Η (Πανεπιστημιακή) Παιδεία κάνει κακό στην υγεία...

Στη σύγχρονη κοινωνία υπάρχει η περιρρέουσα αντίληψη ότι η παιδεία με τη μορφή σπουδών είναι απαραίτητη και υποχρεωτική. Όπως ανατροφοδοτούνται και αντίστοιχες αντιλήψεις που λένε ότι πριν παντρευτεί η γυναίκα πρέπει να κάνει χτένισμα για γάμο, που στοιχίζει το μισό μου μηνιάτικο (είμαι στη γενιά των 700-900 ευρώ, οι απόψεις για το ακριβές ποσό διίστανται).

Πρέπει λοιπόν για να επανέλθω στο προκείμενο ο άνθρωπος να έχει (πλέον) υποχρεωτικά πανεπιστημιακή μόρφωση σύμφωνα με το (μικροαστικό) κατεστημένο. Η άποψη μου είναι ρητώς: This is bullshit, η κοινώς παπαρίτσες…

Πιστεύω ότι τελικά μετά από ατελείωτα χρόνια σπουδών ο καθένας έχει φάει στη μάπα ατελείωτα κατεβατά σκουπιδοσημειώσεων από την γκλάβα του κάθε βαρεμένου καθηγητή (φυσικά με ορισμένες εξαιρέσεις πάντα) έχει ξοδέψει άπειρο χρόνο, χρήμα και εγκεφαλική ισχύ για πράγματα που δεν θα χρειαστεί πραγματικά ποτέ στη ζωή του (εκτός ίσως αν συμμετέχει σε τηλεπαιχνίδια), έχει διαβάσει μαθήματα τα οποία σιχαίνεται, έχει ταλαιπωρηθεί από ξενύχτια διαβάσματος και έχει υποστεί υψηλό στρες (το οποίο παρεπιπτόντως δρα αθροιστικά στη ζωή του ανθρώπου).

Ξυπνάς και συνειδητοποιείς λοιπόν ένα ωραίο πρωινό ότι είσαι ένας κουρασμένος, μερικές φορές άνεργος ή υποαπασχολούμενος μεσήλικας. Συνειδητοποιείς επίσης ότι απασχολείσαι σε κάποιο τελείως διαφορετικό αντικείμενο από αυτό που σπούδασες και αναρωτιέσαι γιατί ο διπλανός συνομήλικος υδραυλικός (με όλο το σεβασμό) που δεν έχει σπουδάσει, χρεώνει το χρόνο του στο δεκαπλάσιο τίμημα από εσένα (και μετράει και ήδη πέντε με δέκα χρόνια προϋπηρεσίας), αναρωτιέσαι επίσης γιατί ο κόσμος μας παρόλο το ότι έχει πλέον τόσους σπουδασμένους φαίνεται να πηγαίνει κατά διαόλου και γιατί όλοι αυτοί που έχουν πάει πανεπιστήμιο δεν έχουν απαραίτητα καλύτερα εφόδια για να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα.

Η απάντηση εδώ είναι (σχετικά) απλή. Το πανεπιστήμιο πλέον είναι σαν τον παιδικό σταθμό. Είναι ένα μέρος όπου το παιδί σου το στέλνεις για να κοινωνικοποιηθεί, είναι όμως και μια μάντρα να το παρκάρεις κάποιες ώρες της ημέρας…

Το σημερινό πανεπιστήμιο είναι ένα μέρος που μαθαίνεις να παπαγαλίζεις, μαθαίνεις να περνάς μαθήματα με απίστευτα μεγάλη ύλη με μερικές μόνο μέρες διάβασμα και είναι επίσης το μέρος που καθρεφτίζει την κοινωνία μας, μεταφέροντας ως επί το πλείστον ξεπερασμένες και ενίοτε μη ακριβείς γνώσεις (πείτε μου πόσο καινούργια ήταν τα βιβλία από κάθε μάθημα; Κάθε πότε οι καθηγητές αναθεωρούν το υλικό των διαλέξεών τους;)
Επίσης φροντίζει να περιορίζει τους φοιτητές (που οι περισσότεροι πολλές φορές έχουν βρεθεί στο συγκεκριμένο τμήμα είτε κατά τύχη, είτε γιατί οι γονείς τους τους πίεσαν ή διότι θέλανε δικαιολογία να φύγουν μακριά από το σπίτι.) και να τους μεταδίδει απλά κάποιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις ενώ επιτυγχάνει με αξιομνημόνευτη ακρίβεια να δημιουργεί απογοήτευση για την εργασιακή αποκατάσταση, ματαίωση των ονείρων και των επιδιώξεων και σεβασμό στην πανεπιστημιακή ιεραρχία (και όχι μόνο)

