Εδώ και μία εβδομάδα οι γιατροί του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, του μεγαλύτερου Ψυχιατρικού Νοσοκομείου της Ελλάδας είναι σε επίσχεση εργασίας. Η επίσχεση είναι ένα έσχατο μέτρο που χρησιμοποιεί ο εργαζόμενος στον οποίο χρωστούν. Και στο ΨΝΑ χρωστούν στους γιατρούς 11 μήνες αναδρομικά εφημεριών, από τις αυξήσεις που δόθηκαν τον Ιανουάριο που μας πέρασε, και που ουδέποτε ως όφειλαν ενσωματώθηκαν στα ποσά των εφημεριών, αλλά και 4 μήνες (5 με το τέλος και αυτού του μήνα) εφημερίες.
Είναι ορατός δε ο κίνδυνος, αν όλα αυτά τα ποσά δεν τακτοποιηθούν άμεσα τις επόμενες μέρες να διαγραφούν ως χρέη, αφού το οικονομικό έτος τελειώνει σύντομα.
Διαφαίνεται λοιπόν ένα νέο δεδομένο: Με την εξαίρεση κάποιων, λίγων, φημισμένων γιατρών οι υπόλοιποι και κυρίως αυτοί που δουλεύουν στο ΕΣΥ και που έως τώρα ήταν κακοπληρωμένοι, έπεσαν ακόμα ένα σκαλί, στην κατηγορία των απλήρωτων. Η διοίκηση του Νοσοκομείου (είναι της προηγούμενης κυβέρνησης) κωφεύει στις εκκλήσεις. Το ίδιο και το Υπουργείο Υγείας.
Την Ψυχική Υγεία για την οποία οφείλουν να εργάζονται οι γιατροί του ΨΝΑ, δεν την έχουν πλέον ούτε οι ίδιοι... αφού πέρα από τα δεκάδες προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή στο Νοσοκομείο, αντιμετωπίζουν και πρόβλημα διαβίωσης.
Αύριο εφημερεύει το ΨΝΑ, η πόρτα όμως θα είναι κλειστή. Και θα είναι κλειστή για δεύτερη φορά σε διάστημα μίας εβδομάδας. Γιατί έχουμε φτάσει πια σ' αυτή τη χώρα να μαχόμαστε για το αυτονόητο. Για το δικαίωμα στο να εργαζόμαστε και να πληρωνόμαστε για την εργασία μας...
Α, ρε Ελλάδα, τι καλά που τα τρως τα παιδιά σου!!!
