Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ σκεπτικός όλα αυτά που συμβαίνουν.
Και με αφορμή αυτά, μου έρχονται στο μυαλό και τα άλλα, τα προηγούμενα των τελευταίων ετών και μαζί μ’ αυτά πολλές απορίες.
Παρακολουθώ την τηλεόραση και αντί να βλέπω προσπάθεια της αστυνομίας να επιβάλλει την τάξη (που εν προκειμένω είναι απλά να μην κατακαεί το σύμπαν) βλέπω συμμοριτοπόλεμο. Μπουλούκι οι κουκουλοφόροι; Μπουλούκι και η αστυνομία. Πέτρες οι κουκουλοφόροι; Πέτρες και οι αστυνομικοί! Μα καλά που τα έχουν διδαχθεί αυτά;
Οι κουκουλοφόροι πετούν πέτρες, καίνε, καταστρέφουν. Η αστυνομία οπισθοχωρεί…
Μία 15χρονη κοπελιά κυνηγιέται από τα ΜΑΤ στη Θεσσαλονίκη. Κάθεται ακίνητη. Την φτάνουν δύο αστυνομικοί. Αντί να την συλλάβουν την αρχίζουν στις σφαλιάρες και τις κλοτσιές… Μήπως έχουν μπερδέψει τους ρόλους;
Που φαίνεται η εκπαίδευση τους; Που είναι η αυτοσυγκράτηση; Και καλά κάποιος αστυνομικός κάποια στιγμή ας πούμε ότι ξεφεύγει… Οι άλλοι; Γιατί δεν τον συγκρατούν; Οι αξιωματικοί τι κάνουν; Που είναι η υπευθυνότητά τους;
Τόσα και τόσα έχουν γίνει αυτές τις μέρες είναι περιττό να τα καταγράψω όλα, τα έχουμε δει και τα έχουμε ζήσει όλοι.
Τα αποτελέσματα και στον τομέα της δημόσιας τάξης είναι θλιβερά. Τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης πάλι μηδενικά… Τα ίδια όπως παλιότερα με τις φωτιές, το βα-το-πέδιο, το Ζαχόπουλο, τα ομόλογα, την υγεία, τη λιτότητα, την ανεργία κ.ο.κ
Την ίδια στιγμή οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι συνεχίζουν το βαρετό (πλέον) τους τροπάριο. Προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα γεγονότα, για να προωθήσουν (για άλλη μια φορά) τη θεσούλα τους ή να μας ταλαιπωρήσουν με τις χαζοπαρόλες τους…
Λόγια που δεν είναι σύντονα με τις εκφράσεις του προσώπου, ψέματα, ψέματα, και φτηνές ρητορείες με μπόλικα ψευτοσοφιστικά τρικ και λογικές πλάνες. Ο κόσμος φαίνεται πως όλο και περισσότερο μπουχτίζει. Όποιος διαβάζει ιστορία ξέρει τι γίνεται όταν η πίεση συνεχώς αυξάνεται και δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα η παραμικρή εκτόνωση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου