Το σημαντικότατο φυλογενετικό ζήτημα της ατροφίας της ουράς στον Homo Sapiens

Ας σκεφτούμε για λίγο τους συμπαθέστατους συγγενείς μας, τα πρωτεύοντα.
Τι κοινό έχουν όλοι μα όλοι; Μα φυσικά την ύπαρξη μίας κομψότατης, ωραιότατης, μακριάς και πολύ πολύ χρήσιμης ουράς.

Προσωπικά το θεωρώ μεγάλη ατυχία μας και μειονέκτημα την έλλειψη ουράς. Ίσως να είναι και μερική ένδειξη του ότι τελικώς ίσως και ο Λιακόπουλος τον οποίο τόσοι κατηγορούν να είναι σωστός. Ίσως να μην είμαστε από τούτο τον πλανήτη. Γιατί, ερωτώ, γιατί η φυσική επιλογή κατήργησε την ουρά; Μήπως δεν έχει χρησιμότητα ακόμα και στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ;
Περιμένω απάντηση σοβαρή και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Εγώ θα παραθέσω τα επιχειρήματά μου ένα προς ένα για να αποδείξω πέραν πάσης αμφιβολίας πόσο ταιριαστή θα ήταν μία μακριά και επιδέξια ουρά στο σύγχρονο γίγνεσθαι…

Φανταστείτε την ακόλουθη εικόνα: περπατάτε στο δρόμο, και ξαφνικά προβάλλει μπροστά σας μία αισθησιακή παρουσία κουνάμενη σεινάμενη. Στην όλη της εικόνα φανταστείτε τώρα μία λικνιστή και με μεγάλη χάρη ουρά, ίσως στην άκρη θα μπορούσε να έχει και ένα κρεμαστό κουδουνάκι, έτσι για λίγο επιπλέον εφέ. Εσείς;
Ακόμα και αν δεν είστε ο ομιλητικός τύπος, την πλησιάζετε… Δεν μπορείτε να αντισταθείτε… Όσο και να το παίζετε σοβαροί, η ουρά σας, έχει κάνει όλη τη δουλειά της προσέγγισης, αφού κουνιέται πέρα δώθε σαν τρελή! (και μετά παραπονιούνται οι γυναίκες ότι στη σύγχρονη κοινωνία οι άντρες δεν τις φλερτάρουν αρκετά!)

Το ίδιο εξυπηρετική θα μπορούσε να αποδειχθεί και σε άλλες κοινωνικές περιστάσεις: Θα μπορούσατε εύκολα να διαβάσετε στους άλλους την αυστηρότητα, (ουρά τεντωμένη και ακίνητη), το φόβο στους ψευτοπαλληκαράδες (ουρά στα σκέλια) την επιθετικότητα (ουρά καμπυλωμένη προς τα μπρος).
Αλλά θα υπήρχαν και άπειρα πλεονεκτήματα στην καθημερινή μας ζωή. Ασφαλής οδήγηση στο μηχανάκι με δύο χέρια και κράτημα του κινητού με την ουρά, ασφάλεια μέσω του επιπλέον κρατήματος στα τρόλεϋ με τους υπέροχους οδηγούς, μεγαλύτερη άνεση στην καθημερινή εργασία των εναεριτών της ΔΕΗ, νανούρισμα του μωρού στα χέρια και ταυτόχρονες δουλειές στο σπίτι για τις μαμάδες, πληκτρολόγηση στον υπολογιστή με ταυτόχρονο κράτημα του καφέ, για να αναφέρω λίγα μόνο και ενδεικτικά παραδείγματα.

Ο κατάλογος των πιθανών καθημερινών εφαρμογών μοιάζει ατελείωτος και σίγουρα είναι πολύ πολύ ενδιαφέρων αποκτά δε επιπλέον σημασία όταν φτάνουμε σε επαγγέλματα που αφορούν στις τέχνες και τα θεάματα. Και επειδή δεν μου αρέσουν οι πολλές χρονοτριβές φτάνω στο ζουμί της υπόθεσης: Ποιος και γιατί υποστήριξε ότι η ουρά είναι άχρηστη και γι’ αυτό ατρόφησε και άφησε μόνο εκείνο το έρμο κοκαλάκι να μας τη θυμίζει (κόκκυγας); Ειλικρινά δεν βρίσκω κανένα μα κανένα λόγο γιατί ένας άνθρωπος χωρίς ουρά υπερέχει ενός ανθρώπου με ουρά. Και εδώ θέλοντας και μη θυμάμαι αυτούς που αναπτύσσουν θεωρίες που προσπαθούν απορρίψουν όλα αυτά που οι ίδιοι αδυνατούν να κατανοήσουν… όπως π.χ. (για να συνεχίσω με παραδείγματα στο ίδιο μήκος κύματος) αυτούς που παλαιότερα υποστήριζαν ότι η σκωληκοειδής απόφυση είναι άχρηστη, το ίδιο και οι αμυγδαλές, το ίδιο και ο σπλήνας κ.ο.κ.

Δεν μου ξεκολλάει από το μυαλό ότι κάτι πολύ ύποπτο συμβαίνει εδώ, και καλώ την επιστημονική κοινότητα να δώσει την πρέπουσα προσοχή και μία καινούρια ώθηση στη σοβαρή έρευνα για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα σαν κι’ αυτό. Και ας μην έχουμε ενοχές… Μερικές φορές δεν είναι τόσο κακό να μαϊμουδίζεις…