαν πολύ μεγαλύτερες και –θεωρητικά πάντα-πολύ ισχυρότερες χώρες!

Στη σύγχρονη Ελλάδα, ο κατ’ εξοχήν ανθρωπιστικός οργανισμός- η εκκλησία- με υποτιθέμενο λάβαρο την έκφραση της αγάπης στον πλησίον, τον αδύνατο, τον κατατρεγμένο, που ως μέγιστο έργο έχει να καλύπτει τα πιθανά ελλείμματα που προκύπτουν από την κοσμική εξουσία και διαχείριση, καθώς και την αναδιανομή του κοσμικού πλούτου στους λιγότερο τυχερούς και προικισμένους τι κάνει; Από την τεράστια περιουσία της σε ακίνητα αλλά και σε χρυσό και ασήμι διαθέτει είναι αλήθεια κάποια γεύματα σε αστέγους… Έχετε ποτέ προσπαθήσει να βοηθήσετε κάποιο ηλικιωμένο να αποκατασταθεί σε γηροκομείο της εκκλησίας; Ο αρχιμανδρίτης είναι λίγος ως μέσο… Ας μην την αδικούμε όμως τόσο… Εξάλλου και η εκκλησία είναι «της Ελλάδας…» Γιατί να διαφέρει απ’ όλα τα άλλα;

Στη σύγχρονη Ελλάδα, ο δημοσιογράφος είναι ένας μικρός θεός! Λίγο αναφέρει τα γεγονότα, και περισσότερο τα διαχειρίζεται. Είναι σχολιαστής επί παντός επιστητού, λέει τη γνώμη του καπελώνοντας ακόμα και τους ειδικούς σε κάθε τομέα. Είναι περιζήτητος, συχνά είναι πλέον ο ίδιος είδηση. Καλείται σε γεγονότα ως τιμώμενο πρόσωπο, ζητείται η γνώμη του, γίνεται σύμβουλος, αλλά και καλεσμένος από άλλους δημοσιογράφους. Η άποψή του αποτελεί θέσφατο και μέτρο σύγκρισης για τους υπόλοιπους.

Στη σύγχρονη Ελλάδα υπάρχει τρομερή αυτορρύθμηση! Η κοινωνία και το κράτος ανέχεται το φακελάκι για να πληρώσει τον εξαιρετικά κακοπληρωμένο γιατρό. Ανέχεται τα φροντιστήρια για να καλύψει το τεράστιο κενό της δημόσιας παιδείας για το οποίο δεν υπάρχει η παραμικρή προσπάθεια να περιοριστεί. Ανέχεται τον υδραυλικό, τον ηλεκτρολόγο, την κομμώτρια και άλλους επαγγελματίες που χρεώνουν 100 ευρώ για 25 λεπτά δουλειάς, για την οποία δεν κόβουν απόδειξη και που δηλώνουν εισόδημα 9.000 ευρώ το χρόνο και έχουν δύο αυτοκίνητα και τέσσερα σπίτια τα οποία αγόρασαν την τελευταία πενταετία( ποιο είναι το μέσο ημερομίσθιο; Γιατί αυτά τα επαγγέλματα να έχουν αυτές τις αμοιβές;). Προάγει τον εθελοντισμό για δουλειές που έπρεπε να απασχολούν τακτικό προσωπικό. Ανέχεται τον τροχονόμο που είναι κρυμμένος πίσω από την πρασινάδα πυροβολώντας με το ραντάρ του και χρεώνοντας υψηλά χρηματικά πρόστιμα τα οποία όμως παζαρεύει εκ των υστέρων για να είναι όλοι χαρούμενοι μέσα στην ατυχία τους -και παίρνοντας μπόνους για αυτά- αντί να προσπαθεί και με τη φυσική του παρουσία να οδηγήσει σε ασφαλή οδηγική συνείδηση. Ανέχεται τον βενζινοπώλη που αισχροκερδεί και που πουλάει με την ανοχή των ελεγκτών νοθευμένη βενζίνη. Και ανέχεται την παντελή απουσία ελεγκτικών μηχανισμών που θα επιβλέπουν την τήρηση των προβλεπομένων (εφορίες, πολεοδομίες, αγορανομίες κτλ.)

Από τα παραπάνω πιστεύω πως έχουν διαλυθεί οι οποιεσδήποτε αμφιβολίες για την αξία του Ελληνικού «είδους». Παρόλο που ο προικισμένος Έλληνας ζει «στην κοινωνία», δεν έχει ανάγκη την κοινωνία, είναι υπεράνω της κοινωνίας, δεν λογοδοτεί σε αυτή, δεν υποχρεώνεται με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτή. Ο ίδιος ο τρόπος ζωής εδώ τον ατσαλώνει, τον περνάει δια πυρός και σιδήρου, τον βοηθά να αυτοσχεδιάζει να είναι σε εγρήγορση και να αντιπαρέρχεται με ατομικό τρόπο στις οιεσδήποτε δυσκολίες. Το άτομο Έλληνας έχοντας επιβιώσει στις ανυπέρβλητες δυσκολίες της καθημερινής ζωής στην Ελλάδα μπορεί να επιβιώσει οπουδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο σε τούτο τον κόσμο.

Το σύνθημά μας: « Έχεις οποιοδήποτε πρόβλημα; Ρώτα ένα Έλληνα και θα σου βρει τη λύση… ή έστω μία διέξοδο»

Και μια πρόβλεψη. Σε κάποιο πιθανό μελλοντικό κοσμοϊστορικό καταστροφικό γεγονός, δύο μόνο είδη θα επιβιώσουν. Οι κατσαρίδες και οι Έλληνες. Και οι Έλληνες θα νικήσουν και τις κατσαρίδες…
Selinios.blogspot.com

Ο καιρός... γαρ εγγυς... (O tempora o mores)

Πως ακόμα και το δελτίο καιρού μπορεί να αποτελέσει αφορμή για εμφράγματα, ταχυκαρδίες και άλλα λοιπά σωματικά συμπτώματα...

Εμείς οι περισσότερο τίμιοι ας αναφωνήσουμε! Ζήτω η Πετρούλα!

Οι λιγότερο τίμιοι μπορούν να αναφωνήσουν ότι γουστάρουν, όπως π.χ. "Α, την ξετσίπωτη, τι χάλια είναι αυτά, κοίτα που καταντήσαμε" και άλλα γραφικά...

Επίσης, ας αναφωνήσουμε ζήτω ο άρτος, τα θεάματα και η τσόντα!
Αλήθεια, πότε θα την δούμε και γυμνή;

Κρίση στην Antigua

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ σκεπτικός όλα αυτά που συμβαίνουν.
Και με αφορμή αυτά, μου έρχονται στο μυαλό και τα άλλα, τα προηγούμενα των τελευταίων ετών και μαζί μ’ αυτά πολλές απορίες.

Παρακολουθώ την τηλεόραση και αντί να βλέπω προσπάθεια της αστυνομίας να επιβάλλει την τάξη (που εν προκειμένω είναι απλά να μην κατακαεί το σύμπαν) βλέπω συμμοριτοπόλεμο. Μπουλούκι οι κουκουλοφόροι; Μπουλούκι και η αστυνομία. Πέτρες οι κουκουλοφόροι; Πέτρες και οι αστυνομικοί! Μα καλά που τα έχουν διδαχθεί αυτά;

Οι κουκουλοφόροι πετούν πέτρες, καίνε, καταστρέφουν. Η αστυνομία οπισθοχωρεί…
Μία 15χρονη κοπελιά κυνηγιέται από τα ΜΑΤ στη Θεσσαλονίκη. Κάθεται ακίνητη. Την φτάνουν δύο αστυνομικοί. Αντί να την συλλάβουν την αρχίζουν στις σφαλιάρες και τις κλοτσιές… Μήπως έχουν μπερδέψει τους ρόλους;

Που φαίνεται η εκπαίδευση τους; Που είναι η αυτοσυγκράτηση; Και καλά κάποιος αστυνομικός κάποια στιγμή ας πούμε ότι ξεφεύγει… Οι άλλοι; Γιατί δεν τον συγκρατούν; Οι αξιωματικοί τι κάνουν; Που είναι η υπευθυνότητά τους;

Τόσα και τόσα έχουν γίνει αυτές τις μέρες είναι περιττό να τα καταγράψω όλα, τα έχουμε δει και τα έχουμε ζήσει όλοι.

Τα αποτελέσματα και στον τομέα της δημόσιας τάξης είναι θλιβερά. Τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης πάλι μηδενικά… Τα ίδια όπως παλιότερα με τις φωτιές, το βα-το-πέδιο, το Ζαχόπουλο, τα ομόλογα, την υγεία, τη λιτότητα, την ανεργία κ.ο.κ

Την ίδια στιγμή οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι συνεχίζουν το βαρετό (πλέον) τους τροπάριο. Προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα γεγονότα, για να προωθήσουν (για άλλη μια φορά) τη θεσούλα τους ή να μας ταλαιπωρήσουν με τις χαζοπαρόλες τους…
Λόγια που δεν είναι σύντονα με τις εκφράσεις του προσώπου, ψέματα, ψέματα, και φτηνές ρητορείες με μπόλικα ψευτοσοφιστικά τρικ και λογικές πλάνες. Ο κόσμος φαίνεται πως όλο και περισσότερο μπουχτίζει. Όποιος διαβάζει ιστορία ξέρει τι γίνεται όταν η πίεση συνεχώς αυξάνεται και δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα η παραμικρή εκτόνωση…

Επάγγελμα Πρωθυπουργός

Μπορεί μερικοί να νομίζουν ότι το να είσαι πρωθυπουργός είναι παλιοδουλειά…
Μπορεί ο μέσος πολίτης να σκέφτεται, εγώ έχω τα προβλήματά μου, αλλά τουλάχιστον δεν διευθύνω και ολόκληρη χώρα.

