Σήμερα, ξημέρωσε μία όμορφη Κυριακή. Με ολίγον από εύκρατο κλίμα, καλή λιακάδα, και καλή διάθεση. Ξυπνάω λοιπόν, και αρχίζω με νωχελικούς ρυθμούς να κάνω τις μικροδουλίτσες μου στο σπίτι. Κάποια στιγμούλα, αποφασίζω να βγώ στο μπαλκόνι να δω τα φυτάκια μου. Όλα καλά έως εδώ. Έτσι όπως λοιπόν είναι χαλαρός, ρίχνω και μία ματιά στο δρόμο. Και όπως συμβαίνει συνήθως ο δρόμος είναι γεμάτος από αμάξια… Κάτι όμως δεν πάει καλά… Του τέστιν, παραείναι γεμάτος. Του τέστιν, εκεί που θυμόμουνα ότι είχα παρκάρει το μηχανάκι μου τώρα ήταν παρκαρισμένο ένα ωραιότατο καροτσοφόρο όχημα (αυτά που μου αρέσει να τα λέω ΟΓΑ). Στην αρχή αμφιβάλλω. Λέω μπα δε θα θυμάσαι καλά που πάρκαρες. Κοιτάω δεξιά στην πάνω πλευρά του δρόμου, τίποτα. Κοιτάω αριστερά, τα ίδια. Λέω, μα τί γίνεται; Μήπως δεν βρήκα; Και μετά σκέφτομαι: Μα είναι μηχανάκι, αποκλείεται να μη βρήκα να παρκάρω κοντά τουλάχιστον μέσα στο οπτικό πεδίο από το μπαλκόνι… Και λογικότατα συμπεραίνω: Κάποιος το μούφαρε! Παίρνω μία χαρούμενη τραγουδιστή φωνή (μάλλον επειδή δεν είχα καλοξυπνήσει κι όλας και λέω στη σύζυγο: Καλή μου, δεν θα το πιστέψεις, κάποιος μου έκπλεψε το μηχανάκι!! (κάτι που ξέρω ότι θα την χαροποιήσει ιδιαίτερα, αφού ξέρω πως δεν τα πολυσυμπαθεί)
Μετά δεν ξέρω γιατί, ίσως από ένστικτο, ίσως για κάποιο άλλο λόγο, ίσως και γιατί είδα ότι όλοι οι πεζοί ακριβώς κάτω από την πολυκατοικία μου δεν περνούσαν από το πεζοδρόμιο αλλά έβγαιναν στο δρόμο (που όμως είναι συνήθης τακτική επειδή τα πεζοδρόμια είναι καταχεσμένα από τα συμπαθή κατά τα άλλα τετράποδα) κρεμιέμαι από το μπαλκόνι (όχι για να αυτοκτονήσω- για ένα μηχανάκι θα ήταν υπερβολικό) και βλέπω το καλό μου μηχανάκι αφημένο ωραία και καλά στην είσοδο της πολυκατοικίας μου, να κλείνει και την είσοδο της πολυκατοικίας και όλο το πεζοδρόμιο.
Και εδώ οφείλω να κάνω κάποια σχόλια:
1ον Το τιμόνι ήταν κλειδωμένο, είχε συναγερμό και το μηχανάκι μου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ παπάκι. Ζυγίζει 165 κιλά και το βρήκα και με αντίθετη φορά από αυτή που το είχα παρκάρει, ζορίστηκα μάλιστα λόγω της ιδιαίτερης κατανομής του χώρου να το ξαναβγάλω στο δρόμο, αφού όλοι είχαν παρκάρει πολύ κοντά ο ένας στον άλλο.(μά πως το μετέφεραν εκεί;)
2ον Δεν είμαι από αυτούς που παρκάρουν όπου βρουν, πιάνοντας 1-2 θέσεις αυτοκινήτων για οποιοδήποτε λόγο. Σέβομαι το πρόβλημα παρκαρίσματος της Αθήνας. Άρα συμπεραίνω πως έφυγαν πολλά αμάξια, και ο ΟΓΑς μεταφέροντας το μπορούσε να παρκάρει.
3ον Για άλλη μία φορά αποδείχθηκε πόσο ζώα είμαστε, αφού σε κανένα επίπεδο δεν σεβόμαστε την περιουσία του άλλου.
Περιστατικό νούμερο δύο:
Είμαι με το αυτοκίνητο, στην ΚΥΨΕΛΗ, περιοχή πηγμένη όσο δεν πάει. Πρέπει να περιμένω την σύζυγο να κάνει κάποια δουλειά της και αυτό πράττω, σε ένα πάρα πάρα πολύ απόμερο και μικρό στενό. Έτσι όπως περιμένω με τα αλάρμ μου, βλέπω κάποιον από τον καθρέφτη να βγάζει κάτι από το παρμπρίζ του αυτοκινήτου του και να το κοιτά αποσβολωμένος. Έπειτα κοιτώ και το από πίσω σε εμένα αμάξι. Βλέπω χαρτάκι στο παρμπρίζ. Δεν αντιστέκομαι. Βγαίνω έξω και κοιτάω… Κλήση από τη δημοτική αστυνομία… Σε αυτόν, και σε ολόκληρη τη σειρά των αυτοκινήτων πίσω του. Γιατί; Γιατί λέει είχαν παρκάρει σε μέρος όπου επιτρεπόταν η στάθμευση τους ζυγούς μήνες, και ο μήνας ήταν μονός!!! Υπενθυμήσεις!
1ή Μιλάμε για την Κυψέλη όχι για την Εκάλη!
2ον Το στενό αποτελεί χώρο διέλευσης με ελάχιστη κίνηση, και δεν περνά από εκεί κανένα όχημα του δήμου (απορριμματοφόρο, όχημα καθαρισμού ή μέσο μαζικής μεταφοράς που να εμποδίζεται από το παρκάρισμα)
3ον Αφού γράψανε αυτούς τους κακόμοιρους βιοπαλαιστές, γιατί δεν γράφουνε και τα υπόλοιπα 200-500.000 αμάξια που είναι παρκαρισμένα σε αντίστοιχες θέσεις;
4ον Ποιός είναι επιτέλους υπεύθυνος για όλες αυτές τις ηλίθιες σημάνσεις που ξεμένουν και εγώ από πότε και πολύ συχνά αυτοακυρώνονται;
5ον Ζήτω η άγρια δύση γιατί εκεί ζούμε!
6ον Γιατί ο δήμος αντί να προσλαμβάνει δημοτικούς αστυνόμους δεν φροντίζει να αγοράσει κάνα ακινητάκι σε κάθε γειτονιά και να φτιάξει ένα αξιοπρεπές παρκινγκ με λογικές τιμές, αντιμετωπίζοντας έτσι το νούμερο ένα πρόβλημα της πόλης;
7ον Στου κουφού την πόρτα, πάρε την πόρτα και φύγε (εγώ αυτό το άκουσα από το Ζουγανέλη για πρώτη φορά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου