Η στολή εργασίας του καθωσπρεπισμού

Σχόλιο: - Οι διάλογοι είναι πέρα για πέρα ακριβείς-

Το λοιπόν, εγώ είμαι πάνω στο σκούτερ μου, και φτάνω στον προορισμό μου, που είναι βιβλιοπωλείο σε μικρό δρομάκι. Παρκάρω αφήνοντας ένα κενό από το παρκαρισμένο αμάξι μπροστά μου περίπου 30 εκατοστά (στο εν λόγω δρομάκι επιτρέπεται η στάθμευση). Έχω δει ότι από πίσω, το αμάξι έχει χώρο τουλάχιστον ένα μέτρο. Είμαι έτοιμος να κατέβω και βλέπω στο εν λόγο αμάξι, στη θέση του συνοδηγού ένα κύριο 60-70 ετών κουστουμαρισμένο και με όψη τύπου Ζάχου Χατζηφωτίου, δηλαδή αρκετά κομπλεξικού και δυσκοίλιου ατόμου, να μου κάνει σινιάλο με το χέρι, υποδεικνύοντάς μου να φύγω. Με τη σειρά μου και με νοήματα του δείχνω ότι αν θέλει να μου πεί κάτι πρέπει να βγει από το αμάξι. Και αυτός βγαίνει…
« Τι θέλετε;» του λέω.
«Να φύγετε,» μου ανταπαντά.
«Και που να πάω;»
«Να παρκάρετε στο πεζοδρόμιο,» μου ξαναλέει
«Μα γιατί;»
« Μα νεαρέ δεν χωράμε να βγούμε…»
«Μα φυσικά και χωράτε,» του λέω « έχω αφήσει μπόλικο χώρο» Βγαίνει και ελέγχει. Βλέπει ότι όντως υπάρχει πολύς χώρος. Κοντοστέκεται. Σκέφτεται λίγο και εκνευρισμένος μου λέει πάλι:
« Να παρκάρετε στο πεζοδρόμιο,» σας λέω.
«Αποκλείεται,» του ανταπαντώ.
«Γιατί;» με ρωτά.
«Γιατί θα είμαι παράνομος,» του εξηγώ.
«Μα και εδώ που έχετε παρκάρει, παράνομος είστε»
Έχω αρχίσει και εκνευρίζομαι πολύ. Μένω όμως στον πληθυντικό…
«Εάν είμαι εγώ παράνομος τότε είστε και εσείς,» του αντιγυρίζω.
Το σκέφτεται στιγμιαία, και εκνευρίζεται ακόμα πιο πολύ.
«Ναι είμαι κι εγώ παράνομος, εσύ όμως να φύγεις! Να παρκάρεις στο πεζοδρόμιο…»
Τώρα πια μου την έχει δώσει!
« Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια,» του λέω. « Εξάλλου δεν μπορώ να καταλάβω γιατί καίγεστε τόσο, αφού δεν είστε καν οδηγός. Αφήστε αυτόν να λύσει το πρόβλημα!»
Και εκεί ο αντιπαθέστατος γέρος εξερράγη.
« Είστε αλήτης! Είστε ηλίθιος!(Μου μίλαγε πάντα στον πληθυντικό…) Είστε βλάκας!» κ.ο.κ
Σε αυτό το σημείο, και επειδή έπαψα να το διασκεδάζω έφυγα, ενώ αυτός συνέχισε να με βρίζει.
Σημεία προς περισυλλογή: Τι θα γινόταν αν ήμουν έστω και λίγο οξύθυμος; Αξίζει ένας τέτοιος απίθανος τύπος τη χειροδικία; Πρέπει να κυκλοφορεί έξω ελεύθερος; Τι θα έκανε άραγε στα νιάτα του; Τι κρυβόταν πίσω από το καλοραμμένο του κουστούμι, αυτή την έξοχη στολή εργασίας του καθωσπρεπισμού;