Ούτε για ντομάτες δε φτουράνε....

Από τα πολύ παλιά χρόνια, την αρχαιότητα, υπήρχε το έθιμο του πετάγματος (σάπιων κυρίως) φρούτων και ζαρζαβατικών ως ένδειξη μέγα χλευασμού.

Αργότερα, το έθιμο εμπλουτίστηκε με το πέταγμα και άλλων πρώτων υλών από το οπλοστάσιο της κουζίνας. Απαραίτητη προϋπόθεση για επιτυχία: Κατά προτίμηση ολίγον πολυκαιρισμένα, ελαφρώς σάπια, με μπόλικη μούχλα και πολύ μαλακή υφή.

Η ποικιλία μεγάλη. Κλούβια αυγουλάκια, μουχλιασμένες ντοματούλες, κομμένα γιαουρτάκια.
Τώρα πια με την κρίση, που τέτοιες πολυτέλειες...
Δεν περισσεύει τίποτε από το φτωχό ψυγείο του σπιτιού...