Δεν ξέρω αν φταίνε τα γεράματα, η θυροξίνη που παίρνω τελευταία ή κάποιος άλλος από μερικές χιλιάδες λόγους, αλλά το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ένα!
Τη στιγμή που γράφω αυτές τις λιγοστές γραμμές, σιελορροιώ ακατάπαυστα, και βλέπω μπροστά μου εικόνες... Έχω οπτικές ψευδαισθήσεις, φαντάζομαι ότι μου φέρνουν σαγανάκι μετσοβόνε με πιπεριές και ντομάτα, μυρίζω χοιρινό λεμονάτο, ορέγομαι αρνάκι κλέφτικο και φαντασιώνομαι σπιτικό κοντοσούβλι στο φούρνο τυλιχτό σε λαδόκολλα, μπαίνω στον πειρασμό να ετοιμάσω κινέζικο ρύζι έξτρα σπέσιαλ, επιθυμώ ένα μισόκιλο Νιρβάνα choc choc chip και θέλω όλα αυτά να τα ξεπλύνω με μερικά πακοτίνια ανακατεμένα με γαριδάκια φουντούνια και πιτσίνια.
Για το ιστορικό, παλαιότερα δεν με πείραζε καθόλου να τρώω μακαρόνια σκέτα, να χάνω γεύματα, να την περνάω με μία σαλατούλα...
Λέτε να πάσχω από κατοχικό σύνδρομο του μέλλοντος; (φοβάμαι την κατοχή που δεν έχω ζήσει και που πιθανόν να έρθει και θέλω να μαζέψω λίπος όπως οι αρκούδες)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου