Η μοναδική σου αλήθεια

Αλήθεια, ποια αλήθεια; Η δικιά σου, η δικιά μου η αλήθεια, της κοινωνίας μου, της κοινωνίας σου, η αλήθεια του θύτη, του θύματος, του θεού ή του ανθρώπου;

Του ζωντανού ή του πεθαμένου;

Των αισθήσεων ή της νόησης; Της παρατήρησης ή της θεωρίας; Της επιστήμης της, εμπειρίας ή του ενστίκτου;

Η αλήθεια της ειλικρίνειας ή του ψεύδους;

Η αλήθεια του εγκρατούς ή του ασύδοτου στη ζωή, στην υποχρέωση, στις συνήθειες και τις επιδιώξεις;

Η αλήθεια του ανθρώπου του ζώου ή της φύσης;

Γιατί η αλήθεια να είναι τόσο σημαντική για ορισμένους, τόσο μα τόσο απόλυτη στο μυαλό τους και τόσο μα τόσο σχετική για άλλους;

Η αλήθεια του παρατηρητή ή του παρατηρούμενου;

Η αλήθεια του σημείου ή του σημαινόμενου;

Είναι υπέροχη η αλήθεια, είναι απαραίτητη η αλήθεια, είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Και είναι πραγματικά μοναδική. Και ξέρεις γιατί;

Γιατί υπάρχει μόνο για μία χρονική στιγμή. Εκείνη τη στιγμή που γεννιέται, εκείνη τη στιγμή τελειώνει. Και δεν θα ξαναυπάρξει ποτέ. Την ακριβώς επόμενη στιγμή θα γεννηθεί μία καινούργια. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η ζωή.