Μπορεί πολλοί να λένε πω πω! Εγώ τουλάχιστον πάω σπίτι και έχω το κεφάλι μου ήσυχο! Φαντάσου να είχα και καμία υπεύθυνη θέση! Δεν θα έβρισκα ησυχία καθόλου μες το 24ωρο.

Σε όλα αυτά έρχεται να μας δώσει το λαμπρό του παράδειγμα ο πρωθυπουργός μας.
Όπως επισημαίνεται στο πρόσφατο φύλλο της lifo, το πρόγραμμα του πρωθυπουργού μπορεί να το βρει κανείς στο www.primeminister.gr

Και αν έχει την περιέργεια να ανατρέξει στα αρχεία των προηγούμενων μηνών, θα διαπιστώσει πως ο πρωθυπουργός εργάζεται (βάσει τουλάχιστον του ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟΥ προγράμματος του) λιγότερο και από έναν εργαζόμενο μερικής απασχόλησης με πρόγραμμα που πολλές φορές αφήνει ελεύθερη ακόμα και την Παρασκευή (Δηλαδή πλήρες ΠΣΚ!). Τώρα, αν θεωρήσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, ειδικά στο δημόσιο, λουφάρει όπως και όποτε μπορεί και δουλεύει κατά κανόνα λιγότερο από το υποχρεωτικό πρόγραμμα, τότε(θα μπορούσε να ισχύει το ίδιο και για τον πρωθυπουργό) θα έλεγα πως μάλλον οι ώρες της δουλειάς του τείνουν στο μηδέν (όπως και το μέλλον μας, αν συνεχίσουμε έτσι).

Τώρα αν κάθεται σπίτι για να φυλάει τα παιδιά επειδή δουλεύει η γυναίκα ή έχει φάει κόλλημα με το playstation, αυτό δεν το ξέρω. Ξέρω όμως, ότι παρότι δεν έχει καμία οικονομική ανάγκη, μάλλον κάποιος τον υποχρέωσε να κάνει αυτή την ανυπόφορη γι’ αυτόν δουλειά… Γιατί άραγε;

Τα φάρμακα του λαού

Στην τριτοκοσμική μπανανία που ζούμε, για άλλη μία φορά ένα πολύ σημαντικό θέμα θα ταλαιπωρήσει μία μεγάλη μερίδα πληθυσμού τον επόμενο καιρό. Από τις 17/11/2008 οι φαρμακοποιοί θα καταγγείλουν την σύμβαση με τον ΟΠΑΔ (Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλιζομένων Δημοσίου). Όπερ, τέρμα οι συνταγές για τους ασφαλισμένους αυτού του φορέα. Αυτό που ισχύει, είναι ότι το Δημόσιο οφείλει να πληρώνει τους φαρμακοποιούς εντός 45 ημερών από την κατάθεση των σχετικών παραστατικών. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι πληρώνει 4-5 μήνες μετά και αν… Το τελικό συμπέρασμα; Ο Αλογοσκούφης και ο Αβραμόπουλος για άλλη μία φορά τα έχουν κάνει σαλάτα και αν δεν λυθεί άμεσα το πρόβλημα, αναμένεται τρελή ανακατωσούρα…

Η στιγμή της αλήθειας

Την άλλη φορά, Πέμπτη ήτανε, χαζοκοιτούσα τηλεόραση, κάνοντας γρήγορο ζάπινγκ. Πέφτω λοιπόν πάνω στο τηλεπαιχνίδι η στιγμή της αλήθειας. Εκεί όπου ο παίχτης πριν την εκπομπή έχει περάσει από πολυγράφο και έχει εκτιμηθεί το κατά πόσο οι απαντήσεις του σε πολύ προσωπικές ερωτήσεις είναι αληθινές ή όχι.

Σχόλια:
1ον Ο πολυγράφος είναι μία τεχνική που έχει υψηλό ποσοστό λάθους
2ον Τα αποτελέσματα είναι υποκειμενικά γιατί σημαντικό ρόλο στην εκτίμηση έχει ο χειριστής. Συχνά δύο χειριστές με διαφορετική εμπειρία μπορεί να έχουν διαφορετική γνώμη για την ίδια απάντηση.
3ον Η χρήση του και η αξιοπιστία του έχει συχνά αμφισβητηθεί.
4ον Μπορεί κάποιος να τον κοροϊδέψει.

