Το δικαίωμα στην τεμπελιά

Ή μάλλον καλύτερα η υποχρέωση στην τεμπελιά. Εδώ θα παρουσιάσω μερικά αποσπάσματα από ένα συγκεκριμένο έργο (το δικαίωμα στην τεμπελιά) ενός σημαντικού και πολύ πολύ ρομαντικού ανθρώπου... Ήταν ο Paul Lafargue, σοσιαλιστής, συγγραφέας,δημοσιογράφος και γάτος, αφού παντρεύτηκε και την κόρη του Carl Marx και γι' αυτό και τον θυμάται που και που κανένας άνθρωπος, άσε που όλο και κάτι θα μασούλησε η μασελίτσα του από τον πεθερούλη γιατί καλός ο σοσιαλισμός, αλλά και να πονάει και το στομαχάκι από την αφαγιά είναι κρίμα και άδικο. Εκεί λοιπόν που την είχε πέσει κάτω σε κανά λιβαδάκι στη Γαλλία όπου πολύ τον ευχαριστούσε μία και είχανε καλό φαγητό, μπόλικη μπαγκέτα και εύκολες γυναίκες, σα να του καλοάρεσε και είπε επειδή ήθελε πάντα να βασίζεται σε ιδεολογικά στρώματα και όχι στο απλό τραπεζομάντιλο του πικ νικ, "ρε δε γράφω για το δικαίωμα στην τεμπελιά να τους κουφάνω όλους;" Και το έκανε...και σήμερα μοιάζει και λίγο ρομαντικό, και ο λόγος του λίγο εξεζητημένος, όπως και τα παραδείγματά του, αλλά ρε παιδιά... Ο άνθρωπος ήταν μπροστά από την εποχή του...και από τη δικιά μας...και η ουσία είναι ο τίτλος...το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην τεμπελιά...

"Το δικαίωμα στην τεμπελιά"

Πωλ Λαφάργκ, Φυλακές Αγίας Πελαγίας, 1883

«Ας είμαστε τεμπέληδες σ’ όλα, έξω απ’ τον έρωτα, το πιοτό και την τεμπελιά».

Λέσινγκ

Η δουλειά είναι το αίτιο κάθε λογικής διανοητικού εκφυλισμού και κάθε λογής οργανικής παραμόρφωσης. Συγκρίνετε το καθαρόαιμο άλογο των σταύλων του Ρότσιλντ, που το φροντίζουν ένα κοπάδι δίποδοι υπηρέτες, με το ψωράλογο των νορμανδικών αγροκτημάτων, που οργώνει τη γη, κουβαλάει την κοπριά και μεταφέρει τη σοδειά. Δέστε τον ευγενικό άγριο που οι ιεραπόστολοι του εμπορίου κι οι έμποροι της θρησκείας δεν τον έχουν ακόμη διαφθείρει με το χριστιανισμό, τη σύφυλη και το δόγμα της δουλειάς και δέστε έπειτα τους δικούς μας θλιβερούς δούλους των μηχανών.

...........................................................................

Όταν θα πάψουν να υπάρχουν υπηρέτες και στρατηγοί που θα φορούν γαλόνια, όταν θα πάψουν να υπάρχουν ελεύθερες ή παντρεμένες πόρνες που θα στολίζονται με δαντέλες, όταν θα πάψουν να υπάρχουν κανόνια για φτιάξιμο και παλάτια για χτίσιμο, θα χρειαστεί να επιβάλουμε, με νόμους αυστηρούς, στις εργάτριες και στους εργάτες της δαντέλας, των σιδηρουργείων και των οικοδομών να κάνουν ασκήσεις κωπηλασίας και ρυθμικής προκειμένου ν’ αποκαταστήσουν την υγεία τους και να τελειοποιήσουν τη ράτσα. Απ’ τη στιγμή που τα ευρωπαϊκά προϊόντα θα καταναλώνονται επιτόπου και δεν θα μεταφέρονται στου διαόλου τη μάνα, θα χρειαστεί οι ναύτες, οι χαμάληδες κι οι καροτσιέρηδες να την αράξουν και να μάθουν να γλεντούν. Οι τρισευτυχισμένοι Πολυνήσιοι θα μπορούνε τότε να ριχτούν στον ελεύθερο έρωτα δίχως φόβο για τις κλωτσιές της πολιτισμένης Αφροδίτης και για τα κηρύγματα της ευρωπαϊκής ηθικής.

...........................................................................

Αν, ξεριζώνοντας απ την καρδιά της το διεστραμμένο πάθος που την κυβερνά και διαστρεβλώνει τη φύση της, η εργατική τάξη ύψωνε το φοβερό ανάστημά της όχι για ν’ απαιτήσει τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που δεν είναι τίποτε άλλο απ’ τα δικαιώματα της εκμετάλλευσης ούτε και το Δικαίωμα στη δουλειά που δεν είναι τίποτε άλλο απ το δικαίωμα στην εξαθλίωση, μα για να σφυρηλατήσει έναν ατσάλινο νόμο που θ’ απαγόρευε στον καθένα να δουλεύει περισσότερες από τρεις ώρες τη μέρα, η Γη, η γριά Γη, ξετρελαμένη απ τη χαρά της θα ‘νιωθε να γεννιέται μέσα της ένα καινούργιο σύμπαν.

...........................................................................

Ω Τεμπελιά, σπλαχνίσου τη μακροχρόνια δυστυχία μας! Ω Τεμπελιά, μάνα των τεχνών και των ευγενικών αρετών, γίνε το βάλσαμο για την ανθρώπινη αγωνία!