Πέμπτη 19 Απριλίου 2007

Όταν μου μιλάει το μυαλό μου...

Το μυαλό μου μου μιλάει συνεχώς.

Και μου λέει διάφορα πράματα.

Κάποια είναι χρήσιμα. Κάποια είναι ενοχλητικά.

Κάποια πρέπει να γίνουν επιτακτικά.

Ορισμένες φορές διαφωνώ με το μυαλό μου. Εκεί υπάρχει πρόβλημα.


Μου λέει: Κάνε αυτό. Εγώ του απαντώ: Ξεκόλλα.

Σαν γεροντοκόρη με πιέζει:

Κάνε το, κάνε το , κάνε το. Και εγώ του ανταπαντώ: Σε έχω βαρεθεί.

Κόφ’ το, γιατί

Θα ‘χουμε κακά ξεμπερδέματα… Τότε, μερικές φορές ηρεμεί…για λίγο. Μετά όμως μπορεί να επανέλθει ακόμα πιο απαιτητικό.


Τότε αποφασίζω ότι είναι η ώρα να το δελεάσω. Του προσφέρω μία εναλλακτική ενασχόληση.

Κάποιο « γλυκάκι», που θα του αποσπάσει την προσοχή. Ένα μικρό δωράκι, ας πούμε: Μία όμορφη οπτική παράσταση.

Μία υπόσχεση που θα το ευχαριστήσει.

Ένα παιχνίδι που θα το χαλαρώσει.

Πολλές φορές του ψιθυρίζω… νιώθω λέξεις να φτάνουν έως τη γλώσσα μου, η οποία όμως μένει ακίνητη,

και να γυρνάνε να κάνουν διάλογο με τον κύριο που κατοικεί αποπάνω.

Ορισμένες φορές κάνουμε υπέροχες συζητήσεις οι δυό μας.

Βέβαια, έτσι το καλομαθαίνω, γιατί δεν το έχω μάθει στο όχι.

Και αυτό όμως εντάξει… Προς το παρόν είναι εργατικό και την ψιλοκάνει τη δουλειά του, ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες.

Θα δούμε… Νομίζω ότι μία εκ των ημερών θα πρέπει να του δώσω κανά ρεπό για να ξεκουραστεί.

Εσύ πότε έδωσες του δικού σου άδεια για τελευταία φορά;

Τρίτη 17 Απριλίου 2007

Όταν συμβαίνει ένα από ΑΥΤΑ τα 24ωρα...

Κάποιες φορές...
Ξεκινάς τη μέρα με τις καλύτερες διαθέσεις...
Όμως νωρίς το πρωί συνειδητοποιείς ότι παρόλο που αυτά που έχεις να κάνεις δεν είναι τόσο πολλά...
Δεν υπάρχει περίπτωση να τα προλάβεις...
και στην πορεία της μέρας προκύπτουν και άλλα... και
κάτι σου χαλάει... και δεν προλαβαίνεις να το επισκευάσεις,
και μετά χαλάει και κάτι άλλο...
και μετά προς το απόγευμα χαλάει και κάτι άλλο... και λές πάλι καλά που δεν το πήρα πρέφα γιατί θα μπορούσε να μου συμβεί κάτι κακό...
και το βράδυ μιλάς με κάποιον δικό σου να μάθεις κάποιο καλό νέο...
και μαθαίνεις ότι και αυτός έχει πρόβλημα και δεν είναι καλά...
τότε τί κάνεις;
εγώ θα κοιμηθώ και ελπίζω στη διάρκεια της νύχτας να μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μου...
αν είναι να συμβεί και αυτό, τότε θα έχει πέσει και στο δικό σου... οπότε τι να κάνουμε...
χαιρετίσματα...

Σάββατο 14 Απριλίου 2007

Αγαπημένα μου βιβλία

Ένα καλό βιβλίο είναι πάντα μια σοβαρότατη υπόθεση.

Να μερικές, υποθέσεις που είναι σημαντικές για εμένα:

Ο άνθρωπος ζάρι

Γυρίστε το γαλαξία με ωτοστόπ

V.A.L.I.S.

Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών

Οι σταυροφορίες από την πλευρά των Αράβων

Ο άνθρωπος που έγινε Θεός

Φαντάσματα στον εγκέφαλο

Ο βίος και η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ

Ελληνική μυθολογία

Βασανιστήρια και εξουσία

Άνοιξη στην Αθήνα;;;!::!;









Και όμως... και στην Αθήνα υπάρχουν μέρη σαν και αυτά που μπορείς να ξεκουραστείς, να ανασάνεις και να απολαύσεις τη φύση σε μεγάλα κέφια έχοντας ταυτόχρονα και οπτική της τσιμεντοαηδίας, έτσι για να μεγαλώνει η αντίστοιξη. Που θα μπορούσε να είναι αυτό το μέρος;;; θα δούμε λίγο αργότερα...

Παρασκευή 13 Απριλίου 2007

Χαιρετισμός...

Είναι αλήθεια πολύ ενδιαφέρον και παράξενο πως μπορεί να ερμηνεύσουν το ίδιο γεγονός διαφορετικοί άνθρωποι ανάλογα με τα συμφέροντά τους, και πως συμμετέχουν σε αυτό συναισθηματικά ανάλογα με τον τρόπο που το βιώνουν... Είναι παράξενο επίσης να χαιρετάς κάποιον άγνωστο, που έχεις αναλάβει να τον φροντίζεις για καιρό. Δεν επικοινωνούσες μαζί του, δεν μιλούσες καν την ίδια μητρική γλώσσα. Δεν υπήρχε σημείο επαφής, δεν υπήρχε καν κάποια αντίδραση. Εσύ τον φρόντιζες όσο καλύτερα μπορούσες και δεν ήξερες πως αυτός ένοιωθε... Μπορεί να ήθελε να σου πει, σταμάτα! μην το κάνεις πια αυτό. Και όμως, δεν μπορούσε. Και από σήμερα έχει πάψει να έχει την ανάγκη σου. Και κάποιοι λυπούνται, και κάποιοι χαιρόνται που ξεκουράζεται, και κάποιοι νιώθουν ανακούφιση γιατί τώρα θα ξεκουραστούν και αυτοί λίγο περισσότερο...και εσύ; είσαι προβληματισμένος για όλα αυτά... Γειά σου ρε Λέοντα, ας ξεκουραστείς όπως σου αξίζει