Συναντώντας ένα στοιχειό "τύπου νάνου"

Για όποιον έχει την ευγενή διάθεση, χωρίς εγωισμό και καιροσκοπία και θέλει να επικοινωνήσει με τα πνεύματα της Φύσης, δίνουμε τις βασικές οδηγίες που κάνουν πιθανή την συνάντηση με ένα στοιχειό τύπου Νάνου.

Πρώτη φάση: Να βρείτε ένα απομακρυσμένο και ήσυχο τόπο, μέσα σε ένα δάσος, τον οποίο θα μπορέσετε να τον προσεγγίσετε με ευκολία. Η διαδρομή προς αυτόν τον τόπο πρέπει να γίνει χωρίς συναισθηματικές φορτίσεις, απλά και εύκολα για να μην τρομάξουν και φύγουν τα στοιχειά που κατοικούν εκεί.

Δεύτερη φάση: Να κάνετε μία ανάλυση της όλης διαδικασίας την οποία θα επιχειρήσετε για να είστε σίγουροι ότι δεν το κάνετε για επίδειξη ή για να αποκτήσετε κάτι εγωιστικά. Σαν προετοιμασία πρέπει για δύο μήνες τουλάχιστον να έχετε μία αγνή ζωή χωρίς κανένα είδος ναρκωτικό, οινοπνεύματος ή καπνού.

Τρίτη φάση: Να πάτε στον τόπο που επιλέξατε, μόνος ή με μία συντροφιά που να αναζητεί τα ίδια με εσάς και να κατασκηνώσετε σε σκηνή ή καλύβα, όσο πιο ήσυχα μπορείτε. Να έχετε μαζί σας , αν θέλετε να έχετε κάτι, μόνο αντικείμενα από ασήμι ή χρυσό και να φοράτε ρούχα από φυσικό υλικό. Να έχετε καθαρό σώμα και νου χωρίς φόβο και άγχος. Σαν προσφορά, στους αόρατους κατοίκους που θέλετε να συναντήσετε, μπορείτε να πάρετε κάποιο αρωματικό γλυκό, φρούτα ή αρώματα και να τα αφήσετε 50μ. περίπου μακριά σας.

Τέταρτη φάση: Στον τόπο συνάντησης να πάτε όσες φορές θα χρειαστεί και να καθίσετε στα χόρτα ή πάνω σε ένα κλαδί και να περιμένετε από τη Δύση του Ήλιου μέχρι δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Να χρησιμοποιήσεις για φαγητό μόνο νερό και ξηρούς καρπούς, να είσαι πάντα ξύπνιος και να μην εκδηλώσεις καμία φυσική σου ανάγκη. Αν τελικά δεις κάτι να μείνεις ήρεμος και να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις νοητικά μαζί του. Αν σε κυριαρχήσει ο φόβος , φύγε και μην το ξαναεπιχειρήσεις ποτέ. Η περίοδος που επιτρέπεται να γίνει η συνάντηση είναι μεταξύ της νέας σελήνης και της πανσελήνου και ποτέ το ανάποδο.

Πέμπτη φάση: Για να μην υπάρξει κάποιο πρόβλημα, μετά την συνάντηση, να αποφύγεις την διήγηση της εμπειρίας σου σε άλλους ανθρώπους, παρά μόνο μετά από πολύ καιρό για να μειωθούν οι εντάσεις από τον ενθουσιασμό ή την απογοήτευση που θα έχεις. Και κυρίως να ξέρεις, αν πετύχεις την συνάντηση, ότι δεν έκανες κάτι σημαντικό που δηλώνει την ανωτερότητά σου, άλλα ακολούθησες πολύ φυσικά έναν δρόμο γνώσης και επαφής με τα όντα της Φύσης.

Σχόλια:...

