Ξαφνικά ακούω ένα σάλπισμα! Τι μπορεί να είναι; Μάλλον μία αποκριάτικη καραμούζα. Μετά ακολουθούν έντονες φωνές. Τι γίνεται άραγε; Πολύς κόσμος κάνει φασαρία. Η ώρα, μία και τριάντα το βράδυ. Χαρούμενα ποδοβολητά, έντονη μουσική. Κάποιος τραγουδάει χαρούμενα. Κόσμος τραγουδάει, πίνει και χορεύει. Η μουσική είναι πολύ έντονη και δυνατή. Κάτι δεν μου κολλάει. Μα καλά, τι γίνεται; Κάποιοι φαίνεται πως περνούν εξαιρετικά καλά… Βγαίνω στο παράθυρο. Είναι ένα εξαιρετικό πάρτι μάλλον γενεθλίων, που γίνεται απέναντι. Μα καλά, που είναι το παράξενο; Δεν υπάρχει παράξενο. Όλα πάνε καλά. Ο κόσμος είναι χαρούμενος και δεν συμβαίνουν έκτροπα. Το μόνο που με προβληματίζει είναι το δικό μου μυαλό. Απλώς δεν είμαι συνηθισμένος σε όλα αυτά.
Γιατί απλά, έχω ξεχάσει δύο βασικές λεπτομέρειες. Είμαι στο κλεινόν άστυ, και είναι μεγάλη Παρασκευή, μέρα μεγάλου πένθους για κάποιους, και μεγάλης χαράς (προφανώς για κάποιους άλλους… Ζήτω η πολυσυλλεκτικότητα!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου