Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Δύο σημαντικότατες ερωτήσεις.


Στη ζωή οι ερωτήσεις είναι συνεχείς. Μερικές φορές ο ερχομός τους διαφαίνεται, άλλες φορές φαίνεται να ζωντανεύουν και να έρχονται από το πουθενά. Και πολλές φορές εκεί καταλήγουν κι όλας, στο πουθενά… Ο χορός των ερωτήσεων για κάποιους είναι πλούσιος, καθημερινός σχεδόν κατακλυσμικός, αφορά όλα τα θέματα και όλες τις καταστάσεις και για άλλους είναι μονότονος, επαναλαμβανόμενος, περιορισμένος και μηχανικός. Υπάρχουν αυτοί που οι ερωτήσεις που γεννούν είναι ποικίλες και αυτοί που οι ερωτήσεις τους περιορίζονται μόνο σε συγκεκριμένους τομείς και τους αρέσει να μην ασχολούνται καθόλου με άλλους. Η ζωή σε μία κοινότητα όπως αυτή των ανθρώπων είναι δομημένη πάνω σε αυτές. Υπάρχουν άτομα που ασχολούνται επισταμένα με το να ρωτούν , και άλλοι που συνεχώς για κάποιους λόγους ερωτούνται και καλούνται να δώσουν λύσεις και απαντήσεις. Βέβαια εδώ πρέπει να πούμε πως υπάρχει και ένα τρίτο είδος και είναι αυτοί που ασχολούνται με το να προκαλούν ερωτήσεις σε άλλους. Και αυτοί ακόμα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη είναι η κατηγορία αυτών που προκαλούν ερωτήσεις σε άλλους γιατί έχουν κάποιο όφελος έμμεσο ή άμεσο και η δεύτερη είναι αυτοί που δεν έχουν κάποιο όφελος αλλά προσπαθούν να μοιραστούν κάτι με τους άλλους, να επικοινωνήσουν. Η ταξινόμηση και η αξία όλων αυτών των ερωτήσεων είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και εξαρτάται όπως πολλά άλλα πράγματα από αυτόν που ρωτά, αλλά και από αυτόν που ερωτάται.

Υπάρχουν δύο όμως ερωτήσεις που για μένα έχουν ιδιαίτερη αξία και χρησιμότητα. Που μπορούν να αποτελέσουν αρχή για ισορροπία αλλά και ένα αρχικό φίλτρο που μπορεί να γλυτώσει τον άνθρωπο της πόλης κυρίως από πολλούς αναίτιους κύκλους και να τον βοηθήσουν να απολαύσει καλύτερα τη ζωή του και το χρόνο του. Μπορούν να παίξουν το ρόλο ενός καθημερινού αρχικού φίλτρου που θα μας ξεκαθαρίσει την πορεία από λάθος δρόμους αλλά και πιθανά σφάλματα και από τις βαριές πολλές φορές συνέπειες τους. Μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε πολλές φορές της ημέρα, πριν από καθοριστικές αλλά και μικρότερες αποφάσεις που μπορεί να κληθούμε να πάρουμε.

Η πρώτη ερώτηση είναι: «Αυτό, σε τι μπορεί να κάνει τη ζωή μου καλύτερη;» Σε ένα κόσμο όπου ασχολείται πολύ με το περιτύλιγμα όπου το ιλουστρασιόν έχει κατακλύσει τα πάντα, όπου το περιτύλιγμα μετρά περισσότερο από το περιεχόμενο και όπου όλοι προσπαθούν να μας κάνουν να καταναλώσουμε περισσότερο και μαζικότερα, αυτή η ερώτηση όταν γίνεται, περιορίζει όλο αυτό το βουητό, όλο αυτό τον παρασιτικό θόρυβο να περιοριστεί. Γιατί αμέσως αμέσως με αυτή την ερώτηση καταργούμε το ιλουστρασιόν, και εξετάζουμε το πραγματικά σημαντικό. Και αυτό είναι φυσικά το περιεχόμενο. Και βλέπουμε αν το περιεχόμενο μας καλύπτει. Αν αξίζει τον κόπο, το χρήμα, την επένδυση. Αν μας προσφέρει κάτι ή αν είναι άλλη μία όμορφη καλοστημένη μπούρδα.

Η δεύτερη ερώτηση ακολουθεί την πρώτη. «Το έχω πραγματικά ανάγκη;» Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι η δεύτερη ερώτηση ρουα-ματ. Με αυτή περιορίζουμε ακόμα περισσότερο την ουσία των πραγμάτων και οδηγούμαστε στην εξατομίκευση. Ναι, ζούμε όλοι μαζί, να κάνουμε πολλές φορές τα ίδια πράγματα, το καύσιμο όμως της ύπαρξης μας είναι οι διαφορές μας. Αν ρωτήσουμε τον εαυτό μας, στην αρχή πιο γενικά μετά όμως με περισσότερη αυστηρότητα, αν επαναλαμβάνουμε συχνά αυτή τη λέξη, τη λέξη πραγματικά, θα βρούμε το δρόμο μας. Γιατί όλοι σιγά σιγά θα ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο τί έχουμε ανάγκη. Και θα μαθαίνουμε περισσότερα για τον εαυτό μας, κάνοντας ταυτόχρονα τη ζωή μας πιο απλή και ουσιαστική. Θα εξελισσόμαστε, θα βελτιωνόμαστε, αφού δεν θα ξοδευόμαστε σε γόρδιους δεσμούς που μας ζητούν περισσότερη κατανάλωση άρα περισσότερη δουλειά για περισσότερο χρήμα, για περισσότερη κατανάλωση. Και τον κερδισμένο χρόνο θα μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε για βελτίωση. Και το περιβάλλον θα ωφεληθεί αφού θα πάψει η υπερεξάντληση των πόρων και θα αυξηθεί ο σεβασμός για τη φύση.

Πιστεύω σε αυτές τις δύο ερωτήσεις και τις υποστηρίζω. Είναι δύο καλές ερωτήσεις, μία ουσιαστική αρχή για πιο πολύπλοκες και δύσκολες ερωτήσεις, οι οποίες μπορεί να μας έρθουν αυτόματα και φυσικά αργότερα στην πορεία μας. Είναι γενικές και μπορούν να αποτελέσουν οδηγό αντιμετώπισης πολλών καταστάσεων, και μπορούν να βοηθήσουν πολύ καλά στην καταπολέμηση του στρες. Και οι δύο μαζί είναι μια ανάσα. Όπως όμως οτιδήποτε καλό σε αυτή τη ζωή, από πίσω κρύβουν ένα καινούργιο κόσμο.