Μια απλή καθημερινή απορία

Η απορία μου είναι εν μέρει θεωρητική και εν μέρει πρακτική. Εν μέρει απευθύνεται σε άλλους και εν μέρει είναι ρητορική. Και παρακαλώ οποιονδήποτε μπορεί να με βοηθήσει να το κάνει. Η χώρα μας είναι τόσο μπουρδέλο όσο φαίνεται, ή μήπως έτσι θέλουν να μας κάνουν να δεχτούμε τα "μεγάλα" συμφέροντα, για να μας απογοητεύσουν και να μας κάνουν να πιστέψουμε πως δεν έχουμε καμία τύχη και έτσι να αυτοφιμωνόμαστε και να αυτολογοκρινόμαστε για να κάνουν ευκολότερα τις παλιοδουλίτσες τους; Τι απ' όλα όσα συμβαίνουν γύρω είναι πραγματικό; Μήπως τελικά η χώρα μας είναι ευλογημένη και ιδιαίτερη γιατί τελικά ανεξάρτητα από το ποιος παριστάνει πως κυβερνά αυτός που τελικά κάνει κουμάντο είναι ο λαός; Αφού παντού υπάρχει αναρχία και ασυδοσία, το κράτος (που μας αρέσει να ξεχνάμε πως είμαστε εμείς) είναι άναρχο, του τέστιν αριστερό. Και η Ελλάδα είναι το επίγειο παράδειγμα της κατάλυσης των πάντων, με εμφανώς χαμηλότερα ποσοστά θανάτων από τις περισσότερες Αφρικανικές χώρες οι οποίες μάλιστα τελούν και υπό καθεστώτα ολοκληρωτικά. Αυτή τη μικρή λεπτομέρεια αν συνειδητοποιήσουμε και ξεαγχωθούμε λιγάκι, το αύριο θα ξημερώσει και πιο εύκολα αλλά και καλύτερο. Π.χ. λές: Χρωστάω τα μαλλιοκέφαλα μου σε τράπεζες. Δεν υπάρχει πιθανότητα με το μισθό μου να τις αποπληρώσω. Ο αγχωμένος εαυτός σου σου λέει: Άσε μεγάλε, την πάτησες. Δεν τη βγάζεις καθαρή. Με το μισθό που παίρνεις, δεν ξεπληρώνεις. Πάρε ένα κουτί χαπάκια να τελειώνεις (ρίμα) γρήγορα και αβασάνιστα. Εδώ όμως, οφείλει να έρθει και ο άλλος εαυτός, ο χαλαρός, που πρέπει επιτέλους να ενεργοποιηθεί και να σου πει: Τι λες καλέ μου, θα στεναχωρηθείς; Πάρε άλλο ένα δάνειο, να αποπληρώσεις τα υπόλοιπα και βλέπουμε... Αυτή είναι μία εκδοχή. Υπάρχουν όμως και άλλες:π.χ. σκέψου μία κομπίνα και κονόματα. Έτσι κι αλλιώς όλα είναι τόσο χύμα, που κανείς δεν θα το πάρει πρέφα αν κάποιος μασήσει λίγα ψιλά ακόμα.
Εδώ τελειώνω με τις διαπιστώσεις προς το παρόν. Πρέπει όμως να προχωρήσω και ένα βήμα πιο κάτω... Πού πάσχει το πολιτικό σύστημα και οι πολιτικοί; Θα σας πω αμέσως. Μένουν όλοι στις διαπιστώσεις. Δηλαδή λένε: Χρειαζόμαστε υποδομές. Αυτό το ξέρουμε και εμείς. Το θέμα είναι τι προτείνεις, πως θα δημιουργηθούν οι υποδομές. Αλλά αυτό είναι υπερβολικό για τον πολιτικό, γιατί αν μπορούσε να προτείνει και βιώσιμους τρόπους λύσης των προβλημάτων, αυτό αφενώς θα απαιτούσε την από μέρους του ύπαρξης εγκεφάλου και αφετέρου δεν θα ήταν ο εαυτός του (δηλ. πολιτικός), αλλά στέλεχος σε μεγάλη εταιρία. Δηλαδή θα αυτοαναιρούσε την ύπαρξη τους, πράγμα ασύμβατο με την καθημερινή πραγματικότητα. Εγώ όμως κι ας μην είμαι στέλεχος, έχω πρόταση καλή και φίνα και μιά χαρά. Όμως έχει μόνο ένα μειονέκτημα. χρειάζεται λίγο περισσότερη συμμετοχικότητα. Και εξηγούμαι: Ποιά είναι η κατάσταση; Οι λίγοι εκμεταλλεύονται τους πολλούς. Υπάρχει κράτος που δεν σέβεται τον πολίτη, υπάρχει διαπλοκή, μίζα και οικογενειοκρατία. Κοινώς όποιος έχει συγγενή και τον βολέψει, έχει καλώς. Ιστορίες καλές όλοι ξέρομε από το φιλικό μας περιβάλλον, για να μην πολυλογώ. Υπάρχουν νόμοι που δεν εφαρμόζονται, που χρησιμοποιούνται κατ' ανάγκη και περίπτωση και που έχουν άπειρα παράθυρα για να αερίζονται. Και προσπαθούν να μας πείσουν ότι σε αυτό τον περιβάλλοντα χώρο πρέπει να είμαστε φοβικοί και αμυντικοί, προσπαθώντας να φυλάμε τα νώτα μας. Όταν όμως δεν έχεις τοίχο να στηριχτείς, πάρτο απόφαση, τα νώτα σου δεν τα φυλάς. Οπότε εγώ προτείνω: Επίθεση! Αυτό που κάνουν οι λίγοι ας το κάνουμε όλοι. Αφού αυτοί οι 5-10 ζουν εις βάρος των άλλων 90, ας ξυπνήσουν και οι υπόλοιποι 90 και να κάνουν κάθε μέρα όλη μέρα ότι κάνουν οι 10. Το know how το ψιλοαντιλαμβανόμαστε τώρα πια. Όλοι μαζί να πάμε φυλακή δεν γίνεται. Οπότε ας πορευτούμε έτσι και όλα θα πάνε καλά... Και που ξέρεις... Μπορεί αυτοί οι 5-10 να πανικοβληθούν και να αρχίσουν αυτοί να δουλεύουν για εμάς έτσι για αλλαγή.