Δυστυχώς θεωρώ ότι αποτυγχάνει να μεταδώσει θεμελιώδεις αρχές της παιδείας απαραίτητες για την περαιτέρω αξιοποίηση του προσωπικού τους δυναμικού:
-Δηλαδή πρωτίστως σεβασμό προς το συνάνθρωπο και το περιβάλλον.
-Ευέλικτο τρόπο σκέψης και ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ που είναι εξαιρετικός παράγοντας εξέλιξης
-Μεθοδολογία των επιστημών
-Χρήσιμους καθημερινούς αλγόριθμους εργασίας πάνω στο κάθε αντικείμενο (και όχι ιστορικές πληροφορίες για τον μπατζανάκη του θείου της γιαγιάς αυτού που έχει κάνει την κάθε ανακάλυψη)
-Προσομοίωση καθημερινών προβλημάτων και αντιμετώπισή τους από έμπειρους καθηγητές (καλά τι λέω τώρα)
-Πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων και μεθοδολογία αξιοποίησης της παρεχόμενης γνώσης.

Το ζήτημα είναι πως ο καθένας είναι προικισμένος με ένα μυαλό που αποδεικνύεται λιγότερο ή περισσότερο δυνατό σε διαφορετικούς τομείς. Για να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο πρέπει να δοκιμάσει διαφορετικά πράγματα, να έχει προσωπικές και όχι μόνο δανεικές εμπειρίες (νομίζω ότι αυτές δεν είναι ποτέ αρκετές), πρέπει να μην φοβάται να δοκιμάζει το καινούργιο, να αμφισβητεί και να είναι έτοιμος κάθε στιγμή για την ολοκληρωτική ανατροπή.

Πολλοί από τους πιο επιτυχημένους και αναγνωρίσιμους ανθρώπους του πλανήτη δεν τα πήγαιναν τόσο καλά με το ακαδημαϊκό σύστημα (ο Steve Jobs της Apple δεν φοίτησε κάπου, Ο Einstein ίδρωσε για να τελειώσει το Λύκειο), ενώ πολλοί άλλοι είτε εκμεταλλευόντουσαν ελαστικά εκπαιδευτικά συστήματα (εξαιρούμενοι ή αυτοεξαιρούμενοι από βαρετά μαθήματα) για να αφιερώσουν χρόνο σε αυτό που τους άρεσε. (βρίσκω διασκεδαστικό όταν οι γονείς συμβουλεύουν τα παιδιά τους: ναι, μωρέ κάνε αυτό που θες, αλλά πρώτα πάρε το πτυχίο. Άτιμη αναβλητικότητα!!! Και αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων όπου δεν υποχρεώνουν το βλαστό τους να ακολουθήσει το αντικείμενο που εκείνοι επιθυμούν).

Σε απλά καθημερινά, πρακτικά Ελληνικά: Γαμάτε γιατί χανόμαστε!!!!

Ολυμπιακοί φαφλατάδες

Έχει πολύ πλάκα να βλέπεις τις συνεντεύξεις μετά από κάποιο αθλητικό γεγονός και δη Ολυμπιακό αγώνισμα. Εκεί απολαμβάνεις την επιτομή του κλισέ, όπου συνήθως ο αθλητής που μιλά επιβεβαιώνει μέσω των λόγων και των εκφράσεών του την καταπίεση που έχει φάει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του. Κατά κανόνα μιλάει διαλέγοντας τις εκφράσεις του από ένα λεξιλόγιο 50 λέξεων, μιλάει γρήγορα, αγχωμένα και στην καλύτερη περίπτωση χρησιμοποιεί και ολίγη από την ειδική ορολογία που αφορά στο αγώνισμά του.

Όταν δεν πάρει την καλύτερη ή την αναμενόμενη θέση μας διαβεβαιώνει ότι όλα αυτά συνέβησαν διότι τον χτύπησε αλύπητα η τρομερή μοίρα, που στάθηκε άδικη μόνο σε αυτόν, αφού παρόλα τα φυλαχτά, μαγείες, βασκανίες, προσευχές και παρόλο που στον αγώνα φόρεσε και το βρακάκι του ανάποδα για να μην τον πιάσει το κακό το μάτι, το μάτι τελικά του την έκανε τη ζημιά. Η άλλη περίπτωση είναι πως εκείνος ο τρομερός τραυματισμός που τον ταλαιπωρούσε πριν από κάτι χρόνια, τον θυμήθηκε καταμεσής του αγώνος και ω! του στέρησε την πολυπόθητη διάκριση.

Σπάνια βέβαια, συναντούμε και κάποιους αθλητές άλλης ποιότητας, αυτής που προσωπικά μου αρέσει. Αυτούς που όταν οι πάντα αδιάκριτοι δημοσιογράφοι τους χώνουν ένα μικρόφωνο στο στόμα αυτοί με υπομονή εξηγούν ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος είχαν τη χαρά να συμμετέχουν σε μία καλή αναμέτρηση, όπου αυτή τη φορά επικράτησαν και περιμένουν με αγωνία την επόμενη φορά για να αγωνιστούν και πάλι. ΑΝ δεν τα πήγαν καλά, αυτό δεν συνέβη για συμπαντικούς λόγους, αλλά είτε γιατί οι άλλοι ήταν πολύ καλοί, ή γιατί οι ίδιοι απλά και σταράτα δεν απέδωσαν. Χωρίς διακαιολογίες, χωρίς τζιριτζάντζουλες και σκουληκιές…

Αυτοί είναι οι αθλητές που μου αρέσουν. Αυτοί είναι και οι άνθρωποι που μου αρέσουν…

Περί γιατρών, εφημεριών, μισθών και αναμονών ιατρικών ειδικοτήτων

Οι αναμονές για μία θέση ειδικότητας είναι φλέγον ζήτημα για τους ιατρούς.
Οι λίστες αναμονής είναι τεράστιες, τα χρόνια που περιμένει κάποιος πλέον μπορεί να είναι στην καλύτερη περίπτωση από δύο-τρία χρόνια έως και πέντε με έξι. Σε αυτό το χρονικό διάστημα δεν μπορεί να εργαστεί αξιοπρεπώς, αφού ως ανειδίκευτος δεν μπορεί πρακτικά να ανοίξει ιατρείο (ποιος θα πάει σε ανειδίκευτο ιατρό;), ενώ για ειδικότητες που απαιτούν παραπάνω από ένα τμήματα (και είναι οι περισσότερες), καλείται να περιμένει κάθε φορά σε μία νέα λίστα!!!!!

Γιατί οι προσλήψεις ειδικευομένων ιατρών για όλα τα νοσοκομεία της χώρας πάγωσαν για ενάμιση μήνα (πέρα από τον ενάμιση μήνα που χρειάζεται για την πρόσληψη και παρόλο που είναι γνωστός στο υπουργείο ο ακριβής χρόνος πρόσληψης και συμπλήρωσης του απαιτούμενου χρόνου ειδικότητας ) επιβαρύνοντας μία ήδη πολύ βεβαρημένη κατάσταση;

Το πιθανότερο είναι για να εξοικονομήσει το υπουργείο χρήμα για να μπορέσει να πληρώσει μισθούς (να πληρώσει εφημερίες; Να πληρώσει τους μισθούς αυτών που παίρνουν βάσει καινούργιου νόμου παράταση έως την έλευση του επόμενου ειδικευόμενου; Κάτι απ’ όλα αυτά ή και όλα μαζί)

Α, και κάτι το οποίο συζητείται τελευταία. Ακούγεται ότι θα αυξηθεί η φορολογία στις εφημερίες. Ωραία, γιατί οι γιατροί παίρνουν πολύ χρήμα! Μία καθημερινή εφημερία κοστολογείται περί τα εβδομήντα ευρώ από το μεσημέρι, έως το επόμενο πρωί (οι γιατροί δεν δικαιούνται ρεπό γι’ αυτό πρέπει να δουλεύουν συνεχώς για 32 ώρες όταν έχουν εφημερία από το πρωί έως το επόμενο μεσημέρι… Πολλές φορές οι εφημερίες μένουν απλήρωτες για μήνες, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις κάποιοι έχουν «χάσει» χρήματα εφημεριών είτε γιατί τελείωσαν ειδικότητα και άλλαξαν νοσοκομείο ή γιατί αναγκάστηκαν να κάνουν πολλές εφημερίες λόγω έλλειψης προσωπικού και έμειναν απλήρωτοι) Παρακαλώ κάντε τα μαθηματικά και δείτε πόσο κοστολογείται η ώρα. Έπειτα συγκρίνετε αυτό που θα βρείτε με ΟΛΑ τα άλλα επαγγέλματα και σφυρίξτε μου κλέφτικα

Παρατηρούνται και άλλα πολύ παράδοξα… Όρεξη να’ χει κανείς να τα καταγράφει… Ο μισθός ενός ειδικευομένου είναι μικρότερος από τον μισθό ενός αγροτικού ιατρού. Δηλαδή εδώ ανεβαίνοντας βαθμίδα χάνεις χρήματα!!! (σημείωση: ο μισθός ενός ειδικευόμενου πρέπει να είναι περίπου 1000 ευρώ)

Έχω γνωρίσει αρκετούς ιατρούς. Πολλοί από αυτούς έχουν διάθεση να βοηθήσουν. Και όσον αφορά στους άλλους όμως, τους όχι τόσο «καλούς» δεν μπορώ πλέον να είμαι τόσο σκληρός όσον αφορά τα φακελάκια και τις αμοιβές. Άνθρωποι είναι και πρέπει να ζήσουν με κάποιο τρόπο. Οι καλοπληρωμένοι είναι πολύ λίγοι. Οι υπόλοιποι;

Με το spam σπαμ' πλάκα....

Το spam είναι γενικά ένα μήνυμα που στέλνεται από κάποιον σε μία λίστα ανθρώπων με τους οποίους δεν έχει σχέση. Είναι μαζική αλληλογραφία και στερείται ενδιαφέροντος για τον παραλήπτη. Μερικές φορές μάλιστα μπορεί να περιέχει και επιβλαβές για την υγεία του υπολογιστή περιεχόμενο (ιούς, σκουλήκια κ.ο.κ)

Στην αρχή το spam ήταν ένας τρόπος ορισμένοι καλοί άνθρωποι να μπουκώνουν τους διαδικτυακούς διακομιστές… Να δημιουργούν για τους δικούς τους λόγους ο καθένας το δικό του μικροχάος… Έτσι κατέρρεαν συνήθως διακομιστές μικρών ή μεγαλύτερων εταιριών και δημιουργούνταν αναταραχές στο διαδίκτυο που αυτοί εκμεταλλεύονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Με τον καιρό όμως, το ανακάλυψε και μία μερίδα ανθρώπων πολύ πολύ επικίνδυνη για την ανθρωπότητα…

Οι ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΈΣ!!! Και από τότε μας ξεκώλιασαν στο σκουπίδι. Κάθε εβδομάδα μου έρχονται ένα κάρο μαλακίες και εγώ δεν ξέρω από πού, παρόλα τα φίλτρα, τα αντιικά, γιατρικά και μαγγανείες που χρησιμοποιώ για να τη σκαπουλάρω. Και το spam έχει επεκταθεί παντού!