Φυσικά, είναι βέβαιο ότι το παιχνίδι θα έχει τρελή επιτυχία, ανεξάρτητα από το αν οι απαντήσεις είναι αληθινές ή όχι. Ικανοποιεί ένα από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα βίτσια, γιατί επιτρέπει «την ματιά μέσα από την κλειδαρότρυπα». Έχει την αίσθηση ο τηλεθεατής ότι μαθαίνει τα πιο βαθιά μυστικά του συνανθρώπου του, ότι γίνεται κοινωνός των πιο απόκρυφων ζητημάτων που τον απασχολούν και φυσικά έχει τη δυνατότητα να τον απολαμβάνει να ξεκατινιάζεται μέσω της τιβι έναντι καλής χρηματικής υπόσχεσης ακροβατώντας όμως ανάμεσα σε σεβαστά ποσά και στο τίποτε, αφού ο πολυγράφος πολλές φορές καταγράφει αποτελέσματα που παραξενεύουν ακόμα και τον ίδιο τον παίχτη.

Πήγα σε μάγισσες και χαρτορίχτρες...λέει το λαϊκόν άσμα

Στην καλή μας χώρα υπάρχει (μάλλον όπως και αλλού) σημαντικό πρόβλημα ανεργίας… Υπάρχει επίσης αρκετή ημιμάθεια, αλλά και μπόλικη αμάθεια(όπως και αλλού)…
Και υπάρχουν και οι μηχανισμοί που για κάποιο λόγο (άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο προφανή) την συντηρούν. Είναι εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικές εκπομπές. Σε καιρούς λοιπόν ανεργίας και δυσκολιών, είναι μία καλή ευκαιρία, αλλά και ιδέα να ασχοληθεί κανείς (και ως εργασιακή αποκατάσταση) με το υπερφυσικό.

Ψάχνεις τρόπο να βρεις δουλίτσα; Να μερικά επαγγέλματα (όχι τόσο συνηθισμένα) που εγγυώνται ότι θα περνάς καλά και μάλιστα με εξαιρετικές απολαβές… Μάγος, μέντιουμ, χαρτορίχτρα (κυρίως για γυναίκες), αστρολόγος, ομοιοπαθητικός, μάντης, ραβδοσκόπος, τηλεπαθητικός, τηλεκινητικός, μυστικιστής, θεραπευτής, κοκκαλοσκόπος, μελλοντολόγος για να αναφέρω μερικά που μου έρχονται αμέσως στο μυαλό. Αν είσαι πραγματικά ταλαντούχο άτομο που του αρέσει να διευρύνει τους ορίζοντές του και να ταράζει και τα κοινωνικά δεδομένα, μπορείς κάλλιστα να εμπλουτίσεις την ήδη υπάρχουσα γκάμα προσθέτοντας μία ακόμα ειδικότητα. Το γεγονός είναι ένα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω και πολλά προβλήματα να λυθούν. Άρα, υπάρχουν και πολλοί πιθανοί «πελάτες», γιατί επάγγελμα χωρίς πελατολόγιο είναι σαν πίτσα χωρίς τυρί ( για να γίνω και ολίγον πιο αγοραίος).

Και φυσικά υπάρχει και η αντίστοιχη προβολή από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, που τους αρέσει να ερεθίζουν την προδιάθεση του κοινού στο υπερφυσικό- ελπιδοφόρο άγνωστο- που μπορεί να μεταφραστεί σε υψηλά νούμερα θεαματικότητας- βλέπε Δρούζα, Χαρδαβέλλα κτλ. Αποτέλεσμα είναι ένα ενδιαφέρον τηλεοπτικό προϊόν, που ανάλογα και με το ταλέντο του παρουσιαστή είναι και ολίγον από πανηγυράκι, έχει και τίποτε γραφικούς τύπους, κανά φασαριόζο τσαμπουκά να κάνει τον τσακωμούλη του, κανά ημίτρελο να πετάξει μερικές σκόρπιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, και η θεαματικότητα εγγυάται το παντεσπάνι της ομάδος παραγωγής.

Καλά όλα αυτά έως εδώ και αρκετά γνωστά στους περισσότερους. Που είναι όμως το ενδιαφέρον; Που είναι το αντίπαλο δέος σε όλη αυτό το υπερφυσικό «σερβίρισμα»;(διότι νομίζω ότι είναι καλό να κρατούμε και τις ισορροπίες).

