Μετά από λίγο καιρό... και πάλι χαζοί

Ώρες ώρες απορώ και εγώ με τον προφητικό κατά τα άλλα λόγο του μπριζολίνου. Ομολογώ πως το ποιητικό του κείμενο με συγκίνησε βαθύτατα. Ήταν ένα σπαραξικάρδιο σημείωμα, που με τράνταξε σαν τον μέρμηγκα δίπλα από τον οποίο περπατά ένας ανέμελος ελέφαντας. Ο λόγος τόσο ρευστός, οι μεταφορές, τόσο μα τόσο σύγχρονες. Μπριζολίνε, αποδεικνύεις με αυτό το σημείωμα το ρομαντικό σου τάλαντο, τον ακριβή σου λόγο... και μου έδειξες πως έπασχες μαζί μου σε αυτή την κόλαση της τεχνολογικής γραφειοκρατικής αλητείας όπως εύγλωττα την ονομάτισες... Τώρα όμως επέστρεψα... Συντομότερα ίσως από ότι θα περίμεναν αλλά και θα ήθελαν πολλοί... Και θα συνεχίσουμε μαζί...