Ξυπνάω το πρωί και βλέπω κάτω από την πόρτα ξανά και ξανά φυλλάδια της πιτσαρίας από τον απέναντι δρόμο (Έχω ορκιστεί να μην πάρω ποτέ πίτσα από εκεί!), κατεβαίνω στο αυτοκίνητο και οι καθαριστήρες είναι γεμάτοι από χαρτιά, χαρτάκια και άλλα σκατουλάκια, δέχομαι συνεχώς μηνύματα από την εταιρία κινητής τηλεφωνίας για να μου πει χρόνια πολλά, το ωροσκόπιο μου, την ώρα, το αποτέλεσμα του αγώνα ποδοσφαίρου και το μαύρο μου το χάλι, με παίρνουν τηλέφωνο από ινστιτούτα αδυνατίσματος, τράπεζες, με σταματούν στο δρόμο επιμένοντας να πάρω το φυλλάδιο για το φροντιστήριο με τα ταχύρυθμα τμήματα λυκείου (δεν μοιάζω για λυκειόπαιδο ούτε για πατέρας λυκειόπαιδου) και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς! Με έχουν στην πίεση!

Άσε που συνήθως όλοι αυτοί επιλέγουν τις πιο ακατάλληλες ώρες και το κάνουν επίτηδες λες και θέλουν να με εκνευρίσουν! (με έχουν πάρει τηλέφωνο ακόμα και 11:30 το βράδυ, και επίσης αγαπημένη ενόχληση είναι και το Σάββατο το πρωί… (το παιδί που μοιράζει τα φυλλάδια της πιτσαρίας)…
Και θέλουν ακόμα και να μου δημιουργήσουν ενοχές! ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Πρόσφατο περιστατικό: Κοπέλα στο δρόμο με εκπτωτικά κουπόνια για θερινά σινεμά:
-Hello, how are you today?
-Ναι, ξέρετε είμαι από εδώ…
-Μα φυσικά, έτσι το είπα για να κάνω επαφή…
(συνεχίζω να περπατώ χαλαρά και περπατούμε παράλληλα)
Σινεμά πάς;
-(εγώ) Μπάαα…
-Γιατί;
-Δεν προλαβαίνω…
-Γιατί, υπάρχουν πολλές ταινίες…
-Είμαι βέβαιος, εγώ όμως δεν προλαβαίνω, ευχαριστώ…
-Μα είναι ευκαιρία, μιλάμε για μεγάλη έκπτωση.
-(εγώ παραμένω χαμογελαστός και σε χαλαρό ύφος) Δεν ενδιαφέρομαι, ευχαριστώ…
-(φανερά εκνευρισμένη, σχεδόν φωνάζοντας.) Το ξέρεις ότι εξαιτίας σου κλείνουν τα θερινά σινεμά;!!;;
( Άρα λοιπόν έμαθα ότι είμαι υπεύθυνος και για την κακή πορεία των σινεμά… Να δώ τι άλλο θα ακούσω… (πάντως μαλάκα δεν με είπε… τουλάχιστον δυνατά))

Άλλο περιστατικό με προσφορά Visa από το τηλέφωνο.
- Γειά σας, μπλα μπλά μπλά visa (μαγική λέξη).
- Ναι, ξέρετε, ευχαριστώ πολύ, δεν χρησιμοποιώ κάρτες…
- Μα είναι ευκαιρία…
- Ναι, ευχαριστώ πολύ, δεν έχω χρήματα…
- Μα γι’ αυτό χρειάζεστε την κάρτα…
- Ναι, για να καταλάβετε, είμαι πολύ φτωχός!!!
- Ά, δεν πειράζει, βγάλτε εσείς την κάρτα…
- Μα δεν θα έχω λεφτά να την πληρώνω!!!!!!!
- Μα δεν χρειάζονται λεφτά!!!!!
Εκεί της το έκλεισα στη μούρη γιατί η επικοινωνία μας ήταν πλέον τελείως μονόδρομη…

Και παλιά έλεγες …θα πάρω τα βουνά… Τώρα που τα έχουν κάψει όλα ΠΟΥ να πάς;