Υπάρχουν λοιπόν και αρκετοί σκεπτικιστές, που είναι έτοιμοι να απορρίψουν την εκ προοιμίου αποδοχή όλων αυτών. Υπάρχει ένας ενδιαφέρων τύπος ο οποίος λέγεται ο «καταπληκτικός Ράντι» (Amazing Randi-αγγλιστί). Αυτό είναι ο τίτλος της δουλειάς, γιατί το προηγούμενο επάγγελμά του ήταν ταχυδακτυλουργός (τώρα είναι συνταξιούχος). Επειδή όμως όπως και εδώ έτσι και για το εξωτερικό η πραγματική ζωή ξεκινά μετά την σύνταξη, (δεν περίμενα ότι ένας ταχυδακτυλουργός θα ένοιωθε την ανάγκη και για δεύτερη καριέρα!) ο καλός αυτός παππούλης έχει βάλει σκοπό της ζωής του να ξεσκεπάζει όλους τους θαυματοποιούς-απατεώνες που υποστηρίζουν ότι έχουν «ιδιαίτερες» δυνάμεις και κοροϊδεύουν τον κοσμάκη. Και τους ξεσκεπάζει με πολύ αξιοπρεπή τρόπο και μάλιστα έχει θεσπίσει και έπαθλο. Όποιος επιδείξει γνήσιες υπερφυσικές δυνάμεις παίρνει πακτωλό χρημάτων! Και μη φανταστείτε τίποτε φραγκοδίφραγκα. Παίρνει το πολύ σεβαστό ποσό του 1.000.000 US $.

Το έπαθλο πρέπει να μετράει ήδη περίπου είκοσι χρόνια ζωής και έως τώρα δεν το έχει πάρει κανείς! (το έχουν όμως ζαχαρώσει πολλοί! Το βασικό προαπαιτούμενο; Ελεγχόμενες συνθήκες εκτέλεσης και κάποια διαδικασία ελέγχου ανάλογα με την περίπτωση κάθε φορά. (Βοηθάει και το γεγονός πως ο Ράντι ήταν ταχυδακτυλουργός οπότε ξέρει που να στρέψει την προσοχή του κάθε φορά ανάλογα με την κομπίνα. Έχει μάλιστα και ιστοσελίδα για να εκπαιδεύει και να προστατεύει όπως υποστηρίζει τον κοσμάκη από τα αρπακτικά ,το www.randi.org. Το you tube έχει πολλά βιντεάκια με αυτόν που εξηγεί πολλά κόλπα και ξεσκεπάζει απατεώνες οπότε όποιος ενδιαφέρεται παραπάνω μπορεί να το ψάξει.

Το 1.000.000 US $ είναι μεγάλη πρόκληση, δεν μπορείτε να πείτε…

Πολιτικά συστήματα σε κρίση!

Έχουμε βαλθεί να τρελάνουμε όλα τα δεδομένα των πολιτικών συστημάτων!
Η αντιπολίτευση δεν ασκεί αντιπολίτευση, διότι είναι πολύ απησχολημένη με το να κοιτάζεται στον καθρέφτη για να τον ρωτά πόσο όμορφη είναι…
Η κυβέρνηση θυμίζει διαρρήκτη που έχει μπει παράνομα στη χώρα και περπατάει στα νύχια μπας και την ακούσουν…
Λίγη κριτική στο έργο της γίνεται αυστηρά και μόνο από τα ίδια της τα στελέχη…
Οι δημοσιογράφοι και ο τύπος, έχοντας βαρεθεί από το ότι δεν κουνιέται φύλλο και βλέποντας πως η ανεργία τους χτυπά την πόρτα, αποφάσισαν δυναμικά και συλλογικά, να ασκήσουν αυτοί αντιπολίτευση στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα… (βέβαια πάντα αυτά που τους συμφέρουν γι’ αυτό ξεχνάνε κάτι σημαντικούλια από εδώ και από εκεί, ασχολούνται όμως καθημερινά και αναλυτικότατα παρακαλώ με την τιμή της ντομάτας, πατάτας και των υπολοίπων ζαρζαβατικών, αν ανέβηκαν κατά 2 λεπτά ή φτήνυναν κατά 1 (γιατί πάντα ανεβαίνουν και μετά πέφτουν, όχι περισσότερο από 20% από την τιμή που προηγούμενα έχουν ανέβει, γιατί ρε παιδιά πώς να το κάμομε, έχομε και μπίζνα να τρέχει και οτιδήποτε άλλο θα μας έριχνε την ανταγωνιστικότητα και την υπόληψη βεβαίως βεβαίως…
Επίσης τώρα τελευταία έχω καιρό να δώ κάπου το Μητσοτάκη και μου έχει λείψει… Αν και έχω δει τη Ντόρα και τώρα πια δεν διακρίνω μεταξύ τους καμία διαφορά…Βλέπω όμως αρκετά συχνά το Λιάπη και προτείνω να τον βάλουμε στη λίστα των 5 καλύτερων κωμικών όλων των εποχών…
Εννοείται πως σε αυτή τη λίστα ανήκει και ο πολυαγαπημένος μου/μας και αρκετά αδικημένος από την εποχή του Κίμωνας Κουλούρης…

Το τυχαίο περιβάλλον ως κυρίαρχο στοιχείο της Ελληνικής πραγματικότητας

Η τύχη παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Η προσπάθεια του ανθρώπου να ζήσει, να επιβιώσει και να βελτιωθεί είναι σε μεγάλο βαθμό η αντίσταση σε αυτή την κακή τύχη που θα του σταθεί εμπόδιο στη συνέχιση της ζωής του. Γι’ αυτό οι άνθρωποι ζουν σε κοινωνίες, γι’ αυτό οργανώνονται, γι’ αυτό θεσπίζουν νόμους. Για τον περιορισμό του τυχαίου, για την αντιμετώπιση σε οργανωμένο πλαίσιο όλων των δεινών του κόσμου τούτου.

Έτσι παλιά ζούσες στο δάσος. Τύχαινε να περνά από εκεί ένα λιοντάρι, τύχαινε να έχει γεμάτο στομαχάκι, τη σκαπούλαρες για λίγο καιρό ακόμα. Τύχαινε να πεινάει λίγο παραπάνω και στο 98% των περιπτώσεων χαιρέτα τον τον Παναή… Μετά τύχαινε να αρρωστήσεις, γιατί ήπιες βρώμικο νερό. Επιβίωνες από την τσιρλιοκατάσταση, είχε καλώς. Δεν επιβίωνες, επέστρεφες σε τούτο το χώμα που είναι δικό σου και δικό μας.
Στην πορεία οι εμπειρίες αυτών που τα φέρνανε βόλτα οργανώνονταν και έτσι δημιουργήθηκε η ιατρική και αντίστοιχα οι υπόλοιπες επιστήμες και οι οργανωμένες δομές στη ζωή.

Δεν μου αρέσουν οι χοντρές απλοποιήσεις, μερικές φορές όμως είναι λειτουργικές και χρήσιμες. Όπως σε αυτή την περίπτωση. Χονδροειδώς λοιπόν και σε πολύ απλές γραμμές, μειώνοντας τον τυχαίο παράγοντα στη ζωή σου (τον αρνητικό εννοείται) ή έστω περιορίζοντάς τον, τα έφερνες βόλτα καλύτερα από τον διπλανό σου που δεν τα κατάφερνε το ίδιο καλά.

Σήμερα, νομίζω ότι στην Ελλάδα βιώνουμε ένα ιδιότυπο πισωγύρισμα. Η Ελλάδα είναι χώρα πολλαπλών ταχυτήτων (όπως πολλές άλλες) και χώρα όπου το τυχαίο κάνει δυναμικά την επιστροφή του στην καθημερινότητά μας. Θέλεις ένα χαρτί από μία δημόσια υπηρεσία. Δεν είσαι σίγουρος αν θα το πάρεις. (Περιμένω την έγκριση ενός επιδόματος. Για τα απαραίτητα δικαιολογητικά έχω πάει 6 φορές στους αρμόδιους φορείς 3 φορές στον ΙΚΑ και άλλες 3 στον ΟΑΕΔ. Δεν βγάζω άκρη, ειδικά όταν εμπλέκεται και ο τρίτος πόλος, που είναι ο εργοδότης, γιατί μεταξύ τους δεν μπορούν να αποφασίσουν ποιος κάνει το λάθος για να το διορθώσει και να πάρω το επίδομα, του οποίου η προθεσμία παρεμπιπτόντως έχει λήξει εδώ και ένα μήνα). Τουλάχιστον αυτό τον καιρό για λίγο δεν εργάζομαι και μπορώ να πηγαινοέρχομαι.. Αν όμως εργαζόμουν; Θα μπορούσα να λείπω κάθε τόσο; Αντίστοιχα περιστατικά φυσικά έχουν οι περισσότεροι να παρουσιάσουν από το δημόσιο.

Είναι καλοκαίρι. Κάνει ζέστη. Και η ΔΕΗ αποφασίζει ότι σε εμένα το συνδρομητή της, που πληρώνω τους λογαριασμούς που ακριβαίνουν συνεχώς, θα μου κόψει όποτε γουστάρει το ρεύμα. Αν είχα πρόβλημα υγείας; Αν είχα κάποιο μηχάνημα που με κρατούσε στη ζωή; Και δε μου κόβανε το ρεύμα; Όλα καλά. Αν μου το κόβανε;…Να κι εδώ το τυχαίο.
Ένας φίλος αρρώστησε. Είχε πολύ καλό περιβάλλον. Ήταν ασφαλισμένος. Όσο κράτησε η αρρώστια του είχε τρεις τέσσερις ανθρώπους να τρέχουν γι’ αυτόν, για να αντιμετωπίσουν τη φοβερή γραφειοκρατία πίσω από το πρόβλημά του. Μιλάμε για τέλεια ψυχική εξόντωση. Αν δεν τους είχε; Απλά τα πράγματα θα είχαν τελειώσει πολύ πιο γρήγορα γι’ αυτόν…

Είσαι σε μία ουρά. Και περιμένεις υπομονετικά τη σειρά σου να εξυπηρετηθείς. Δίπλα σου περνά ένας κουστουμαρισμένος κύριος, όλο περηφάνια και «αέρα» (εντάξει ρε φίλε, δεν έχεις μόνο εσύ κουστουμάκι) πάει κατευθείαν στην αρχή της ουράς και απαιτεί να εξυπηρετηθεί άμεσα με δικαιολογία το ότι δεν είναι κανένας τυχαίος! Γιατί απλούστατα ο τυχαίος δεν δικαιολογείται να εξυπηρετηθεί! Και το καταπληκτικότερο όλων! Πολλές φορές εξυπηρετείται)

Η οικογένειά μου, εμένα και των επτά αδελφών μου, έχασε τον πατέρα μας πριν από λίγο καιρό. Ο πατέρας μας δεν άφησε διαθήκη. Άρα, από το μικρό μας οικόπεδο των 400 τμ, που είναι χτισμένο το ετοιμόρροπο πατρικό μας, δικαιούται ο καθένας το12,5%. Άρα σύμφωνα με το κτηματολόγιο οφείλουμε γι’ αυτό το οικόπεδο να πληρώσουμε γύρω στα 300 ευρώ, ενώ ο κύριος που του ανήκει ένα χτήμα 1000 στρέμματα στη Ρόδο θα τη σκαπουλάρει με 35 ευρώ;…;;;;;;;

Η κοινωνία μας είναι βαρυφορτωμένη με νόμους. Η επιβολή τους; Καθαρά τυχαία. Περνάω με κόκκινο. Θα φάω την κλήση; ΑΝ με πετύχει ο αστυνομικός ναι, αλλιώς, και την επόμενη φορά με κόκκινο θα περάσω (μπορεί βέβαια να με πετύχει εκείνο το μεγάλο φορτηγό, οπότε τα πράγματα θα γίνουν λίιιγο πιο πολύπλοκα.) και αν ακόμα με πετύχει ο αστυνομικός και τύχει να ξέρω το αφεντικό, τότε η κλήση θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας.

Προχτές έβλεπα λίγο από Όλα στην Τι Βι. Ήταν η μέρα που ο Θέμος είχε απολογηθεί νομίζω στον ανακριτή. Η αντίδρασή του με προβλημάτισε πολύ. Δεν φαινόταν για άνθρωπος που αντιμετωπίζει το βάρος της πιθανότητας της καταδίκης για κάτι. Δεν ξέρω αν έχει Ψυχοπαθολογία και αδυνατεί να αγχωθεί για οτιδήποτε, μάλλον μου μοιάζει όμως να πάσχει περισσότερο από την αρρώστια της ατιμωρησίας (από την οποία πάσχουν πάρα πολλοί τελευταία…)

Μία άποψη λοιπόν φαίνεται να είναι ότι για να πας καλά πρέπει να προσπαθήσεις να περιορίσεις όσο πιο πολύ μπορείς το τυχαίο. Να ξεπεράσεις τους νόμους της μικροαστικής νοοτροπίας και ζωής, που λένε: δούλευε- παρήγαγε- παίρνε λίγο μισθό- και φέρτα βόλτα με τους όρους που είπαμε πιο πριν-δηλαδή ΑΝ γουστάρω θα σου βγάλω το χαρτί για το επίδομα που δικαιούσαι- ΑΝ γουστάρω θα σε τιμωρήσω για την παρανομία σου- αν ή όταν αρρωστήσεις Αν γουστάρω θα σε κάνω καλά κι ας το δικαιούσαι απόλυτα, α και να μην ξεχάσω, θα τρέξω και όλους τους γνωστούς και φίλους έτσι για να σας ταλαιπωρήσω. Δεν σκοπεύω να συνεχίσω με κάποια από τα ατελείωτα σενάρια ταλαιπωρίας που πολλοί από εμάς έχουμε ζήσει. ΑΝ τύχει και ανήκεις σε όχι μικροαστική-εργατική τάξη, τότε οι πιθανότητες μοιάζουν να είναι καλύτερες απλά γιατί το τυχαίο σε αφορά λιγότερο από το διπλανό σου.

