Κλιμάκωση της επίσχεσης με πορεία στο Υπουργείο Υγείας

Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής "Δαφνί", το μοναδικό Νοσοκομείο που εφημέρευε για Ψυχιατρικά πάσχοντες στην Αττική, σήμερα (και μετά από ειδοποίηση των αρμόδιων φορέων) παρέμεινε κλειστό και δεν δέχτηκε εισαγωγές.

Ο λόγος είναι η επίσχεση εργασίας των Ιατρών του Νοσοκομείου που δεν έχουν πληρωθεί εφημερίες 4 μηνών και αναδρομικά 11 μηνών.

Το Υπουργείο Υγείας για άλλη μία φορά, δεν φάνηκε να συγκινείται. Ουδείς από το Υπουργείο ήρθε σε επαφή με τους αντιπροσώπους των Ιατρών, ουδείς ανταποκρίθηκε στα συνεχή αιτήματα για συζήτηση και διευθέτηση, αγνοώντας μας επιδεικτικά.

Αύριο Πέμπτη, στις 10:00 θα γίνει συγκέντρωση και διαδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Υγείας. Τουλάχιστον έτσι θα ακούσουν τις φωνές...

Αύριο κλείσιμο της Εφημερίας του ΨΝΑ

Εδώ και μία εβδομάδα οι γιατροί του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, του μεγαλύτερου Ψυχιατρικού Νοσοκομείου της Ελλάδας είναι σε επίσχεση εργασίας. Η επίσχεση είναι ένα έσχατο μέτρο που χρησιμοποιεί ο εργαζόμενος στον οποίο χρωστούν. Και στο ΨΝΑ χρωστούν στους γιατρούς 11 μήνες αναδρομικά εφημεριών, από τις αυξήσεις που δόθηκαν τον Ιανουάριο που μας πέρασε, και που ουδέποτε ως όφειλαν ενσωματώθηκαν στα ποσά των εφημεριών, αλλά και 4 μήνες (5 με το τέλος και αυτού του μήνα) εφημερίες.

Είναι ορατός δε ο κίνδυνος, αν όλα αυτά τα ποσά δεν τακτοποιηθούν άμεσα τις επόμενες μέρες να διαγραφούν ως χρέη, αφού το οικονομικό έτος τελειώνει σύντομα.

Διαφαίνεται λοιπόν ένα νέο δεδομένο: Με την εξαίρεση κάποιων, λίγων, φημισμένων γιατρών οι υπόλοιποι και κυρίως αυτοί που δουλεύουν στο ΕΣΥ και που έως τώρα ήταν κακοπληρωμένοι, έπεσαν ακόμα ένα σκαλί, στην κατηγορία των απλήρωτων. Η διοίκηση του Νοσοκομείου (είναι της προηγούμενης κυβέρνησης) κωφεύει στις εκκλήσεις. Το ίδιο και το Υπουργείο Υγείας.

Την Ψυχική Υγεία για την οποία οφείλουν να εργάζονται οι γιατροί του ΨΝΑ, δεν την έχουν πλέον ούτε οι ίδιοι... αφού πέρα από τα δεκάδες προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή στο Νοσοκομείο, αντιμετωπίζουν και πρόβλημα διαβίωσης.

Αύριο εφημερεύει το ΨΝΑ, η πόρτα όμως θα είναι κλειστή. Και θα είναι κλειστή για δεύτερη φορά σε διάστημα μίας εβδομάδας. Γιατί έχουμε φτάσει πια σ' αυτή τη χώρα να μαχόμαστε για το αυτονόητο. Για το δικαίωμα στο να εργαζόμαστε και να πληρωνόμαστε για την εργασία μας...

Α, ρε Ελλάδα, τι καλά που τα τρως τα παιδιά σου!!!

Ένα μικρό σχόλιο για τις εκλογές...

Εψες, από την τηλεόραση έλεγαν ότι τα διόδια θα είναι ανοικτά.Εγω, πηγαίνοντας εκεί που ψηφίζω, ξέρω πως πλήρωσα.Και στα δυο διόδια.Αυτά για τώρα...

Υγεία είναι η Ψυχοθεραπεία!

Πάγια πρόταση για την εκάστοτε κυβέρνηση:

Νομίζω ότι από εδώ και πέρα κάθε Ελληνική κυβέρνηση μόνο μία παροχή οφείλει να προσφέρει στους πολίτες της. Και εξηγούμαι:

Ας πούμε ότι ανήκεις στην επαγγελματική ομάδα των Ιατρών (λέω εγώ τώρα…). Και δουλεύεις σε Νοσοκομείο. Κάποια στιγμή φτάνει ο κόμπος στο χτένι. Κινητοποιείσαι, και απαιτείς κάποιες παροχές. Οι οποίες με τη σύμφωνη γνώμη όλου του κοινοβουλίου γίνονται δεκτές, γιατί είναι δίκαιες… Και γίνονται όλα αυτά νόμος του κράτους. Και εννιά μήνες μετά, έχουν δοθεί οι αυξήσεις στους μισθούς, όμως δεν έχει γίνει αναπροσαρμογή του κοστολογίου των εφημεριών, που σημειωτέων υπολογίζονται βάση του μισθού!!!

Δηλαδή πληρώνεσαι ένα μισθό α, όμως οι εφημερίες υπολογίζονται με ένα μισθό β (χαμηλότερο φυσικά)!!! Και επίσης, σε πολλά νοσοκομεία, είναι απλήρωτες από τον Ιούνιο. Και επειδή δεν διαφαίνεται η πιθανότητα να πληρωθεί οτιδήποτε πριν τις εκλογές, θα περάσουν πολλοί μήνες, μέχρι να γίνει και πάλι η καταβολή! Και έως τότε, οι γιατροί θα δουλεύουν βερεσέ! Και επίσης ούτε οι προβλεπόμενες προσλήψεις έγιναν, και υπάρχουν και κατά καιρούς οδηγίες να μην πληρώνονται περισσότερες από 7 εφημερίες. (Μα αφού δεν έχουν γίνει προσλήψεις, πολλοί θα εφημερεύουν, 8 και 9 και 10 και 11 φορές το μήνα, υποχρεωτικά, αλλά δεν θα πληρώνονται;) και υπάρχει η πιθανότητα να αυξηθεί όπως ακούγεται και η φορολόγηση των εφημεριών, έτσι ώστε πρακτικά να ακυρωθούν οι όποιες αυξήσεις. Και ενώ έχουν δοθεί αυξήσεις, δεν έχει προβλεφτεί κανένα κονδύλι για να τις καλύψει.

Φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλεις άκρη και να βρεις το δίκιο σου. Και πληρώνεσαι τα δεδουλευμένα όποτε τους καπνίσει, και δεν μπορείς να κάνεις ένα προγραμματισμό της προκοπής για τη ζωή σου, και όταν εν τέλει έρχονται τα χρωστούμενα, τα νιώθεις και ως δώρο και είσαι και ευγνώμων που δεν έχασες τα χρήματα τελείως.

Εδώ έρχομαι να καταθέσω την πρόταση μου. Προτείνω να μην δοθεί ΕΠΙΣΗΜΑ καμία αύξηση. Προτείνω περικοπή μισθών. Προτείνω όμως για όλους δωρεάν παροχή Ψυχανάλυσης. Έτσι ίσως κάποιοι καταφέρουμε να χαλαρώσουμε, να αποστασιοποιηθούμε από αυτόν τον μάταιο κόσμο και να τα βλέπουμε όλα με μάτι χαλαρό, χωρίς να ιδρώνει το αυτί μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα είναι τμήμα ενός κοσμικού αστείου του οποίου το επίκεντρο είμαστε εμείς.

Και να θαυμάσουμε το Διογένη τον Κυνικό, που ζούσε σε ένα πιθάρι και ήταν καταευχαριστημένος!!!

To Φίλτρο του Χάους

Πριν από λίγες μέρες ο καλός μας πρωθυπουργός μας ανακοίνωσε την απόφασή του να προσφύγει σε εκλογές. Μάλιστα, αιτιολόγησε αυτή του την απόφαση προφασιζόμενος βασικά δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι η αντιπολίτευση θα προκαλούσε έτσι κι αλλιώς εκλογές σε έξι μήνες, βάζοντας τη χώρα σε μακρά εξάμηνη προεκλογική περίοδο. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι θέλει νωπή εντολή, έτσι ώστε αφενός να βγει ενισχυμένος από την αναμέτρηση (ενώ ήδη υπολείπεται σημαντικά στις δημοσκοπήσεις…), αφετέρου να μπορέσει να μας φερμάρει ένα κάρο καινούργιους φόρους και να κάνει όλα αυτά που δεν έχει κάνει τα προηγούμενα έξι χρόνια (;;;)…

Από την άλλη, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης προφασίζεται μαγικές λύσεις, τις οποίες μάλιστα έχει δηλώσει και ανοιχτά και οι οποίες θα μας βγάλουν από την όποια κρίση χωρίς να ματώσει ρουθούνι και να στενοχωρηθεί ο οποιοσδήποτε. (Αν ήταν έτσι γιατί δεν παραδειγματίστηκε και η κυβέρνηση για να υιοθετήσει τις καταπληκτικές αυτές λύσεις;) και συμπληρώνει κάτι ρομαντικά για πράσινη ανάπτυξη (Αν θυμάστε παλιά ήταν της μόδας τα πράσινα άλογα).

Στα υπόλοιπα κόμματα, όποιος ψηφίσει ΛΑΟΣ κατά τη γνώμη μου ψηφίζει κυβέρνηση, όποιος ψηφίσει συνασπισμό (καλά αυτοί δεν μπορούν να αποφασίζουν εδώ και χρόνια ποιος είναι ο ηγέτης τους και κάθονται και σφάζονται μεταξύ τους, που να ήταν και κόμμα εξουσίας…) ψηφίζει αντιπολίτευση και όποιος ψηφίζει ΚΚΕ ψηφίζει τις αξύριστες μασχάλες του λαϊκού κινήματος (που δεν έχω καταλάβει ποιο είναι τα τελευταία είκοσι χρόνια).Εδώ να σημειώσω ότι όταν σκέφτομαι το ΚΚΕ μου έρχεται αυτόματα το μυαλό το σύνθημα του ΚΚΕ: Μην τους αφήνεις να σε φοβίζουν, φόβισέ τους εσύ, ή κάτι ανάλογο, που παραπέμπει μάλλον σε ένοπλο αγώνα σε χώρα της Αφρικής (Το οποίο δεν φαίνεται εντέλει και τόσο άτοπο αφού ποτέ δεν αποφασίσαμε σε ποια ήπειρο ανήκουμε)

Μετά βέβαια υπάρχουν πολλά άλλα κόμματα να ψηφίσει ο κόσμος, με ένα κάρο ωραίους γραφικούς τύπους, για να μας διασκεδάζουν, οπότε αν είναι να βαρέσουμε την πτώχευση, τουλάχιστον να έχουμε βουλιάξει με χιούμορ!

Εντωμεταξύ, αν πάρει αυτοδυναμία η τωρινή αντιπολίτευση που δεν φαίνεται να είναι με ισχυρό ποσοστό, το θέμα των πιθανών εκλογών το Μάρτιο παραμένει στο τραπέζι, αφού αν η ΝΔ πιστεύει στο έργο της, οφείλει να τις προκαλέσει για να «βελτιώσει τα πράγματα». Άρα, με αυτό τον τρόπο αναιρείται η εξαγγελία του πρωθυπουργού για την εξάμηνη προεκλογική περίοδο, αφού τώρα πάλι θα πρέπει αυτός με τη σειρά του να προκαλέσει εκλογές. Αν πάλι ανατραπούν οι δημοσκοπήσεις, πάλι η υπεροχή της ΝΔ θα είναι οριακή (εκτός αν γίνει κάποιο κοσμοίστορικό γεγονός και πάρει τους ψήφους της αρκούδας, οπότε τι να πω, τότε θα είμαστε εμείς οι παράξενοι.

Συμπέρασμα από τα προηγούμενα, είναι ότι για άλλη μία φορά τα πράγματα είναι κουλουβάχατα ως συνήθως στην αγαπητή μας χώρα. Κάποιος ο οποίος είναι γνώστης και έχει σημαντικές πληροφορίες παραπάνω από το μέσο άνθρωπο ίσως να έχει κάποια ιδέα τι να κάνει. Ο μέσος άνθρωπος όμως, αυτός που απλώς γνωρίζει την καθημερινότητά του και ενημερώνεται από τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις είναι πλήρως και ολοκληρωτικά μπερδεμένος.

Οι ιδεολογίες έχουν πια καταρριφθεί και τα κόμματα δεν έχουν κάποιο στέρεο υπόστρωμα. Οικονομική πολιτική, δεν υπάρχει αφού κάθε τόσο πρόσθετοι φόροι είναι αυτοί που καλούνται να ξεζουμίσουν μισθωτούς και συνταξιούχους.

Αναπτυξιακή πολιτική δεν υπάρχει, αφού οι αγρότες μειώνονται, η περιφέρεια φυτοζωεί, όλοι προσπαθούν να ζήσουν με επιχορηγήσεις και δάνεια-αρπαχτές, ο τουρισμός είναι αραχτός και Light, και η χώρα δεν παράγει τίποτε εκτός από καμιά ασφαλτόστρωση ή οτιδήποτε άλλο εμπεριέχει τρελή μίζα.

Υγεία δεν υπάρχει για τους λόγους που ξέρουμε όλοι αλλά και γιατί ακόμα και οι ψηφισμένοι νόμοι αγνοούνται επιδεικτικά ( οι φίλοι μου γιατροί έχουν χρωστούμενες εφημερίες τεσσάρων μηνών και οι αυξήσεις των μισθών τους δεν έχουν περάσει στις εφημερίες τους 9 μήνες μετά την ισχύ του αντίστοιχου νόμου!).

Συντεταγμένη πολιτεία επίσης δεν υπάρχει, με τον τρόπο που την κατανοώ εγώ αφού έχουμε ένα κάρο νόμους, βουλεύματα, αποφάσεις και εγώ δεν ξέρω τι άλλο που αλληλοαναιρούνται και έχουν ένα εκατομμύριο παραθυράκια ν’ αερίζονται, καθώς είμαστε και χώρα με ζεστό κλίμα…

Αυτή για εμένα είναι εικόνα ολοκληρωτικού χάους… Και σίγουρα χρειάζεται ένα φίλτρο για να δούμε τι θα κάνουμε… Το ερώτημα όμως είναι: Υπάρχει φίλτρο για το χάος;

Νεκρό Χιόνι (Dead Snow)

Καιρό είχα να δω ένα τοοοόσο ενδιαφέρον splatter όπως αυτό....

Οι λάτρεις του είδους πρέπει οπωσδήποτε να το δουν με την πρώτη ευκαιρία.

Κατ' αρχάς η παραγωγή είναι σκανδιναβική, κάτι ασυνήθιστο για ταινία του είδους. Η ταινία δεν επιχειρεί ούτε μία στιγμή να το παίξει τελείως σοβαρή. Σέβεται απόλυτα την κουλτούρα του είδους ισορροπώντας κατά τη γνώμη πολύ σωστά πάνω στα απαραίτητα κλισέ στον τρόμο αλλά και σε ένα ενδιαφέρον σεναριακό υπόβαθρο. Πρωταγωνιστές είναι αναμφίβολα τα χιονισμένα βουνά, τον πρωταγωνιστή δεν θα τον εντοπίσεις με καμία δύναμη και το τέλος θα είναι πρωτότυπο και ανταποδωτικό.

Ας ξεχάσουμε τα happy end δεν έχουν θέση εδώ. Η μουσική ενδιαφέρουσα. Σκανδιναβικό μέταλ, όχι όμως της παλιάς σχολής, εξυνχρονισμένο και ενδιαφέρον!

Κουλά και ευτράπελα ενός σύντομου ταξιδιού...

Είπα και εγώ να πάω ένα σύντομο ταξιδάκι, να ξεσκάσω ολίγον...

Εκεί που προχωρούσα λοιπόν, βλέπω ένα μικρό φορτηγό, σαν αυτά που έχουν οι οδικές βοήθειες, να κουβαλά δύο ολοκαίνουργια αμάξια, μάρκας Opel insignia παρακαλώ!

Μόνο που το δεύτερο, το από πίσω, είχε το μπροστινό του μέρος ανασηκωμένο, και το πίσω τσουλούσε στο δρόμο!!!

Και αυτό το αμάξι θα το έπαιρνε κάποιος ταλαίπωρος για καινούργιο, θα είχε όμως κάνει τουλάχιστον 200-250 χλμ, στο δρόμο που το οδηγούσε κάποιος άλλος έστω και ρυμουλκώντας το! Απαράδεκτο!

Ένα άλλο κορυφαίο που είδα ήταν ένας συμπαθέστατος κατά τα άλλα παππούλης-δολοφόνος που είχε πάρει το αγροτικό του και στην καρότσα είχε κάνει μία ιδιοκατασκευή μετατρέποντάς το σε μίνι τροχόσπιτο!!!

Ο Έλληνας δεν δείχνει το παραμικρό έλεος για τον συνάνθρωπό του...

Linkin Park- Somewhere I Belong

Στις 21 του μηνός οι Λινκιν Παρκ ήρθαν για δεύτερη φορά στην Αθήνα. Ήμουν αρκετά τυχερός και πήγα να τους δώ. Και παρακολούθησα μία καταπληκτική συναυλία με νεύρο, ρυθμό, και πολλή ζωντάνια.

Το συγκρότημα, και τα τραγούδια κορυφαία και σίγουρα στην απόλυτη ακμή του. Μόνο να παίζανε λίγο παραπάνω...

Meteora-Somewhere I Belong

Ένα ενυδρείο... χάρμα

Kuroshio Sea - 2nd largest aquarium tank in the world - shot on 5dmk2 from Jon Rawlinson on Vimeo.

Πρόκειται γιά τη δεύτερη μεγαλύτερη δεξαμενή ενυδρείου στον κόσμο και βρίσκεται στην Okinawa- Churaumi το όνομά του-Kuroshio Sea το όνομα της δεξαμενής. Φυσικά είναι στην Ιαπωνία.

Τώρα αυτό που βλέπω δεν ξέρω αν μπορώ να το χαρακτηρίσω καλό ή κακό, αν ο άνθρωπος για άλλη μία φορά μεγαλοπιάνεται και δρα υπερβολικά ή αν αυτή ή εικόνα μας δίνει κάτι από την μαγεία της πραγματικής θάλασσας. Πάντως είναι σίγουρα εντυπωσιακό!!!

Η σπείρα (The spiral)

Ταινία μεσαίου μήκους από το Στάθη.

Ποκοπίκο VI: Η μετακόμιση

Ήταν μία ζεστή μέρα του Ιουνίου… Δηλαδή θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι θα ήταν μία ζεστή ημέρα, αν έκρινε από την προηγούμενη νύχτα, η οποία ήταν όντως πολύ ζεστή. Αυτός που θα το υπέθετε αυτό βέβαια, δεν θα είχε δει τον καιρό στις ειδήσεις, γιατί τότε θα ήξερε πως η συγκεκριμένη ημέρα θα ήταν μάλλον δροσερή, γιατί θα είχε αεράκι και λίγη συννεφιά. Άρα, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι ήταν μία μέρα του Ιουνίου που μπορεί να αποδεικνυόταν ζεστή ή δροσερή, όπως θα μπορούσε να περιμένει κανείς.

Ο Ποκοπίκο δεν είχε και την καλύτερη διάθεση. Ήταν Πέμπτη και είχε περάσει μία εξαντλητική εβδομάδα με πολύ δουλειά. Επιπλέον, του είχαν συμβεί μερικές μικροατυχίες που μπορεί να συμβούν στον καθένα που ζει στην μεγάλη πόλη, όπως το να βρει ένα μικρό κουραδάκι στην οροφή του αυτοκινήτου του, από κάποιο ευφάνταστο γείτονα προφανώς. Τέλος, είχε περάσει όλο το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ψάχνοντας απεγνωσμένα για σπίτι.

Ο Ποκοπίκο είχε βαρεθεί το σπίτι που έμενε. Ήταν παλιό, σκοτεινό, σε μία τρομερά πολυπληθή περιοχή. Το βράδυ οι γείτονες έκαναν ολονύχτια πάρτι ακούγοντας αραβικά τσιφτετέλια και Michael Jackson, ενώ τα πρωινά του Σαββάτου ξεκινούσαν πολύ νωρίς, κατά τις 8:00 με Sandra (Maria Magdalena) και βαριά ηπειρώτικα και τον αποπάνω να μετακινεί τα μισά έπιπλα του σπιτιού του (δεν ξέρω αν γι’ αυτό ευθύνεται η Sandra). Εξάλλου τα επτά χρόνια διαμονής σε αυτό το διαμέρισμα ήταν πια πολλά. Ας μην ξεχνάμε πως το επτά σε κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερα συμβολικός αριθμός, οπότε ακόμα και αν το δούμε από αυτή την οπτική σκοπιά, είχε έρθει η εποχή της μετακόμισης. Μέσα σε όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνούμε και τον αντιπαθητικό διαχειριστή, που εκτός από το κακό του μούτρο και τον απαίσιο χαρακτήρα, όλο και κάτι θα τσέπωνε από τα κοινόχρηστα, ο Ποκοπίκο ήταν πλέον βέβαιος και του ήταν πια τελείως αδιανόητο να ανέχεται πλέον αυτή την κατάσταση…

Η απόφαση ήταν πλέον ειλημμένη. Άμεση μετακόμιση σε χώρο χλοερό, ευάερο, ευήλιο, ήσυχο και ανθρώπινο. Και επειδή το σύμπαν είχε πάντα την καλή συνήθεια να συνωμοτεί υπέρ ατόμων σαν τον Ποκοπίκο, όταν οι αποφάσεις τους ήταν τελεσίδικες, ο Ποκοπίκο ανακάλυψε το σπίτι των ονείρων του το ίδιο ακριβώς απόγευμα. Την επόμενη μέρα είχε κάνει ήδη όλες αυτές τις κινήσεις που κάνει κάποιος όταν κλείνει ένα σπίτι. Δηλαδή είχε ανοίξει μία μπύρα, για να γιορτάσει την επερχόμενη μετακόμισή του και τον αποχωρισμό του από τις συμπαθείς κατά τα άλλα κατσαρίδες (όλοι σε τούτο τον κόσμο έχουν δικαίωμα στη ζωή και την ευημερία) που έβριθαν στην ευρύτερη περιοχή του διαμερίσματός του, και τον αποχαιρετισμό του από τους ειδεχθείς και ανάγωγους γείτονες. Εκτός από τον απαίσιο διαχειριστή, δεν θα ήταν αναγκασμένος να ξαναδεί το βρωμερό υδραυλικό που κρατούσε μαγαζί στο ισόγειο της πολυκατοικίας, με το παντελόνι που έπεφτε και το χοντρό κωλομέρι που έκανε την εμφάνισή του όταν έπεφτε το παντελόνι. Επίσης δεν θα ξανασυναντούσε τους αλλοδαπούς του απέναντι ημιυπόγειου που τα βράδια συνήθιζαν να κάθονται στο δρόμο φορώντας μόνο παντόφλες και εσώρουχα, αλλά και ένα πλήθος άλλων επιθετικών ανθρώπων που επιβίωναν εξαθλιωμένοι από τη ζωή και τις αντιξοότητές της.

Ο Ποκοπίκο δεν χρειαζόταν πια να τα ζει όλα αυτά. Είχε βαρεθεί, είχε κουραστεί. Η ζωή του εξάλλου είχε περάσει σε νέα τροχιά, είχε αναβαθμιστεί. Δεν δούλευε πια στο κέντρο της τενεκεδούπολης χαιδεύοντας ταλαίπωρους ανθρώπους. Τώρα πια δούλευε στα χαλαρά προάστια, απλά μιλώντας τους.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην μετακόμιση… Είχε φτάσει πια σαββατοκύριακο, και αφού ξύπνησε από τους ρυθμούς μίας σλάβικης αρκετά επιθετικής μουσικής, έβαλε τα δεδομένα κάτω. Και τα δεδομένα ήταν ότι το επόμενο Σαββατοκύριακο θα μετακόμιζε. Μίλησε στο τηλέφωνο με κάποιες εταιρίες μεταφορών βρήκε την φθηνότερη, (ένεκα η οικονομική κρίση που τον είχε πλήξει σε όλο του το είναι) έκλεισε τη συμφωνία η οποία έλεγε πως τα μισά πράγματα θα τα μετακόμιζε ο ίδιος (ένεκα η φτήνια) και μια και δυό άρχισε με ρυθμούς αργούς και σταθερούς να πακετάρει.

Έτσι, μετά από τέσσερις μέρες εντατικά αργής δουλειάς, είχε καταφέρει να πακετάρει την αγαπημένη του οδοντόβουρτσα, τρία χαρτιά υγείας, ένα σαπούνι (κρεμοσάπουνο για την ακρίβεια) και μερικές χρησιμότατες συνταγές μαγειρικής. Είχε πιά φτάσει Πέμπτη και ο Ποκοπίκο, αισιόδοξος όπως πάντα έκανε τον απολογισμό του:

Και κάνοντας τον απολογισμό, συνειδητοποίησε ότι οι σταθεροί αλλά αργοί ρυθμοί της προετοιμασίας έπρεπε σε λίγες ώρες να μεταβληθούν σε σταθερούς αλλά πολύ γρήγορους ρυθμούς. Έτσι κι έγινε, και σε τρεις ακόμη μέρες όλα ήταν έτοιμα… Η μέρα της μετακόμισης έφτασε και μαζί με αυτήν έφτασε και ο μιχάλης, ο γιάννης, ο κινέζος ατσαν (ή κάπως έτσι τελωσπάντων) και κανά δύο ακόμα άτομα αγνώστων λοιπών στοιχείων (γιατί είχε άραγε την αίσθηση ότι ένας από τους δύο επιζητούσε να διατηρεί τα άγνωστα λοιπά του στοιχεία;).

Σε τρεις ωρίτσες όλα είχαν φορτωθεί. Τα μισά όλα δηλαδή, γιατί έτσι ήταν η αρχική συμφωνία. Η αγαπημένη του Ποκοπίκο Αφροξυλάνθη ήταν πακετωμένη αλλά χαρούμενη, ο διαχειριστής ευδιάθετος, αφού ήξερε πως ο Ποκοπίκο ήταν έτοιμος να αποκαλύψει τις ατασθαλίες του, και ο άξεστος υδραυλικός χάιδευε ικανοποιημένος την κοιλιά του γιατί ήξερε πως με την αποχώριση του Ποκοπίκο θα μπορούσε πια πιο ελεύθερα να κλείνει το πεζοδρόμιο με το μηχανάκι του για να ενοχλεί τον υπόλοιπο κόσμο και να του τη σπάει.
Σε άλλες δύο ωρίτσες τα πράγματα είχαν μεταφερθεί στο καινούργιο σπίτι, που ήταν τόσο καλύτερο από το προηγούμενο που τον Ποκοπίκο τον έπιασε ένας γερός λόξυγκας από την πολλή του χαρά. Σε μία εβδομάδα όλα ήταν τακτοποιημένα και το σπίτι φύσαγε. Φύσαγε όμως πραγματικά, γιατί ήταν σε ύψωμα και το δροσερό αεράκι χάιδευε το πονηρό τσουλουφάκι του μπαγαπόντη ήρωά μας…

Ήδη μετά από τρεις ημέρες παραμονής, μετά την μία εβδομάδα τακτοποίησης, μετά την ημέρα της μετακόμισης, μετά από τις ημέρες της προετοιμασίας, μετά από την συγκλονιστική απόφαση της μετακόμισης εκείνη την ίσως ζεστή ίσως δροσερή ημέρα του Ιουνίου, όλα έμοιαζαν καλύτερα στον Ποκοπίκο. Η διάθεσή του ήταν καλύτερη, το έντερο του λειτουργούσε σωστότερα, η λίμπιντό του ανέβηκε και που και που τραγουδούσε στο μπάνιο όπως παλιά…

Ένοιωθε πως μπορούσε τώρα πια να αντιμετωπίσει καλύτερα την καθημερινότητα, να νιώθει πιο ακομπλεξάριστος και να τσιμπάει περισσότερο τα μπουτάκια της καλής του. Ένοιωθε πως είχε περισσότερη ενέργεια να σπαταλήσει και απολάμβανε τις μικρές του βόλτες στη νέα του γειτονιά, σαν παιδί που μόλις ανακάλυψε πως ο καλός θεός έδωσε στον άνθρωπο το παγωτό για να τρώει και να χαίρεται…


Συνεχίζεται….

Ο Selinios αποκαλύπτεται...

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί ο SELINIOS...

Η μαγική τέχνη του origami

THE MAKING OF AN ORIGAMI KOI from MABONA ORIGAMI on Vimeo.

Είναι μαγικό πως από το τίποτε μπορείς να δημιουργήσεις το οτιδήποτε...

Αυτό είναι η τέχνη του origami...

Από ένα απλό κομμάτι χαρτί οι δάσκαλοι αυτής της τέχνης κατασκευάζουν τα πάντα...

Το μουσείο

Ένας φύλακας σε ένα μουσείο φυσικής ιστορίας ερωτήθηκε την ηλικία ενός σκελετού δεινοσαύρου.

«Τριών εκατομμυρίων ετών και τριών χρόνων,» απάντησε

Όταν ερωτήθηκε πως γίνεται ο σκελετός να είναι τριών εκατομμυρίων ετών και τριών χρόνων απάντησε,

« όταν με προσέλαβαν, μου είπαν πως ήταν τριών εκατομμυρίων ετών και αυτό έγινε πριν τρία χρόνια,» απάντησε

Εφορία, αγάπη μου...

Την προηγούμενη εβδομάδα και ενώ περίμενα πως εχει έρθει η περίοδος για να λάβω το εκκαθαριστικό σημείωμα της εφορίας, βλέπω στο ταχυδρομικό μου κουτί, φάκελο από τη Δ.Ο.Υ. Λέω και εγώ, κοίτα να δεις, φέτος ήρθε σύντομα και όλα καλά...

Δεν ήταν όμως έτσι...Στο σημείωμα μέσα, που πολλοί από εσάς εχετε διαβάσει και οι ίδιοι, μέσες-άκρες έλεγε ότι λόγω λαθών και άλλων προβλημάτων έπρεπε να υποβάλλω Ε9 και πάλι και μάλιστα εντος 15 ημερών. Με κόβει κρύος ιδρώτας, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ τί λάθη έχω κάνει και τί πρέπει να διορθώσω, αφού το σημείωμα ήταν γενικόλογο. Απλά παρέπεμπε στη χρήση του διαδικτύου, και μιλούσε για ηλεκτρονική υποβολή.

Χωρίς λοιπόν να ξέρω τι να κάνω, πάω στη λογίστριά μου, να τη ρωτήσω τι μπορώ να κάνω και που μπορεί να οφείλεται το λάθος. Και εκεί μου σκάει το μυστικό, ότι δηλαδή απλά πρέπει να υποβάλλω την ίδια δήλωση μέσω διαδικτύου, και ότι αυτή έχει αναλάβει ήδη άλλες 100 δηλώσεις πελατών της (με το αζημίωτο φυσικά). Καθώς ότι όλη αυτή η ιστορία γίνεται γιατί σε όσους π.χ. παντρεύτηκαν τελευταία, και έχει αλλάξει το Ε9 τους, η εφορία δεν έχει περάσει στους υπολογιστές της τις μεταβολές στο εν λόγω έντυπο. και επειδή θέλει να πετάξει το χαράτσι του ΕΤΑΚ, και αλλιώς δεν θα προλάβαινε σύντομα, βάζει εμάς να κάνουμε τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν οι υπάλληλοί της. Δηλαδή εμείς είτε το καταλάβαμε είτε όχι, με τη συμπλήρωσή του και την υποβολή του, ακόμα και αν η περιουσία μας δεν άλλαξε, δουλέψαμε για την εφορία, που θα μας βάλει στο τέλος να την πληρώσουμε για τις υπηρεσίες που της προσφέραμε!

Σε ερώτηση μάλιστα στη λογίστρια τί γίνεται αν δεν έχω διαδίκτυο, μου απάντησε γλαφυρότατα, ότι οι εφοριακοί απαντούν είτε "να βρεις", είτε "να πας σε λογιστή".

Πήγα και εγώ σε μία εφορία να ρωτήσω, για να δώ τι θα μου πουν, για το γαμώτο βρε παιδί μου... Ο νωχελικός λοιπόν εφοριακός, αφού μου έδωσε μετά από 5 λεπτά 10 δεύτερα από το χρόνο του, (αφού κανόνιζε από τηλεφώνου τις καλοκαιρινές του διακοπές), μου απάντησε χαμογελώντας:" Α!, παντρεύτηκες πρόσφατα; Συμπλήρωσε Ε9!!!"
Και αφού τον ρώτησα τί γίνεται αν δεν έχω internet...
"Μα φυσικά θα πας σε λογιστή..."

Αυτά προς το παρόν.
Νοιώθω την ανάγκη να αναφωνήσω: "Ζήτω η Ελλαδάρα, η χώρα της πατέντας και των παγκόσμιων πρωτοτυπιών!!!"

Μία καινούργια αρχή...

Η καινούργια αρχή σηματοδοτείται ουσιαστικά από μία μετακόμιση...

Η μετακόμιση θεωρώ ότι πλέον είναι μία πολύ σημαντική υπόθεση, γιατί το σπίτι μας είναι για εμάς μία πολύ σημαντική υπόθεση.

Εγώ, για τον περισσότερο καιρό τα τελευταία 4 χρόνια έμενα στην φοβερή και τρομερή Κυψέλη. Δεν λέω έχει και αυτή κάποια πλεονεκτήματα. Μπροστά όμως στα αφόρητα προβλήματα που δημιουργεί αποφάσισα να μετακομίσω και να απομακρυνθώ από την πηγή του κακού.

Έτσι τώρα ζω και γώ σαν άνθρωπος, τα βράδια βγαίνω στο μπαλκόνι μου, αναπνέω καθαρό αέρα, λέω ήδη καλημέρα στους πολύ φιλικούς γείτονες, όταν κάποιος κάνει πάρτυ ακούω ελληνικά και όχι χαμπίμπια, παρκάρω το πολύ δέκαπέντε μέτρα αό την πόρτα μου μέσα σε μισό λεπτό και όχι σε μία ώρα, όλα είναι κοντά και όταν βγαίνω από το σπίτι δεν πατάω τα κακά από τα άπειρα σκυλιά...

Έχω μετακομίσει εδώ και πέντε μέρες και ήδη νοιώθω άλλος άνθρωπος. Έχω όρεξη, καλή διάθεση, αισιοδοξία! Η ίδια η διαδικασία ήταν εξαντλητική. Από τη στιγμή που νοίκιασα, μετακόμισα σε πέντε μέρες! Όμως νοιώθω ήδη ξεκούραστός και γύρω στα δέκα χρόνια νεότερος!

Ζήτω η μετακόμιση για κάτι καλύτερο!

Προσωρινή παύση...

Δυστυχώς ο Selinios για πληθώρα λόγων, ένας από τους οποίους είναι και η διακοπή της σύνδεσης internet θα απέχει για λίγο από το blogging. Παρακαλούνται οι φίλοι να κάνουν λίγη υπομονή και να μην (λόγω έλλειψης) καταλήξουν σε άλλες λιγότερο επικίνδυνες εξαρτήσεις, όπως είναι τα ναρκωτικά, ο τζόγος, και οι αμαρτωλές γυναίκες...
Αυτά προς το παρόν...

Ο Πολιτισμός

Civilization by Marco Brambilla from CRUSH on Vimeo.

Οι λογικές πλάνες στην καθημερινότητα και την πολιτική

Οι λογικές πλάνες είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Τις συναντούμε καθημερινά στη ζωή, όπου μας βομβαρδίζουν με πολλούς τρόπους. Είναι συνήθως το μέσο επιβολής της εξουσίας και φορείς δικαιολόγησης αποφάσεων που συνήθως, αν όχι πάντα στρέφονται εναντίων των πολλών. Αποτελούν όμως και όχημα δικής μας πειθούς από κάποιον που θέλει να ενδυναμώσει κάποια προβληματική θέση του ή που θέλει να μας εκμεταλλευτεί για κάποιο λόγο. Εν τέλει φαίνεται ότι αυτό που ονομάζουμε κοινή λογική, δεν αποτελεί και ένα τόσο συνηθισμένο αγαθό. Μάλλον θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι η κοινή λογική είναι ιδιαίτερα σπάνια.

Η λογική πλάνη λοιπόν για να επιστρέψουμε σε αυτή είναι ένα ψεγάδι στην δομή ενός επιχειρήματος, το οποίο καθιστά το εν λόγω επιχείρημα άκυρο. Οι προτάσεις από τις οποίες αποτελείται μία λογική πλάνη είναι έγκυρες. Έγκυρο ή επίσης πιθανό μπορεί να είναι και το δηλούμενο αποτέλεσμα τους, ή το συμπέρασμα του επιχειρήματος που υποδηλώνουν. Αυτό που όμως που δεν είναι έγκυρο είναι η μετάβαση από τη μία πρόταση στην άλλη ή ακόμα καλύτερα το παραγόμενο επιχείρημα που στοιχειοθετούν.

Οι πλάνες στην καθημερινότητα πολλές φορές είναι δύσκολο να εντοπιστούν γιατί ενσωματώνονται σε απόψεις που είναι έτσι διατυπωμένες ώστε να συσκοτίζουν τις λογικές συνδέσεις μεταξύ των επιμέρους προτάσεων. Πολλές φορές για να ενδυναμώσουν το σαθρό τους υπόβαθρο προσπαθούν να ανακαινίσουν άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα τα συναισθήματα ή την ψυχολογική κατάσταση του κοινού στο οποίο απευθύνονται. Ευθύνη του κοινού είναι να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση, να μπορεί να εντοπίσει αυτές τις πλάνες και να τις απορρίπτει ως κενές νοήματος.

Η πρώτη γνωστή συστηματική μελέτη των λογικών πλανών διενεργήθηκε από τον Αριστοτέλη, ο οποίος ταξινόμησε 13 τύπους. Η δεύτερη μελέτη έγινε τον Μεσαίωνα και γι’ αυτό το λόγο πολλές λογικές πλάνες σήμερα αναφέρονται με λατινικούς όρους. Η τρίτη περίοδος άρχισε περί τα μέσα του εικοστού αιώνα, λόγο του ανανεωμένου ενδιαφέροντος από τους κλάδους της Φιλοσοφίας, της Λογικής, της Ψυχολογίας και των Μελετών της Επικοινωνίας, ότι κι αν σημαίνει αυτό.

Σήμερα έχουν ταξινομηθεί περί τις 175 λογικές πλάνες.

Ας δούμε μερικές από αυτές:

Επιπόλαια γενίκευση: Είναι αυτή στην οποία οδηγούμαστε όταν εξετάζοντας πολύ λίγα δείγματα ή μελετώντας μία μεμονωμένη περίπτωση γενικεύουμε, θεωρώντας ότι αυτή η περίπτωση αντιπροσωπεύει όλη την τάξη των αντικειμενικών φαινομένων.
Παράδειγμα: Ο άντρας μου ο Μπάμπης είναι φαλλοκρατικό γουρούνι και μισογύνης. Το ίδιο και ο κολλητός του ο Βρασίδας. Άρα, όλοι οι άντρες είναι φαλλοκρατικά γουρούνια. Ή υπάρχει ένας κακοήθης που στο ιστολόγιό του που πετάει λάσπη στον πολιτικό κόσμο. Όλοι όσοι χρησιμοποιούν ιστολόγια είναι κακοήθεις.

Υπεργενίκευση: Αποτελεί ένα από τα πλέον συνηθισμένα λάθη που κάνουμε στην καθημερινή ζωή όταν κάνουμε αυτόματες σκέψεις (αυτόματες είναι οι σκέψεις που έχουμε παράλληλα με τα τεκταινόμενα στον περιβάλλοντα χώρο). Αυτό μπορεί να συμβαίνει για ποικίλους λόγους:

-Σκεφτόμαστε τις νέες εμπειρίες μας με βάση τις παλιές μας.

-Αναγνωρίζουμε πιο εύκολα την ποιότητα κάποιου προσώπου που έχουμε δει προηγούμενα.

-Είναι αναγκαία διαδικασία στην ανάπτυξη του ανθρώπου, π.χ. το μωρό όταν αρχίσει να μιλάει μπορεί να αποκαλεί όλους τους άντρες «μπαμπά» και τα ζώα με τέσσερα πόδια «γαβγάβ»

-Επειδή οι αυτόματες σκέψεις μας είναι αυτόματες είναι εύκολο σε εμάς να σταματήσουμε στις γενικεύσεις και να τις δεχθούμε χωρίς περαιτέρω εξέταση. Έτσι αυτή η λογική πλάνη μπορεί να μας οδηγήσει σε υψηλού βαθμού στερεοτυπία όσον αφορά στη σκέψη μας για άλλους ανθρώπους. Έτσι αν τα δεχθούμε όλα αυτά μπορεί να πιστέψουμε ότι όλοι οι άσπροι, οι μαύροι, οι Τούρκοι ή εν τέλει οποιαδήποτε άλλη ομάδα αποτελείται από ίδιους ανθρώπους. Όσο λιγότερα γνωρίζω για μία τέτοια ομάδα, τόσο ισχυρότερο θα είναι το στερεότυπό στο οποίο θα οδηγηθώ και η πλάνη στην οποία θα υποπέσω.

-Η υπεργενίκευση είναι μία από τις αγαπημένες λογικές πλάνες των λαοπλάνων πολιτικών μας. Λέει ο τάδε πολιτικός: «Όλοι οι Έλληνες υποστηρίζουν το έργο της κυβέρνησης μας» ή «Οι πολίτες μας πιστεύουν». Οι υπεργενικεύσεις αυτού του τύπου προϋποθέτουν ιδιαίτερα πολλά προαπαιτούμενα για να έχουν ισχύ. Έως ότου ερωτηθούν οι περισσότεροι, αυτός ο ισχυρισμός είναι κενός νοήματος. Έτσι όταν οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τέτοια ορολογία συμπεριφέρονται σε αυτούς που απευθύνονται σα να είναι παιδιά, που δεν έχουν ακόμα ξεχωρίσει τις γενικές έννοιες και ισχυρισμούς, από τις εξαιρέσεις.

Ειδική εξαίρεση: Είναι ένας τύπος κίβδηλου ισχυρισμού δια του οποίου μία θέση εισάγει ευνοϊκές ή αποκλείει δυσμενείς λεπτομέρειες με βάση την ανάγκη επιπρόσθετων θεωρήσεων. Έτσι εδώ κάποιος προσπαθεί να παραθέσει κάτι ως εξαίρεση σε ένα γενικά αποδεκτό κανόνα, χωρίς να δικαιολογεί την εξαίρεση με επαρκή επιχειρήματα. Παράδειγμα: Όποιος κλέβει το κράτος πάει φυλακή. Όταν ένας βουλευτής κλέψει το κράτος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν θα πάει φυλακή, γιατί έχει βουλευτική ασυλία. Ή επίσης: Περνούμε περίοδο λιτότητας και μεγάλης οικονομικής δυσχέρειας. Πρέπει να περικοπούν όλα τα κρατικά έξοδα στο ελάχιστο. Όταν όμως ένας υπουργός πάει ταξίδι και ξοδεύει σπάταλα το κρατικό χρήμα, αποτελεί εξαίρεση, γιατί είναι υπουργός.

Το διπλό κριτήριο: Είναι ένα κριτήριο το οποίο εφαρμόζεται με μεγαλύτερη επιείκεια σε μία ομάδα απ’ ότι σε μία άλλη. Για παράδειγμα είναι επιτρεπτό σε αγόρια εφήβους να έχουν σεξουαλικές σχέσεις, όχι όμως σε κορίτσια. ‘Η επίσης, κανείς δεν παίρνει αυξήσεις στους μισθούς στον δημόσιο τομέα. Παίρνουν όμως οι δικαστικοί, για να μπορέσουν να πάρουν και οι βουλευτές.

Ψευδές δίλλημα: (Επίσης ψευδής διχοτόμηση, πλάνη του αποκλεισμένου μεσαίου, επιλογή άσπρου-μαύρου, εσφαλμένη συσχέτιση, διακλάδωση). Είναι μία κατάσταση στην οποία μόνο δύο εναλλακτικές προτάσεις υπάρχουν ως δυνατές επιλογές, στις οποίες συχνά αν όχι πάντα αντιπροσωπεύονται δύο ακραία σημεία σε κάποιο φάσμα πιθανοτήτων. Αυτό δίνει την εντύπωση ότι οι επιλογές είναι αμοιβαία αποκλειόμενες, ακόμα και αν δεν χρειάζεται να είναι. Τυπικό παράδειγμα στην πολιτική: « Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.»

Επιχείρημα προς ρόπαλο: ( Αλλιώς προσφυγή στην ισχύ) Επιχείρημα που στηρίζεται στην χρήση ή στην απειλή της χρήσης ισχύος καθώς και του εξαναγκασμού προκειμένου να νομιμοποιήσει το συμπέρασμα. Είναι όταν κάποιος εξαίρει τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να υποστεί ο συζητητής του, εάν συνεχίσει να έχει αντίθετη άποψη. Επί παραδείγματι, «Όλοι γνωρίζουν ότι ο Κουμμουνισμός είναι κακό πράγμα. Η κυβέρνηση διώκει τους κομμουνιστές. Αν αντιβαίνω στην πολιτική της κυβέρνησης, τότε θα διωχθώ. Εγώ είμαι νομοταγής πολίτης, δεν θέλω να με διώκουν, άρα και η πολιτική της κυβέρνησης είναι ορθή.

Προσφυγή στην αυθεντία: Η λογική αυτή πλάνη έχει την εξής δομή:
1. Ο A ισχυρίζεται το B•
2. Ο A διαθέτει κάποιο θετικό χαρακτηριστικό,
3. άρα ο ισχυρισμός B είναι αληθής ακόμα και αν δεν τεκμηριώνεται επαρκώς, αφού έχει εκφραστεί από τον ειδικό

Ακόμα και οι αυθεντίες όμως μπορεί να σφάλλουν, οπότε χρειάζεται να είμαστε κριτικοί στο οτιδήποτε μας παρουσιάζεται.

Αυτές βέβαια είναι μερικές μόνο από τις λογικές πλάνες. Ο μοναδικός τρόπος να τις αντιπαρέλθουμε είναι η κριτική σκέψη σε ότι μας παρουσιάζεται.-

Ζώα, κτήνη, άθλιοι...

Κατά καιρούς έχω γράψει για το πόσο δύσκολο είναι να ζεις στη γειτονιά που μένω.

Σήμερα, για άλλη μία φορά η γείτονες δοκίμασαν τις αντοχές μου.

Για τις μετακινήσεις μου έχω ένα μηχανάκι και ένα αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο δεν το χρησιμοποιώ συχνά, εξάλλου είναι και πολύ παλιό, χωρίς καν κλιματισμό.

Τελευταία φορά λοιπόν το χρησιμοποίησα περίπου πριν μία εβδομάδα.

Πάω σήμερα λοιπόν να το πλύνω λίγο, και τί βλέπω!!!: (σε σειρά αύξουσας αηδίας)

1ον Πολύ σκόνη (φυσιολογικό)

2ον Πάρα πολλά φυλλαράκια από γλάστρες (εντάξει, δεν πειράζει...)

3ον Κοτσιλιές (Μισώ τα περιστέρια, αλλά είναι του Θεού...)

4ον, και αρχίζουν τα δύσκολα (κολλημένα κεράσια????...)

5ον Τσίχλες (που έχουν από τη ζέστη γίνει ένα με το αμάξι...)

6ον Κολλημένη σούπα, που μοιάζει μετά από έμετο (ασχολίαστο....)

7ον Και κυριότερο και καλύτερο, και ανεπανάληπτο!!!!!!!!!!::::

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Βρήκα στην οροφή του αυτοκινήτου μία μικρή πλήν τίμια ΚΟΥΡΑΔΟΥΛΑ!!!!!!!! (χειροκρότημα)

Παρακαλώ τα σχόλια σας:

Το δικό μου σχόλιο για τις εκλογές

Για άλλη μία φορά με αφορμή τις ευρωεκλογές το σημαντικότατο ζήτημα που τίθεται είναι:

Ποιό είναι το σωστό: Η Ψήφος, ή ο Ψήφος;

Αν ρωτήσετε εμένα, θα σας πω ότι έχω ακούσει άτομα να σκίζονται ότι είναι ο ψήφος.

Για εμένα πάντως, το σωστό είναι σίγουρα η ψήφος.-

Και εξηγούμαι πάραυτα.
Η ψήφος είναι σίιιγουρα θηλυκό, με όλα τα σχετικά χαρακτηριστικά. Και μάλιστα θηλυκό πρόστυχο, από αυτά που γνωρίζεις τα βράδυα στα μπαράκια.

Στην αρχή, στα πρώτα βήματα, σου δίνει την υπόσχεση. Δώσε σου λένε τη σωστή ψήφο και θα σου κάνω αυτό, θα σου κάνω εκείνο, θα γίνουν όλα τέλεια. Και εσύ φυσικά παρασύρεσαι...

Μετά την υπόσχεση, έρχεται η κρίσιμη στιγμή. Εκεί κορυφώνεις. Τότε είναι η στιγμή της απόφασης. Εκεί δεν έχει πισωγυρίσματα. Θα το κάνεις το βήμα, ότι και να γίνει. Πάλι όπως με τη γυναίκα, το πρόστυχο θηλυκό που λέγαμε πριν, αυτό που θα σε παρασύρει. Εκεί πρέπει να αποδείξεις τον ανδρισμό σου... και το κάνεις. Κάνεις αυτό που είχες υποσχεθεί...

Και μετά είναι η επόμενη ημέρα. Έχεις κοιμηθεί μαζί της, μεθυσμένος από όλες τις προηγούμενες υποσχέσεις και ξυπνάς τώρα ξενέρωτος και κοιτάς δίπλα σου.
Και συνειδητοποιώντας αυτό που έκανες την προηγούμενη μέρα, βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που παρασύρθηκες.

Και την επόμενη φορά όμως, πάλι τα ίδια θα κάνεις. Γιατί πάλι δεν θα είσαι νηφάλιος...και θα βαράς μία ζωή το κεφάλι σου στον τοίχο...

Το ξεμάτιασμα

Θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό που μου συνέβει πριν λίγο.

Είμαι κάτω από το σπίτι και καθαρίζω το μηχανάκι μου που είναι πανβρώμικο.

Δίπλα στο ημιυπόγειο ο καλός αλλοδαπός άραβας έχει βάλει τα χαμπίμπια στη διαπασών.

Μία ξανθιά κυρία, με πολύ μέικαπ, λεπτή και με ύφος εντόνως μπλαζέ, περπατά κάνοντας μικρά, κομψά οχτάρια και στέκεται μπροστά στον διπλανό σκουπιδοτενεκέ.

Σκέφτομαι: "Λες να αρχίσει να ψάχνει; Κρίμα θα είναι..."

Η κυρία, έχετε υπόψιν σας μια Κατερίνα Σνάιντερ στα πιο λεπτά και αδύνατά της (έτσι για να έχετε και εικόνα στο μυαλό σας) κοιτά έντονα τον σκουπιδοτενεκέ λες και θα του πει την ατάκα του αιώνα.

Τότε μία ταλαίπωρη και αναμαλλιασμένη πενηντάρα που ανεβαίνει το δρόμο, ιδρωμένη και μπουχτισμένη, την βλέπει!

Την πλησιάζει και τη ρωτά: "Ξέρεις να ξεματιάζεις;"

Η ξανθιά κυρία το σκέφτεται λίγο και λέει ναι.
"Μπορείς να μου ξεματιάσεις το μωρό που κλαίει;"
¨Α! Χρειάζομαι πράγματα. Νερό, φλιτζάνι, λάδι..."
"Αααααα! τι να κάνω"
"Θες να σου ξεματιάσω το παιδί όταν πάω σπίτι;"
" Όχι, όχι, τώρα..."
και ζητάει από τον συμπαθή Άραβα, που είναι μέσα στο ημιυπόγειο διαμέρισμά του, όλα τα υλικά για το σωστό ξεμάτιασμα.

Το καταπληκτικό είναι ότι ενώ αυτός κοιτάει παραξενεμένος, τους τα δίνει ένα προς ένα!

Και το ξεμάτιασμα στήνεται καταμεσής του δρόμου.
Όταν η διαδικασία τελειώνει, η μεσήλικη κυρία, εμφανώς ανακουφισμένη, λέει στη νεαρότερη ξανθιά: "Τώρα δεν κάνει να σου πω ευχαριστώ ε;"
"Όχι," της λέει αυτή.

Και γυρίζει στον Άραβα: "Και τώρα πρέπει να πλύνεις πολύ καλά το φλιτζάνι, να φύγει το κακό!"
Και ξαναγυρίζει στο δρόμο της σα να μην τρέχει τίποτα...

Και εκείνη τη στιγμή ένοιωσα πως όλα γίνονται ένα στη μεγάλη πόλη: Ο αλλοδαπός, η σύγχρονη Ελλάδα, η δεισιδαιμονία, η προκατάληψη, η απόγνωση, η φτώχεια, η έλλειψη εκπαίδευσης, η συνεργασία, η άρση των αναστολών και βάλτε και ότι άλλο θέλετε εσείς.
Όλους εμάς τους υπόλοιπους ποιός θα μας ξεματιάσει με όλα αυτά που περνάμε;

Η μασκαράτα

Masquerade from Aziz K. on Vimeo.

Ένα πολύ καλό βίντεο...

Parkour Evolution

EMBED-Damien Walters Vaults Off Moving Car - Watch more free videos

Σε ένα από τα πρώτα μου post είχα βάλει ένα απίστευτο video ενός καταπληκτικού τύπου που εξασκούσε το parkour.

Στο τροκτικό είδα ένα video στο οποίο ένας τύπος θεωρώ ότι κάνει πολύ πιο δύσκολες γυμναστικές ασκήσεις. Δείτε το, αξίζει!!!

Η Ελλάδα στο μάτι του κυκλώνα

Πολλοί αναλυτές έχουν μιλήσει εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία για την κρίση που έρχεται στην Ευρώπη και αυτή δεν είναι η περίφημη κρίση ενέργειας, ούτε η κρίση του πόσιμου νερού. Είναι η κρίση των μεταναστών από τις λεγόμενες «αναπτυσσόμενες» χώρες, τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας, δηλαδή κυρίως της Ινδίας και της Κίνας.

Έχουμε την ατυχία να είμαστε Ευρωπαϊκό σύνορο και μάλιστα η κοντινότερη χώρα και με την καλύτερη πρόσβαση και για αυτές τις δύο Ηπείρους. Επίσης έχουμε την ατυχία να μην γειτνιάζουμε με προηγμένες οικονομικά χώρες.

Είμαστε δηλαδή στο κέντρο του κυκλώνα. Και τον κυκλώνα τον βιώνουμε καθημερινά. Η χώρα μας υπομένει το καθημερινό βάρος οικονομικών μεταναστών που έρχονται εδώ ψάχνοντας για ένα καλύτερο αύριο, που τους έχουν υποσχεθεί διάφοροι και για διάφορους λόγους.

Τα κύματα είναι διακριτά. Αν εξαιρέσουμε κάποια αρχικά μικρότερα (π.χ. Πολωνοί και κάποιοι Άραβες ή Ιρανοί) στην αρχή ήρθαν οι Αλβανοί (που εγώ πια τους θεωρώ αφομοιωμένους), μετά οι Βούλγαροι, οι Ρουμάνοι, άνθρωποι από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. και μετά άρχισαν τα κύματα των Πακιστανών, Νιγηριανών, Κινέζων, ανθρώπων από τη Σιέρρα Λεόνε κ.ο.κ. Ο κατάλογος μακρύς. Και οι άνθρωποι σε κάθε κύμα πιο εξαθλιωμένοι από το προηγούμενο. Η κοινωνία στην οποία μεταναστεύουν επίσης δεν είναι και η πιο ευημερούσα. Στόχος τους πολλές φορές η μετακίνηση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κάτι που όμως δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζουν. Αποτέλεσμα; Ξεμένουν εδώ.

Κάθε κοινωνία έχει ένα μέγιστο ποσοστό ανθρώπων που μπορεί να αφομοιώσει ειρηνικά σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δεν ξέρω αν αυτό είναι 5 ή 10% επί του συνολικού πληθυσμού, κατανοώ όμως ότι το έχουμε προ πολλού ξεπεράσει. Ήδη ο κόσμος έχει αρχίσει να ανησυχεί. Νιώθει την καθημερινότητά του να μεταβάλλεται, την ασφάλειά του να απειλείται. Όταν δεν υπάρχουν δουλειές, όταν δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας ούτε για τους νόμιμους πολίτες, τότε και οι παράνομοι μετανάστες όντας ταλαίπωροι και πεινασμένοι, με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθούν σε παραβατική συμπεριφορά. Όταν δε αυτή αρχίσει να διογκώνεται, θα προκαλέσει εντονότερη αντίδραση απέναντι σε αυτούς και θα οδηγηθούμε σε φαύλο κύκλο.

Η ζωή στην Αθήνα και ειδικά στο κέντρο έχει αλλάξει. Νιώθεις τον κίνδυνο στον αέρα. Παλιά κυκλοφορούσα πολύ στο κέντρο. Εκεί έκανα τις βόλτες μου, εκεί έβγαινα, εκεί δούλευα για δυόμισι χρόνια, έως και πριν ένα χρόνο. Είχα σαφή εικόνα του τι συνέβαινε. Ναι υπήρχαν τοξικομανείς. Ναι, υπήρχαν και γειτονιές που έβλεπες αλλοδαπούς με διακριτές εθνικότητες. Είχες όμως την αίσθηση πως τα πράγματα εξελισσόντουσαν σχετικά ομαλά. Τώρα, τελευταία έχω την αίσθηση ότι η κατάσταση έχει μεταβληθεί.

Εκεί που έβλεπα ομάδες ανθρώπων, τώρα βλέπω πλήθη. Εκεί που τους παρακολουθούσα να συζητούν, τώρα τους βλέπω να σχηματίζουν ομάδες των πέντε και έξι, να ακινητοποιούν αυτοκίνητα και με τα χέρια μέσα από τα παράθυρα να ζητούν χρήματα από τους οδηγούς απειλώντας τους. Άλλοτε τους βλέπω απλά να σπάνε αμάξια, έτσι για το κέφι τους. Να κυνηγάνε πεζούς. Όταν πας να περπατήσεις ανυποψίαστος σε συγκεκριμένους δρόμους στο κέντρο, αν είσαι τυχερός μπορεί να βρεθεί κάποιος αλλοδαπός και να σε προειδοποιήσει ότι πρέπει να αλλάξεις κατεύθυνση γιατί ο συγκεκριμένος δρόμος αποτελεί ορμητήριο συμμοριών που σίγουρα θα σε ληστέψουν. Και μετά είναι η οσμή. Πολλοί δρόμοι του κέντρου αποδίδουν οσμή ούρων, βρώμας και σαπίλας.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα κράτος που ως συνήθως παρακολουθεί ανήμπορο να επέμβει και να δώσει λύσεις. Και εκεί βρίσκει γόνιμο έδαφος να αναπτυχθεί ο εθνικισμός. Κάπως έτσι δεν άνθισε και ο εθνικοσοσιαλισμός στην Γερμανία του προηγούμενου αιώνα; Τα αποτελέσματα σε όλους μας γνωστά…

Σε όποιο κανάλι και να γυρίσω βλέπω υπερέκθεση του ΛΑΟΣ. Και φυσικά προβληματίζομαι. Πιστεύω δε, ότι κάποιο σκισμένο κοράνι, ένα καμένο ημιυπόγειο τζαμί είναι μόνο η αφορμή. Αν δεν μπουν κανόνες στην εισροή μεταναστών, στη διαμονή τους εδώ, αλλά και αν δε βάλουμε και εμείς οι ίδιοι κανόνες στη ζωή μας, θα πνιγούμε. Δεν ξέρω με ποιο τρόπο ακόμα, αλλά ξέρω πως ο εθνικισμός δεν αποτελεί λύση. Ούτε η βία, ούτε οι συγκρούσεις. Ούτε το να κάνει τη δουλειά της αστυνομίας η Χρυσή Αυγή. Ούτε το να περιμένουμε εμείς οι ίδιοι ανήμποροι και αποκλεισμένοι τη Χρυσή Αυγή να μας σώσει.

Εγώ αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι το κορυφαίο ζήτημα για την κοινωνία μας δεν είναι το όνομα της Μακεδονίας ούτε κάποιο άλλο τυπικό ζήτημα. Θεωρώ ότι το πιο ουσιαστικό είναι το θέμα των μεταναστών. Και νιώθω ότι πρέπει να το λύσουμε σύντομα, αλλιώς θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα.

Τέλος, θεωρώ ότι η μοναδική λύση που μπορεί να δοθεί είναι πολιτική. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται πολιτική βούληση. Και φυσικά χρειάζεται και πολιτική ικανότητα, που καταπώς φαίνεται εκλείπει πανηγυρικά.

Η πόλη που ζούμε...

Εχτές το βράδυ γύρισα κουρασμένος από τη δουλειά. Ευτυχώς είχε θέση για να παρκάρω το μηχανάκι μου 15 μέτρα από το σπίτι μου. Όπως καταλάβατε πιθανόν, εκεί που μένω υπάρχει πρόβλημα με το παρκάρισμα. Σήμερα το πρωί, όταν κατέβηκα να πάω σε μία δουλειά, βρίσκω στη σέλα το μήνυμα της φωτογραφίας!

Αν δεν μπορείτε να διακρίνετε, λέει:
"Αν ξαναβάλεις έτσι τη μηχανή σου, βρωμοαλήτη, να πιάνεις θέση αυτοκινήτου, θα περάσω με το τζιπ μου από πάνω της"

Σχόλια:

1ο Μπαίνω στον πειρασμό να δικαιολογηθώ. Θα πω όμως μόνο τούτο: Ναι, είχα παρκάρει τη μηχανή μου ΣΧΕΔΟΝ οριζόντια. Ναι, χωρούσε αυτοκίνητο. Όμως σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν μεγαλύτερο από SMART, γιατί το μηχανάκι είχε 30 εκατοστά πίσω και 15 μπροστά.

2ο Αν υποθέσουμε ότι ο κύριος έψαχνε να παρκάρει, αυτό σημαίνει ότι άφησε το αυτοκίνητό του καταμεσής του δρόμου και άρχισε να γράφει μηνύματα. Αν είναι κάποιος γείτονας, πάει να πει πως μάλλον με έχει βάλει στο μάτι για κάποιο λόγο.

3ο Ο άνθρωπος αυτός σε κάθε περίπτωση έχει αυξημένη επιθετικότητα, διαταραχή των παρορμήσεων άγχος και διαταραχή του συναισθήματος, από δυσθυμία έως κατάθλιψη.
Σε κάθε περίπτωση η ζωή στην Αθήνα του κάνει πολύ κακό. Κακό κάνουν όμως σε καθένα μας τέτοιες πρωτοβουλίες δήθεν απειλητικών μηνυμάτων που θέλουν να μας περιορίσουν.

4ο Αν έχει όντως τζιπ στην Κυψέλη, κάνει πολύ κακώς. Εδώ μηχανάκι έχω και μπορεί να παρκάρω και στο επόμενο τετράγωνο.

5ο Ξαναπάρκαρα το μηχανάκι μου στην ίδια θέση. Στη θέση του δικού του μηνύματος έβαλα ένα δικό μου, με την ελπίδα να το δει. Τον προτρέπω ευγενικά να ζητήσει βοήθεια από επαγγελματία. Προσφέρομαι να του τη δώσω εγώ λόγω ειδικότητας. Και μάλιστα σε τιμή φιλική...

Η μέρα που τελείωσε το Χρήμα

Ήταν μία ημέρα γλυκιά σαν μέλι.

Φυσούσε ένα απαλό και δροσερό αεράκι.

Τα παιδάκια έπαιζαν στις παιδικές χαρές. Οι ηλικιωμένοι καθόντουσαν στα παγκάκια και ατένιζαν τον ορίζοντα.

Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι αυτοκίνητα.

Οι περισσότεροι εργαζόμενοι ήταν στις δουλειές τους.

Οι νοικοκυρές χαρούμενες έκαναν την μπουγάδα τους.

Παντού υπήρχε ατελείωτη ευτυχία.

Και όλη αυτή η ευτυχία διακινούταν κάτω από την σκιά της σεβαστής μας Ακρόπολης, του παγκόσμιου μνημείου του εκλεκτού μας πολιτισμού.

Και τότε έγινε.

Αυτό που έγινε ήταν η διακοπή του τηλεοπτικού προγράμματος.-Που διέκοψε ακόμα και τη Μενεγάκη.

Το πλάνο ήταν στατικό.

Ένα πόντιουμ.

Ένα άδειο πόντιουμ.

Και ένας σεβαστός κύριος να ανεβαίνει με αργές κινήσεις τα δύο σκαλιά προς αυτό και τα μικρόφωνα.

Ήταν ο καλός μας Πρωθυπουργός.

Απέφευγε να κοιτάξει τις κάμερες καταπρόσωπο.

Ξεκίνησε με τη συνηθισμένη του προσφώνηση:

« Ελληνίδες, Έλληνες…»

Έκανε μία ατελείωτη παύση.

Ξαναείπε: « Ελληνίδες, Έλληνες…»

Και μετά με το σκαμπρόζικο ύφος του: « Έχω να σας ανακοινώσω κάτι πολύ σημαντικό: Σήμερα και επίσημα πρέπει να σας ανακοινώσω πως τελείωσαν τα χρήματα του Ελληνικού κράτους. Κυρίες και κύριοι, χρεωκοπήσαμε.»

Κοίταξε δεξιά, έπειτα αριστερά. Σα να περίμενε βοήθεια. Η βοήθεια δεν ήρθε από πουθενά.

Αυτό που ήρθε απότομα ήταν τα παράσιτα, που χάλασαν μονομιάς όλα τα κανάλια.

Και τότε ήρθε από παντού μία εκκωφαντική σιωπή. Ο χρόνος σταμάτησε, για πόσο δεν μπορώ να πω. Τα αυτοκίνητα ακινητοποιήθηκαν, τα παιδιά έπαψαν να παίζουν, η μπουγάδες κοκκάλωσαν στα σχοινιά απλώματος και όλοι άρχισαν να κοιτούν ο ένας τον άλλο, μέσα στην απόλυτη σιωπή και με μία αμηχανία τρομακτική.

Ένοιωθες την καρδιά όλων να αρχίζει να πάλλεται με τρομακτικούς ρυθμούς, τις κόρες τους να διαστέλλονται, τον κρύο ιδρώτα να αρχίζει να ρέει άφθονο, το μυαλό να προσπαθεί να συλλάβει αυτό που μόλις είχε ακουστεί και να συνειδητοποιεί αυτό που θα ακολουθούσε.

Και την ακριβώς επόμενη στιγμή όντως ακολούθησε. Και ήταν χειρότερο από αυτό που θα μπορούσε να φανταστεί ο οποιοσδήποτε. Ήταν καθολικός, ολοκληρωτικός και τρομερός ΠΑΝΙΚΟΣ!

Όλα τα αυτοκίνητα άρχισαν να τρέχουν, οι εργαζόμενοι να φεύγουν από τις δουλειές τους. Κάποιοι άρχισαν να σπάνε ότι έβρισκαν μπροστά τους και να κάνουν βανδαλισμούς.

Παντού επικρατούσε χάος. Σε λίγο άρχισαν να ξεπηδούν παντού φωτιές. Τα αεροδρόμια έκλεισαν. Πολύς κόσμος κατέκλυσε τις πρεσβείες.

Σε μία ώρα οι ουρές των αυτοκινήτων στους συνοριακούς σταθμούς έφταναν τα 15 χλμ., ενώ στα λιμάνια χιλιάδες κόσμου περίμεναν να επιβιβαστούν σε κάποιο πλοίο. Τα μικρά πλεούμενα λίγο αργότερα αρμένιζαν με προορισμό γειτονικές χώρες.

Σε 5 ώρες όλη η πολιτική ηγεσία βρισκόταν στο εξωτερικό, κυρίως στην Ελβετία όπου και βρίσκονταν οι καταθέσεις τους. Παντού επικρατούσε αναρχία.

Εκείνη την ημέρα 50.000 άνθρωποι βρήκαν το θάνατο. Το βράδυ, στην ερημωμένη πια χώρα στις 23:55 όλα τα τηλεοπτικά κανάλια ξαναβρήκαν το σήμα.

Όλα ανεξαιρέτως έδειχναν το ίδιο σήμα. Το ίδιο πόντιουμ με το πρωί.

Ο ίδιος καλός κύριος πήρε το λόγο.

«Ελληνίδες, Έλληνες», είπε καταβεβλημένος.

« Ελληνίδες, Έλληνες» είπε,

«Καλή πρωταπριλιά!»

Το σχέδιό του είχε ολοκληρωθεί. Όλοι αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για τα κακά του δημόσιου βίου, είχαν αποχωρήσει από τη χώρα. Είχαν μείνει μόνο οι τίμιοι, αυτοί που δεν είχαν τη δυνατότητα να φύγουν.

Αυτή ήταν η επανίδρυση του κράτους. Ενός κράτους που θα ήταν πλέον τίμιο και σωστό. Και που θα το λειτουργούσαν αυτοί που είχαν μείνει πίσω.

Η απώλεια του σήματος δεν ήταν μεθοδευμένη. Ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Συμβαίνουν αυτά στις δορυφορικές συνδέσεις. Γιατί και το πόντιουμ και ο σπουδαίος αυτός κύριος ήταν στο εξωτερικό.-

Σημ: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή γεγονότα είναι τυχαία. Το παραπάνω κείμενο είναι απολύτως φανταστικό. Είστε όμως ελεύθεροι να κάνετε οποιονδήποτε συνειρμό θέλετε…

Για εμένα το καλύτερο τραγούδι της Eurovision

Κίνημα Ενδυνάμωσης Ταλαίπωρων Κυβερνώντων

Είμαι ειδικευόμενος γιατρός. Διαβάζω για διάφορους εργαζόμενους στο Δημόσιο τομέα, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν έχουν πληρωθεί εδώ και καιρό. Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Δεν έχουμε πληρωθεί τις εφημερίες που έχουμε κάνει εδώ και πέντε μήνες.

Τον Ιανουάριο, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την Υγεία. Οι διατάξεις του, ήταν αποτέλεσμα της συλλογικής σύμβασης που είχαμε υπογράψει το Δεκέμβριο. Η συζήτηση στη Βουλή κράτησε για τέσσερις ημέρες, όσο κράτησε δηλαδή και η συζήτηση του προϋπολογισμού. Αυτά που εντέλει ψηφίστηκαν δεν ήταν τα ίδια με τα προσυμφωνημένα, αλλά υπήρχαν πολλές εκπτώσεις σε διάφορες διατάξεις. Η ισχύς του νομοσχεδίου ξεκινούσε από 1/1/09. Όμως, στο οικονομικό κομμάτι, ακόμα δεν έχουν ενσωματωθεί οι αυξήσεις στους μισθούς μας και είναι μέσα Μαΐου. Στις ερωτήσεις μας οι υπεύθυνοι του λογιστηρίου απαντούν πως περιμένουν ερμηνευτική εγκύκλιο από το υπουργείο. Σε αυτή που ήρθε στα Νοσοκομεία, όπως διαβάζω στο ygeianet.gr, λέει κάπου πως πρώτο εξάμηνο του 2009, λογίζεται η διαδικασία που ξεκινά την 11/4/09 (;)(;).

Άρα, συνεχίζω να παίρνω 1080 ευρώ (είμαι παντρεμένος με παιδί). Τις τελευταίες ημέρες μαθαίνω πως υπάρχει ένα επίδομα που έχει δοθεί σε κάποιους από τους εργαζόμενους που υπάγονται στο Υπουργείο Υγείας και αφορά όλους τους ειδικευόμενους και τους υπόλοιπους που εργάζονται με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου. Φυσικά και δεν παίρνουμε αυτό το επίδομα, παρόλο που η υπόθεση έχει τελεσιδικήσει. Για να το πάρουμε πρέπει να κάνουμε προσφυγή ανά νοσοκομείο (;) και να πληρώσουμε δικηγόρους, για να δικαιωθούμε και να λάβουμε το επίδομα που μας οφείλουν (προσωπικά δεν νομίζω πως το δημόσιο θα μας το δώσει ποτέ). Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνούμε πως με κάποιο νόμο που δεν ξέρω πότε ψηφίστηκε τα χρέη του Δημοσίου για πάνω από δύο χρόνια παραγράφονται!

Με βάση αυτά τα ολίγα που μόλις ανέφερα, νομίζω πως ήρθε και η ώρα να κάνω την πρότασή μου. Πιστεύω λοιπόν, πως όλα αυτά τα χρήματα και γενικότερα οτιδήποτε μας χρωστά το Δημόσιο πρέπει να του τα χαρίσουμε. Γιατί σαφέστατα όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τις μισθοδοσίες μας πιστεύουν πως δεν τα χρειαζόμαστε, γι’ αυτό και ποτέ μα ποτέ δεν μας τα καταβάλλουν εγκαίρως! Και αφού κουτσοβολευόμαστε με τόσα χρωστούμενα, τότε είναι βέβαιο πως θα ανταπεξέλθουμε και χωρίς αυτά!

Επίσης, πρέπει να ομολογήσω πως είμαι πολύ ευχαριστημένος να ξέρω ότι οι μισθοί μας πραγματικά πιάνουν τόπο και γίνονται πανάκριβα ταξίδια, προμήθειες μεσαζόντων, βίλες, κότερα, πανάκριβα πολυτελή αυτοκίνητα, «επενδύσεις» σε offshore «εταιρίες» σε νησιά που δεν θα επισκεφτούμε ποτέ και που έχουν εξωτικά ονόματα. Έχω κοινωνική συνείδηση και χαίρομαι να βλέπω αυτούς τους «λίγους» συνανθρώπους μας να προκόβουν και να πηγαίνουν μπροστά, αυτοί, τα παιδιά τους, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους!

Επίσης πρέπει να σας πω ότι περιμένω με αγωνία να περάσει το καλοκαίρι για να μπορέσω να απολαύσω το καινούργιο φορολογικό κρεσέντο στο οποίο πιθανότατα θα επιδοθούν οι κυβερνώντες (και οι 300, εγώ δεν κάνω διακρίσεις), και το οποίο ελπίζω να κάνει την διαφορά, έτσι ώστε ούτε ένας από τους κατέχοντες σοβαρές θέσεις στο δημόσιο βίο να μην προβληματιστεί για την προσωπική του ευημερία ούτε μία στιγμή (γιατί μπορεί να χάσει καμιά ώρα νυχτερινής ανάπαυσης και αυτό δεν θα το άντεχα-μιλάμε για πολλές τύψεις).

Τέλος, κλείνοντας οφείλω να αναφέρω πως πρέπει δια νόμου να απαγορευτεί η δημοσίευση και η έρευνα οιονδήποτε σκανδάλων, διότι είναι πασιφανές το γεγονός πως όλα αυτά είναι συκοφαντίες και δάκτυλος των ξένων δυνάμεων που θέλουν να δημιουργήσουν αναταραχή και προβλήματα στον πολύ γερό κοινωνικό ιστό της χώρας μας. Η άποψη μου ενδυναμώνεται από το γεγονός πως σε κανένα σκάνδαλο δεν βρέθηκε ούτε ένας ένοχος και φυσικά δεν τιμωρήθηκε κανένας από αυτούς που κατηγορήθηκαν. Άρα, είναι λογικό να συνάγουμε από τα παραπάνω ότι η ανακίνηση τόσων και τόσων σκανδάλων δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από χυδαία προβοκάτσια!

Αυτά για τώρα και περιμένω απόψεις για να ενδυναμώσουμε το κίνημα που μπορεί να ονομαστεί «Κίνημα Ενδυνάμωσης του Εισοδήματος των ταλαίπωρων Κυβερνώντων»

Η εποχή των χοίρων

Ξεκινάω αυτό το κείμενο, ξέροντας ότι μάλλον θα στενοχωρήσω αρκετούς. Ορισμένοι θέλουν να πιστεύουν ότι οι χοίροι είναι χαριτωμένα ζώα. Δεν το νομίζω. Ορισμένοι μάλιστα, κυρίως σε άλλες χώρες τα προτιμούν ως κατοικίδια. Και εδώ διαφωνώ κάθετα.

Ο χοίρος είναι ένα κατ' εξοχήν χρήσιμο ζώο. Σε αυτό βασίζεται σημαντικό κομμάτι της διατροφής μας. Είναι όμως και κατ΄ εξοχήν βρώμικο ζώο. Σε αυτό βασίζεται κατά βάση η απαίσια μυρωδιά του και οι φρικτές του συνήθειες.

Ο σοφός κινέζικος λαός συμπεριέλαβε το χοίρο στο ωροσκόπιο του και του απέδωσε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά-ας τα δούμε λίγο και ας τα σχολιάσουμε, με βάση την εικόνα του ανθρώπου που έχουμε εμείς όταν τον χαρακτηρίζουμε γουρούνι, έτσι για να κάνει λίγο αντίστιξη:

Το Γουρούνι είναι το δωδέκατο και τελευταίο Κινέζικο Ζώδιο του Κινέζικου Ωροσκοπίου. Συμβολίζει την γονιμότητα, την αλήθεια και την καλοτυχία. (τη γονιμότητα ναι, αφού γεννά δύο φορές το χρόνο, 5-20 γουρουνάκια και αφού το αρσενικό κατά τον οργασμό του μπορεί να αποδώσει έως και 200-250 ml σπέρματος) Οι Κινέζοι δίνουν το βραβείο ειλικρίνειας στο Γουρούνι (και οι άνθρωποι-γουρούνια είναι το ίδιο, αφού εκφράζονται ομοίως. Δεν νοιάζονται ποσώς για κοινωνικές συμβάσεις, υποχρεώσεις, αναστολές).

Πράγματι, τα Γουρούνια θα προσπαθήσουν να κατακτήσουν την ευτυχία με όπλα την εντιμότητα, την ειλικρίνεια και την υπομονή τους.( Γι' αυτό να είστε σίγουροι. Κάτι γουρούνια τα οποία βλέπω στην τηλεόραση, πάσχουν κυρίως σε αυτά τα τρία χαρακτηριστικά). Τους αρέσει να απομονώνονται ειδικά όταν δουλεύουν ή ασχολούνται με κάτι σημαντικό. (Όπως το πως θα προετοιμαστεί το έδαφος για την επόμενη κομπίνα, τί κινήσεις θα χρειαστούν, ποιοί θα λαδωθούν, που θα πάνε διακοπές, και άλλα εξίσου σημαντικά).

Χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια για να κάνεις ένα Γουρούνι να αισθανθεί άνετα μαζί σου (εγώ τα γουρούνια του περιβάλλοντος χώρου τα βλέπω να συμπεριφέρονται κατά το χείριστο τρόπο από τη στιγμή ακόμα της γνωριμίας) αλλά όταν τα καταφέρεις θα ανακαλύψεις μια ζεστή καρδιά που θα σε υποστηρίξει όποτε χρειαστεί (κρατάτε και καμιά επιφύλαξη, δεν κάνει κακό). Τα Γουρούνια είναι γενικά φιλειρηνικά και τους αρέσει να βρίσκονται στην φύση (όπως και όλα τα ζώα, άλλο όμως να ζεις στη φύση και άλλο να κάνεις το χώρο γύρω σου Ζούγκλα). Έχουν οικολογικές ανησυχίες και προτιμούν να ζουν στην ύπαιθρο παρά σε μεγάλες πόλεις. (Και η Μύκονος ύπαιθρος είναι-με την καλή έννοια πάντα).

Οι άνθρωποι Γουρούνια είναι πολύ ενεργοί το φθινόπωρο και ειδικά τον Νοέμβριο που είναι και ο αγαπημένος τους μήνας (είναι μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Επίσης έως τότε έχουν περάσει στη ζούλα όλες οι νομοθετικές τροποποιήσεις, όταν όλοι έλειπαν τον Αύγουστο και στις αρχές Σεπτέμβρη, οπότε τότε αρχίζει να ρέει το χρήμα από τα νέα παράθυρα που έχουν δημιουργηθεί ) . Κατά τη διάρκεια της ημέρας κυβερνάνε μεταξύ των ωρών 21:00 και 23:00 (εδώ δεν σχολιάζω τίποτε-τα είπε όλα ο ποιητής κινέζος αστρολόγος-με κάλυψε απόλυτα-κοινώς δεν δουλεύουν καθόλου-σκέφτεστε κάποιους;). Τους αρέσουν τα κόκκινα, ροζ και άσπρα χρώματα και λατρεύουν να τρώνε φρούτα και λαχανικά (εκεί που έχουν φτάσει τα φρούτα και τα λαχανικά, μόνο με χαβιάρι και σολομό κοντράρονται). Τους συναντάμε κυρίως στην Αυστραλία, την Βόρεια Ευρώπη και την Αφρική (στην Αφρική συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα). Το Γουρούνι συνδέεται άμεσα με τους πλανήτες Αρη και Δία ( δηλαδή εγώ ήξερα το πετάει πετάει ο γάιδαρος- ίσως το γουρούνι να είναι UFO στο μυαλό, εγώ δεν το πιστεύω).

Τα Γουρούνια είναι πολύ γενναιόδωρα, μερικές φορές περισσότερο απο όσο πρέπει (πολύ συχνά είναι περισσότερο γενναιόδωρα απ ' όσο πρέπει- είναι όμως γενναιόδωρα κυρίως με τους εαυτούς τους) . Τους αρέσει να βοηθάνε τους άλλους τόσο πολύ ώστε κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους (Αυτό το χέρι που κάνει και άλλα όπως να βάζει βαρύγδουπες υπογραφές εκεί που δεν πρέπει και όχι εκεί που πρέπει). Στις σχέσεις τους προσπαθούν να φέρονται με ειλικρίνεια και εντιμότητα και περιμένουν ανταπόδοση για αυτή τους τη συμπεριφορά (η ανταπόδοση σύμφωνα με τον κώδικα του δικαίου που υποστηρίζουν είναι επί 100 ή επί 1.000) . Τους αρέσει η οικογένεια και κατά πάσα πιθανότητα θα παντρευτούν νωρίς ( μπορεί να κάνουν και πολλές κουμπαριές, είναι χρήσιμες).

Οι άνθρωποι Γουρούνια είναι οι καλύτεροι γνώστες της τέχνης του σεξ ( το οποίο εξασκούν σε όλους μας ακατάπαυστα) . Οι ερωτικοί τους σύντροφοι τους θαυμάζουν για την δημιουργικότητα τους και την αντοχή τους ( ναι, αυτό είναι αλήθεια, η φαντασία μας είναι μικρότερη της δικής τους, και η αντοχή μας επίσης- καλά πως δεν μας έχουν ξεπαστρέψει ακόμα;). Προσπαθούν να περνάνε καλά ότι και αν κάνουν ( συνήθως ένα πράγμα κάνουν- είπαμε, αυτό με την αστείρευτη αντοχή). Ταιριάζουν απόλυτα με το Κουνέλι, το Πρόβατο και την Τίγρη (εδώ μένω άλαλος).

Τα Γουρούνια είναι οπαδοί της μελέτης ( γιατί όσο και να το κάνουμε χρειάζεται ένα σχέδιο για να καταστρέψεις μία ολόκληρη χώρα και μερικοί να μην το παίρνουν καν χαμπάρι). Θέλουν να διαβάζουν και να ενημερώνονται για διάφορα θέματα. Προσπαθούν να μαθαίνουν συνεχώς καινούργια πράγματα. (κυρίως κοπιάρουν και κομπίνες του εξωτερικού, με μερικές τροποποιήσεις για να δέσουν με τα εδώ δεδομένα). Επίσης, τους αρέσει να ψωνίζουν ακριβά ρούχα και κοσμήματα και δεν ενδιαφέρονται για το χρήμα (κυρίως το δημόσιο χρήμα που υπάρχει για να τους εξυπηρετεί) . Συνήθως ξοδεύουν περισσότερα από όσα αντέχει η τσέπη τους αλλά δεν τους νοιάζει και πολύ (είπαμε, η τσέπη δεν έχει χρήμα. Κυκλοφορούν ή με χρυσές πιστωτικές χρεωμένες σε οργανισμούς, υπουργεία, και τράπεζες) .

Ειρηνικό από την φύση του, το Γουρούνι θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει καυγάδες και φασαρίες ( γιατί όταν είσαι ένοχος δεν είναι συνετό να πολυφωνάζεις-και αυτό όμως είναι σχετικό) . Σαν κοινωνικό πλάσμα που είναι, του αρέσει να βγαίνει έξω, ειδικά για φαγητό, να πηγαίνει σε εκδηλώσεις και κοινωνικές συνευρέσεις (και αποφεύγει πάση θυσία την ψυχοφθόρα εργασία). Δεν θέλει να μένει για πολύ διάστημα μόνο του (αποζητά την παρέα και την υποστήριξη άλλων γουρουνιών για να κάνουν μαζί τις γουρουνιές τους).

Και τέλος, εκτός από όλα αυτά, μπορεί να είναι και υπεύθυνο για την γρίππη που θα μας ξαποστείλει όλους, έτσι για να ησυχάσουμε από τούτο τον μάταιο κόσμο.

σημ.: Οποιοσδήποτε έχει την δυνατότητα να συνδέσει συνειρμικά τα παραπάνω με οποιοδήποτε πρόσωπο του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Ο συγγραφέας όμως, όταν τα έγραφε, είχε υπόψιν του τα Ufo που είναι ανάμεσα στους πλανήτες Άρη και Δια που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Μια γεύση από άνοιξη...

Είμαστε σχεδόν στο καλοκαίρι.



Εγώ όμως αυτό το διήμερο έζησα την άνοιξη σε όλο της το μεγαλείο.



Ηρεμία και απέραντη ομορφιά.



Ομορφιά και μυρουδιές που δεν περιγράφονται με λέξεις...



Λίγο περισσότερο χρόνο ήθελα, όπως οι περισσότεροι από εμάς εξάλλου, να μείνω εκεί λίγο ακόμα.



Είναι αλήθεια, ο ήλιος μας και ο τόπος μας είναι πολύ όμορφοι.



Κρίμα που πρέπει να τα πληρώνουμε και τα δυο τόσο ακριβά...



Και για να μη μένετε με ερωτηματικά, οι φωτογραφίες είναι από τη λίμνη Πλαστήρα...

Ζωγράφος Ελέφαντας

Πολλές φορές λέμε κοίτα αυτόν τον συνθέτη π.χ. Είναι σαν ελέφαντας. Η κοίτα εκείνο τον ηθοποιό! Είναι τόφαλος! Πω πω! ούτε ελέφαντας να ήτανε!
Εδώ όλες οι μεταφορές και οι παρομοιώσεις πάνε περίπατο.
Είναι καλλιτέχνης, ζωγράφος, και είναι πράγματι ελέφαντας! Το άτομο δεν παίζεται! Ελπίζω και αυτοί που τον φροντίζουν να έχουν αντίστοιχες ευαισθησίες με αυτόν...

Vocal people

Θα ορκιζόμουνα ότι έχουν τουλάχιστον κάποιο beat box ή έστω μπάσο. Απ' ότι υποστηρίζεται όμως στο βιντεάκι αυτό δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο από τις φωνές τους. Δεν μπορώ να πω είναι και λίγο αστείοι ώρες ώρες, λίγο υστερικοί λίγο αλλοπαρμένοι. Είναι όμως σίγουρα μία ενδιαφέρουσα άποψη για τα φωνητικά

Οξυγόνο...

Oxygen from Christopher Hendryx on Vimeo.

Γιατί τελικά και το οξυγόνο μπορεί να αντιμετωπίζει ουκ ολίγα προβλήματα...

Η θέση του Έλληνα στην πυραμίδα των ειδών

Είναι πραγματικά απορίας άξιο, το πώς καταφέρνει να πορεύεται στο χρόνο το Ελληνικό κράτος. Η ίδια η συνέχισή της ύπαρξης του αποτελεί πραγματικό παράδοξο, άξιο προς μελέτη. Πιστεύω πραγματικά ότι ο Έλληνας είναι είδος προς διατήρηση αλλά και μελέτη. Επίσης πιστεύω ότι ό Έλληνας ανήκει στα κορυφαία επίπεδα της πυραμίδας του ανθρώπινου είδους, αν δεχτούμε πως μπορεί να υπάρξει τέτοια. Αυτό που λέω δεν αποτελεί προβοκατόρικη δήλωση, ούτε είναι κάτι που το λέω γιατί μου αρέσει να μας αυτοεπαινώ. Είναι όμως μία διαπίστωση που βασίζεται στην καθημερινότητα, την παρατήρηση και την συνεπαγόμενη εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων από τα δύο προηγούμενα.
Συχνά μου αρέσει να παρατηρώ τη φύση, να βλέπω τι ισχύει εκεί και να μεταφέρω τις αλήθειες αυτές στην ανθρώπινη πραγματικότητα. Γιατί μπορεί ο άνθρωπος να είναι κατά πολλούς η κορωνίδα αυτού του πλανήτη, λογικό όμως είναι να υποθέσουμε πως και αυτός υπάγεται στα ίδια δεδομένα που ισχύουν για όλα τα είδη. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν πρώτα να δούμε τι ισχύει στη φύση.

Στη φύση λοιπόν, η οργάνωση της κοινωνίας του κάθε είδους είναι ανάλογη με τη θέση του στην τροφική αλυσίδα και παρουσιάζει φυσικά και κάποια αναλογία με το μέγεθός του. Αυτή η θέση διαχρονικά μπορεί να παρουσιάζει μικρές μεταβολές, σε γενικές γραμμές όμως παρουσιάζει σταθερότητα. Έτσι, είδη όπως τα μυρμήγκια, οι μέλισσες κτλ., ζουν σε πολυπληθείς-μαζικές κοινωνίες με σαφή δομή και λειτουργίες. Το άτομο εξυπηρετεί το σύνολο και δεν θα μπορούσε εξάλλου να είναι αλλιώς, γιατί το άτομο ως τέτοιο δεν θα είχε καθόλου καλές πιθανότητες επιβίωσης αν προσπαθούσε μόνο του να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της καθημερινότητας. Όσο ανεβαίνουμε στην τροφική αλυσίδα οι κοινωνίες μικραίνουν, τα ζώα είδη μεγαλώνουν σε μέγεθος και οι φυσικοί τους κυνηγοί λιγοστεύουν, έτσι ώστε η επιβίωσή τους να εξαρτάται βασικά από την εύρεση τροφής και όχι από τον κίνδυνο από άλλα είδη.

Επίσης όσο ανεβαίνουμε στην τροφική αλυσίδα, τόσο αρχίζει να γίνεται εμφανέστερος ο νόμος της φυσικής επιλογής. Επιβιώνουν τα δυνατότερα άτομα του είδους, αυτά με τις καλύτερες δυνατότητες επιβίωσης, με το μεγαλύτερο, καλύτερο και δυνατότερο σώμα, τις καλύτερες ικανότητες εύρεσης τροφής, αυτοί με το καλύτερο ένστικτο αυτοσυντήρησης που τους βοηθάει να επιβιώνουν, αλλά και με τις μεγαλύτερες ικανότητες προσαρμογής σε πιθανές δυσμενείς συνθήκες.

Ως γνωστόν ο άνθρωπος δεν ξεκίνησε την πορεία του σε τούτο τον κόσμο με τις καλύτερες συνθήκες. Είχε να αντιμετωπίσει πολλούς θηρευτές και πολλές καιρικές αντιξοότητες, αφού το σώμα του δεν ήταν και το καλύτερο όπλο. Είχε όμως το μυαλό που έκανε τη διαφορά. Ανακάλυψε στην πορεία, κάτι που χρησιμοποιούν και κοινωνίες κατώτερων ειδών. Ανακάλυψε τον καταμερισμό των εργασιών και τη δημιουργία ομάδων μικρών στην αρχή, μεγαλύτερων αργότερα, που άρχισαν να του δίνουν το συγκριτικό πλεονέκτημα. Στις κοινωνίες που δημιουργήθηκαν άρχισαν να μπαίνουν κανόνες λειτουργίας, στους οποίους αναγκαζόταν να υπακούει, έτσι ώστε το ατομικό καλό να προκύπτει μέσα από την υπακοή στο γενικό καλό. Έτσι μπορεί μεν ορισμένα προικισμένα άτομα να μην εκδήλωναν το πλήρες δυναμικό τους λόγω των υποχρεώσεών τους στα λιγότερο ικανά άτομα, αλλά τελικά ωφελούνταν γιατί στις πολύ δύσκολες στιγμές απολάμβαναν της προστασίας από την ομάδα, την κοινωνία και από τους κανόνες που όφειλαν όλοι να τηρούν και που αργότερα ονομάστηκαν νόμοι. Άρα τελικώς προέκυπτε και ωφέλεια για αυτούς.

Με βάση αυτά τα συνοπτικά δεδομένα, ας δούμε τι ισχύει στην Ελληνική κοινωνία. Στην σύγχρονη λοιπόν Ελλάδα, υπάρχουν πάρα πάρα πολλοί κανόνες, πολλοί νόμοι. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχουν πολύ καλά δομημένες σχέσεις. Μπορεί επίσης να σημαίνει ότι υπάρχει η ανάγκη να περιοριστούν τα άτομα τα οποία έχουν εύκολα την τάση να στρέφονται εναντίον του κοινωνικού συνόλου. Μπορεί κάλλιστα να σημαίνει ότι η Ελληνική κοινωνία είναι πιο προηγμένη από τις άλλες, ότι είναι πιο πολύπλοκη. Μπορεί όμως επίσης να σημαίνει ότι αφού υπάρχουν πάρα πολλοί νόμοι είναι αδύνατον να τηρηθούν στο σύνολό τους και έτσι αυτοαναιρούνται. Με αυτόν τον τρόπο αφήνουν την κοινωνία ανυπεράσπιστη σε μία αναρχία των νόμων, αφού την ίδια στιγμή που ισχύει κάποιος κανόνας για κάποιον που βρέθηκε στη λάθος στιγμή στο λάθος τόπο, δεν ισχύει για κάποιον άλλο, επειδή αυτό το άτομο ήταν στη σωστή στιγμή στο σωστό τόπο όπου δεν υπήρχε η δυνατότητα επιβολής του εν λόγω νόμου-κανόνα. Άρα, η ομάδα-κοινωνία είναι ανυπεράσπιστη και εκτεθειμένη στην τυχαιότητα ή την επιτηδευμένη τυχαιότητα που προκαλείται από κάποια άτομα, πιθανόν αυτά με τις μεγαλύτερες ικανότητες (σύμφωνα με αυτά που ισχύουν στη φύση), αφού αυτά τα άτομα επηρεάζουν το για ποιους ισχύει αυτή η τυχαιότητα και για ποιους όχι..

Δηλαδή η κοινωνία μας μάλλον είναι ατομοκρατούμενη και όχι κοινωνικοκρατούμενη, άρα σύμφωνα με τον αρχικό συλλογισμό περί εξέλιξης των ειδών και των κοινωνιών-πιο εξελιγμένη! Δεν προσπαθεί δηλαδή να υποστηρίξει τον ιστό, αλλά τα μεμονωμένα άτομα! (άρα τα άτομα απολαμβάνουν υψηλότερης θέσης στην αλυσίδα-δεν έχουν ανάγκη από την υποστήριξη των γύρω)

Στην σύγχρονη επίσης Ελλάδα, το κράτος-κοινωνία φαίνεται να παραπαίει. Οι ειδήμονες μιλούν συνέχεια για οικονομικά προβλήματα, για κράτος το οποίο είναι έτοιμο να χρεοκοπήσει. Η ίδια η χώρα δεν έχει ιδιαίτερες πλουτοπαραγωγικές πηγές, δεν έχει βαριά βιομηχανία (δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία γιατί όταν σκέφτομαι τον τουρισμό μου έρχεται αυτόματα στο μυαλό το εξαθλιωμένο δωμάτιο που νοικιάζει κάποιος νησιώτης έναντι εκνευριστικά μεγάλου ποσού στον οποιοδήποτε ταλαίπωρο τουρίστα που έπεσε στα χεράκια του) και ότι έργα κάνει τα κάνει με δανεικά από άλλες «κατώτερες» κοινωνίες, π.χ. την γερμανική που έχει ξεπαραδιαστεί να μας δίνει μέσω της ΕΕ… Παρόλα αυτά και ενώ όλες οι στατιστικές μιλούν για έξαρση της ανεργίας, για τρομερά ποσοστά ανθρώπων που ζουν στη φτώχια, τα καφέ έχουν ακόμα πολύ κίνηση, τα ακριβά εμπορικά κέντρα αυξάνονται και οι Έλληνες έχουν από τις υψηλότερες καταναλώσεις ανά αριθμό κατοίκων σε είδη πολυτελείας στον κόσμο- βλέπε Porshe Cayenne κ.α.-επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά το μότο- η Ελλάδα παραπαίει αλλά οι πολίτες της ως άτομα ευημερούν.

Στη σύγχρονη Ελλάδα η παιδεία και η Υγεία καταρρέουν ως συστήματα. Παρόλα αυτά, οι Έλληνες συνεχίζουν να ζουν περισσότερα χρόνια, σε πείσμα των στατιστικών, χωρίς όμως να έχουν την κορυφαία μακροζωία που είχαν παλιά, έχοντας όμως πολύ καλή θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Επίσης, παρόλο τον αναλφαβητισμό που ταλανίζει την ατομοκεντρική μας χώρα, οι άξιοι Έλληνες συνεχίζουν να αποτυγχάνουν παταγωδώς στην Ελλάδα, αλλά να διαπρέπουν στο εξωτερικό, σε όλους ανεξαιρέτως τους επιστημονικούς τομείς.

Στη σύγχρονη Ελλάδα, επιμένουμε να ψηφίζουμε τους πιο ανάξιους αντιπροσώπους για να διαχειριστούν την ένδοξη Δημοκρατία μας (πάντα κρίνοντας από τα αποτελέσματα τους στη διακυβέρνηση). Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πιο ικανοί; Αυτό, αν λάβουμε υπόψη μας τους προηγούμενους παράγοντες που ανέλυσα μάλλον μοιάζει αδύνατο. Άρα τι μπορεί να σημαίνει; Ίσως ότι αυτή η επιλογή είναι εκ του πονηρού. Μας βολεύει να διαλέγουμε ανίκανους έτσι ώστε να επιτύχουμε δύο σκοπούς. Ο πρώτος είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός. Ο Έλληνας ως βαθιά δημοκρατικό άτομο δεν ανέχεται να του στερούν το όνειρο. Στην Ελλάδα, όσο ανίκανος και να είσαι, μπορεί να επιτύχεις ανώτατα αξιώματα και τιμή. Όλοι λοιπόν μπορεί να έχουν πρόσβαση στην επιτυχία, όσο χαμηλή και να είναι η νοημοσύνη τους. Ο δεύτερος και φυσικά σημαντικότερος λόγος είναι ότι μόνο έχοντας τέτοιους εκπροσώπους να διαχειρίζονται τους κανόνες λειτουργίας των πραγμάτων μπορεί πραγματικά να αναδειχθεί η ικανότητα του ατόμου, αφού μόνο έτσι μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιήσει όλους τους δυνατούς πόρους του περιβάλλοντος για να επικρατήσει εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και να αυτοσχεδιάσει ανενόχλητος προς την προσωπική επιτυχία.

Στην σύγχρονη επίσης Ελλάδα υπάρχει και ένα άλλο κοινωνικό παράδοξο! Αυτοί που δουλεύουν συνήθως πληρώνονται λιγότερο από αυτούς που τεμπελιάζουν ή μπορεί να μην πληρώνονται καθόλου. Και εξηγούμαι! Ξέρω πολλές ιστορίες ανθρώπων που δουλεύουν στο δημόσιο το οποίο είτε τους έχει φάει χρήματα, είτε τους έχει απλήρωτους για μήνες (προκαλέστε με να σας δώσω λεπτομέρειες!) Έχω όμως ακούσει και πολλές ιστορίες τεμπελχανάδων που το μόνο που κάνουν είναι να βάζουν την υπογραφή τους σε έγγραφα που ούτε καν έχουν διαβάσει και που σε λίγο καιρό έχουν βρεθεί να κατέχουν τεράστιες περιουσίες. (Ποτέ επίσης δεν μου έχει εξηγήσει κάποιος γιατί κάποιος διορισμός στο δημόσιο με τις κανονικές διαδικασίες κάνει από δύο μήνες έως τρία χρόνια, τη στιγμή που το μόνο που χρειάζονται είναι λίγες υπογραφές!)

Στη σύγχρονη Ελλάδα όλοι θέλουν να μεταναστεύσουν, αφού δεχόμαστε με χαρά εκατομμύρια μετανάστες οι οποίοι επιλέγουν να έρθουν εδώ και όχι κάπου αλλού! Δεν μπορεί! Αυτοί κάτι θα ξέρουν!

Στη σύγχρονη Ελλάδα, παρόλη την υποτιθέμενη ανέχεια έχουμε εξοπλιστικά έξοδα και προγράμματα που θα ζήλευαν πολύ μεγαλύτερες και –θεωρητικά πάντα-πολύ ισχυρότερες χώρες!

Στη σύγχρονη Ελλάδα, ο κατ’ εξοχήν ανθρωπιστικός οργανισμός- η εκκλησία- με υποτιθέμενο λάβαρο την έκφραση της αγάπης στον πλησίον, τον αδύνατο, τον κατατρεγμένο, που ως μέγιστο έργο έχει να καλύπτει τα πιθανά ελλείμματα που προκύπτουν από την κοσμική εξουσία και διαχείριση, καθώς και την αναδιανομή του κοσμικού πλούτου στους λιγότερο τυχερούς και προικισμένους τι κάνει; Από την τεράστια περιουσία της σε ακίνητα αλλά και σε χρυσό και ασήμι διαθέτει είναι αλήθεια κάποια γεύματα σε αστέγους… Έχετε ποτέ προσπαθήσει να βοηθήσετε κάποιο ηλικιωμένο να αποκατασταθεί σε γηροκομείο της εκκλησίας; Ο αρχιμανδρίτης είναι λίγος ως μέσο… Ας μην την αδικούμε όμως τόσο… Εξάλλου και η εκκλησία είναι «της Ελλάδας…» Γιατί να διαφέρει απ’ όλα τα άλλα;

Στη σύγχρονη Ελλάδα, ο δημοσιογράφος είναι ένας μικρός θεός! Λίγο αναφέρει τα γεγονότα, και περισσότερο τα διαχειρίζεται. Είναι σχολιαστής επί παντός επιστητού, λέει τη γνώμη του καπελώνοντας ακόμα και τους ειδικούς σε κάθε τομέα. Είναι περιζήτητος, συχνά είναι πλέον ο ίδιος είδηση. Καλείται σε γεγονότα ως τιμώμενο πρόσωπο, ζητείται η γνώμη του, γίνεται σύμβουλος, αλλά και καλεσμένος από άλλους δημοσιογράφους. Η άποψή του αποτελεί θέσφατο και μέτρο σύγκρισης για τους υπόλοιπους.

Στη σύγχρονη Ελλάδα υπάρχει τρομερή αυτορρύθμηση! Η κοινωνία και το κράτος ανέχεται το φακελάκι για να πληρώσει τον εξαιρετικά κακοπληρωμένο γιατρό. Ανέχεται τα φροντιστήρια για να καλύψει το τεράστιο κενό της δημόσιας παιδείας για το οποίο δεν υπάρχει η παραμικρή προσπάθεια να περιοριστεί. Ανέχεται τον υδραυλικό, τον ηλεκτρολόγο, την κομμώτρια και άλλους επαγγελματίες που χρεώνουν 100 ευρώ για 25 λεπτά δουλειάς, για την οποία δεν κόβουν απόδειξη και που δηλώνουν εισόδημα 9.000 ευρώ το χρόνο και έχουν δύο αυτοκίνητα και τέσσερα σπίτια τα οποία αγόρασαν την τελευταία πενταετία( ποιο είναι το μέσο ημερομίσθιο; Γιατί αυτά τα επαγγέλματα να έχουν αυτές τις αμοιβές;). Προάγει τον εθελοντισμό για δουλειές που έπρεπε να απασχολούν τακτικό προσωπικό. Ανέχεται τον τροχονόμο που είναι κρυμμένος πίσω από την πρασινάδα πυροβολώντας με το ραντάρ του και χρεώνοντας υψηλά χρηματικά πρόστιμα τα οποία όμως παζαρεύει εκ των υστέρων για να είναι όλοι χαρούμενοι μέσα στην ατυχία τους -και παίρνοντας μπόνους για αυτά- αντί να προσπαθεί και με τη φυσική του παρουσία να οδηγήσει σε ασφαλή οδηγική συνείδηση. Ανέχεται τον βενζινοπώλη που αισχροκερδεί και που πουλάει με την ανοχή των ελεγκτών νοθευμένη βενζίνη. Και ανέχεται την παντελή απουσία ελεγκτικών μηχανισμών που θα επιβλέπουν την τήρηση των προβλεπομένων (εφορίες, πολεοδομίες, αγορανομίες κτλ.)

Από τα παραπάνω πιστεύω πως έχουν διαλυθεί οι οποιεσδήποτε αμφιβολίες για την αξία του Ελληνικού «είδους». Παρόλο που ο προικισμένος Έλληνας ζει «στην κοινωνία», δεν έχει ανάγκη την κοινωνία, είναι υπεράνω της κοινωνίας, δεν λογοδοτεί σε αυτή, δεν υποχρεώνεται με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτή. Ο ίδιος ο τρόπος ζωής εδώ τον ατσαλώνει, τον περνάει δια πυρός και σιδήρου, τον βοηθά να αυτοσχεδιάζει να είναι σε εγρήγορση και να αντιπαρέρχεται με ατομικό τρόπο στις οιεσδήποτε δυσκολίες. Το άτομο Έλληνας έχοντας επιβιώσει στις ανυπέρβλητες δυσκολίες της καθημερινής ζωής στην Ελλάδα μπορεί να επιβιώσει οπουδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο σε τούτο τον κόσμο.

Το σύνθημά μας: « Έχεις οποιοδήποτε πρόβλημα; Ρώτα ένα Έλληνα και θα σου βρει τη λύση… ή έστω μία διέξοδο»

Και μια πρόβλεψη. Σε κάποιο πιθανό μελλοντικό κοσμοϊστορικό καταστροφικό γεγονός, δύο μόνο είδη θα επιβιώσουν. Οι κατσαρίδες και οι Έλληνες. Και οι Έλληνες θα νικήσουν και τις κατσαρίδες…
Selinios.blogspot.com

Τα βραβεία του Δαρβίνου... και άλλα ευτράπελα

Πολλοί λένε πως σε αυτό τον μάταιο κόσμο που ζούμε μόνο ένα πράγμα τείνει πραγματικά στο άπειρο και αυτό δεν είναι άλλο από την ανθρώπινη βλακεία.

Υπάρχει λοιπόν ένας ιστότοπος, που αποτελεί μνημείο σε αυτή ακριβώς τη βλακεία. Σκοπός του είναι να αποδώσει τιμή μέσα από την καταγραφή του τρόπου με τον οποίο συνάνθρωποί μας κατάφεραν-κατά λάθος πάντα-να βελτιώσουν το ανθρώπινο είδος (όπως λέει ο ίδιος ο ιστότοπος) αποσύροντας τα γονίδιά τους από την κοινή γονιδιακή δεξαμενή.

Δυστυχώς, οι επιτυχόντες δεν είναι πια μαζί μας για να απολαύσουν την επιτυχία τους. Εσείς όμως, μπορείτε να μάθετε για τα πονήματά τους στο:
www.darwinawards.com

Μαγνητικά πεδία... για τα μάτια σας μόνο!!!

Magnetic Movie from Semiconductor on Vimeo.

Αυτό είναι ένα βιντεάκι που είδα στο τροκτικό και το βρήκα πολύ του γούστου μου!
Εσείς δεν θέλατε να δείτε τον μαγνητισμό να οπτικοποιείται;

Αναμορφοσκοπική τέχνη, παράδειγμα 2

Εδώ θα πρέπει να κοιτάξετε τον μικρό μας άγγελο από τα αριστερά. Αμέσως θα γίνει συμμετρικός και θα φαίνεται και να εξέχει από τον φεγγίτη!

Αναμορφοσκοπική τέχνη

Ένα δείγμα αναμορφοσκοπικής τέχνης, που εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου και είναι ίσως από τα πιο σπουδαία και γνωστά του είδους.

Ονομάζεται οι πρέσβεις και είναι έργο του Hans Holbein (1533). Σε αυτό τον πίνακα αν τον κοιτάξουμε από μπροστά δεν θα παρατηρήσουμε τίποτε το ιδιαίτερο.

Αν όμως τον παρατηρήσουμε υπό γωνία (σταθούμε στα δεξιά της εικόνας), τότε σχηματίζεται ένα κρανίο ανάμεσα στους δύο κυρίους, στην περιοχή των ποδιών τους!

Ψυχιατρικό αλλαλούμ...για άλλη μία φορά

Με έναρξη από το Μάιο έχει αποφασιστεί αλλαγή στις εφημερίες των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων της Αθήνας. Συγκεκριμένα, ενώ το Δρομοκαϊτειο εφημερεύει κάθε Δευτέρα και Πέμπτη, και το Δαφνί κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, η μισή εφημερία της Δευτέρας, από τις οκτώ το βράδυ έως τις οκτώ το επόμενο πρωί μεταφέρεται στην ευθύνη του Δαφνιού. Το πως και το γιατί δεν το ξέρω. Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο το Δαφνί ουσιαστικά θα επωμιστεί άλλη μία ημέρα εφημερίας, αφού συνεχώς από το Δρομοκαϊτειο ακούγονται οι δικαιολογίες πως δεν έχουν προσωπικό, στελέχωση, υποδομή. Αυτό δεν αποτελεί όμως εξαίρεση για κανένα Ελληνικό Νοσοκομείο.

Και το Δαφνί έχει πολύ μεγάλες ελλείψεις (περίπου το 40% των οργανικών θέσεων). Οι γιατροί δεν έχουν πληρωθεί ακόμα ούτε τις εφημερίες του Ιανουαρίου. Οι ελλείψεις σε νοσηλευτές είναι πολύ μεγάλες και οι ήδη υπάρχοντες καλούνται να καλύψουν επιπλέον ελλείψεις εργαζομένων όπως είναι οι τραπεζοκόμες, παίζοντας το ρόλο μπαλαντέρ. Οι ψυχιατρικοί ασθενείς είναι ασθενείς με αυξημένες νοσηλευτικές και υποστηρικτικές ανάγκες. Οι κλινικές των οξέων περιστατικών με χωρητικότητα 27-28 κλίνες φιλοξενούν ήδη 32-35-38 ασθενείς, πολύ περισσότερους απ' ότι μπορούν να αντέξουν. Οι ασθενείς που νοσηλεύθηκαν, από 2000 πριν 9 χρόνια έχουν εκτοξευθεί στις 5000 ήδη (ανά έτος).

Αν μεταφερθεί άλλη μία η μέρα εφημερίας στην ευθύνη του Δαφνιού και εφόσον συνεχίζεται η σημερινή κατάσταση νομίζω ότι μπορούμε να υποθέσουμε όλοι ποιά θα είναι η συνέχεια... Οι κλινικές θα κατακλυστούν από ανθρώπους, η ποιότητα της νοσηλείας θα μειωθεί και ο χρόνος της νοσηλείας τους που μπορούμε να καταλάβουμε οτι διατηρείται στο μίνιμουμ θα πρέπει να μειωθεί περαιτέρω. Τα συμπεράσματα δικά σας και η ευθύνη όλων μας...