Σε κάποιο παλιότερο κείμενο μου είχα πει ότι πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία είναι μετά- αναρχική. Γενικεύοντας και συμπληρώνοντας, νομίζω ότι είναι και τυχαιοκρατούμενη, σε σημαντικό βαθμό (εντάξει λιγότερο από τις υπόλοιπες χώρες του τρίτου κόσμου, ή μια χώρα υπό καθεστώς εμφυλίου πολέμου, αυτό οφείλω να το παραδεχθώ…) Ίσως λοιπόν πρέπει για να καταπολεμήσουμε αυτό το σημαντικό άγχος της επόμενης μέρας και του τι μπορεί να «λουστούμε» ως αποδέκτες του τυχαίου θα μπορούσαμε να το κοροϊδέψουμε ενσωματώνοντας το στην καθημερινότητα μας. Πως;

Ένα πιθανό σενάριο θα ήταν το εξής: Παίρνουμε ένα ζάρι. Του δίνουμε έξι πιθανότητες που καθορίζουν την επόμενη μέρα μας. Και αφήνουμε τα υπόλοιπα στην τύχη την οποία έτσι κατά κάποιο τρόπο έχουμε χαλιναγωγήσει-χλευάσει εμείς και όχι το σύστημα το οποίο θα αποφασίσει για εμάς. Τι αποτελέσματα μπορεί να έχει αυτό και πως μπορεί να λειτουργήσει; Μερικές πιθανές απαντήσεις ίσως να βρεθούν στον άνθρωπο-ζάρι (παλιά εκδόσεις έσοπτρον- τώρα εξαντλημένο) του luke Rhinehart, κατά κόσμον George Cockcroft.

Πανόπτικον

Κάποτε, εκεί γύρω στα 1750 κάποιος κύριος που ήτανε αραχτός και δεν είχε με τι να ασχοληθεί (τότε τους λέγανε φιλοσόφους και σήμερα τους λένε επίσης έτσι) καθότι μάλλον δεν είχε ιδιαίτερες βιοποριστικές αγωνίες, καθότανε και σκεφτότανε πως θα μπορέσει να ταλαιπωρήσει τους αγαπητούς συνανθρώπους του.

Κάθισε λοιπόν ο μπαγασάκος και σκαρφίστηκε μία ωραία μόντα. Μία φυλακή, όπου κάποιος θα μπορούσε να παρατηρείται και ο ίδιος να μην το παίρνει πρέφα. Και καθότι και ολίγον ελληνομαθής, πιθανότατα και γιατί τα ελληνικά έδιναν και ένα κάποιο τόνο επιστημονικότητος ούτως ειπείν, το ονόμασε πανόπτικον. Οι αρχές αυτής της κατασκευής λίγες και απλές, όπως κάθε πανούργο μέσο που έχει φτιάξει ο άνθρωπος.

Ένας κεντρικός πύργος, κυλινδρικού σχήματος, όπου βρίσκεται ο δεσμοφύλακας (αν υπάρχει κάποιος) και γύρω γύρω από αυτόν τον κεντρικό πύργο στην περιφέρεια τα κελιά των κρατούμενων να περιβάλλουν τον κεντρικό κύλινδρο σε ένα δεύτερο ομόκεντρο κύκλο 360 μοιρών. Το σημαντικό στοιχείο εδώ ήταν πως στον κεντρικό πύργο δεν θα φαινόταν ποτέ κάποιος δεσμοφύλακας. Έτσι δυνητικά ο κάθε κρατούμενος δεν θα είχε την παραμικρή ιδέα για το πότε θα παρακολουθείται, ή για το αν παρακολουθείται. Ή επίσης θα μπορούσε να παρακολουθείται επί εικοσιτετραώρου βάσεως! Τι μπορούσε να επιτευχθεί έτσι; Αφενός η λειτουργία της φυλακής με ελάχιστο αριθμό δεσμοφυλάκων, άρα σημαντική οικονομία για το κράτος και αφετέρου να τεθούν τα θεμέλια για μία οικονομική αυτοκρατορία εκατομμυρίων δολαρίων, αυτή την endemol, που είναι η εταιρία παράγωγής του big brother και άλλων αντίστοιχων παιγνίων.

Και σήμερα με τις κάμερες και τα σύγχρονα μέσα παρακολούθησης μπορεί αυτή η ιδέα να μην ξενίζει αφού προσπαθούν να μας συνηθίσουν στην ιδέα της παρακολούθησης με όλες αυτές τις κάμερες για τις οποίες ακούγονται όλο και λιγότερες φωνές διαμαρτυρίας, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι όλα αυτά στηρίζονται στην ιδέα του πανόπτικον, της ιδέα της τροποποίησης της συμπεριφοράς μέσω της δυνητικής παρακολούθησης και της δυνητικής καταγραφής στην οποία στηρίζονται και σήμερα πολλά συστήματα παρακολούθησης, αφού είναι σαφές πως δεν υπάρχει περίπτωση να αντιστοιχεί ένας εργαζόμενος ανά μόνιτορ παρακολούθησης κλπ, κλπ.

Παμπόνηρον λοιπόν το πανόπτικον, και το υπόλοιπο ψάξιμο δικό σας.